Abstract
The Sufi and poet Saadi Shirazi traveled to many
countries and wrote his experiences of bitter and sweet events in his books.
During his travels he didn’t abstain from speaking to and discussing with
different people; he asked the matters he didn’t know about; he objected the
ideas that didn’t seem reasonable to him. Saadi, who visited places like
Bagdat, Hijaz, Damascus, Kufa, Basra and Aleppo, also mentioned in his works
that he had been in Diyarbakır in Anatolia. Some researchers claimed that Saadi
had never been in many places he mentioned in Bustân and Golestan and that
these visits are just imaginary ones. Saadi
returned to his hometown of Shiraz after twenty or twenty-five years of
wandering in a dervish dress and sometimes in different shapes and clothes and
sitting up with all kinds of people. In this article, the countries in which Saadi
traveled throughout his life were researched and examples of these places in
his works are given.
Keywords
References
- Çiftçi, Hasan (2002). Klasik Fars Edebiyatında Hiciv ve Sosyal Eleştiri. Kültür Bakanlığı Yayınları: Ankara.
- Devletşâh (2011). Şair Tezkireleri. (Çev. Necati Lugal). İstanbul: Pinhan.
- Eflâkî, Ahmed (1986). Âriflerin Menkıbeleri. (Çev. Tahsin Yazıcı). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
- Enverî, Hasan (1396 hş). “Saʻdî”. Dânişnâme-i Cihân-i İslâm. C.23, Bunyâd-i Dâiretü’l-Muârif-i İslâmî, s. 541-547.
- Hânlerî, Zehrâ (1969). Ferheng-i Edebiyât-i Fârsî. Tahran: İntişârât-i Bünyâd-i Ferheng-i İrân.
- İmdâd, Hasan (1378 hş.). “Seferhâ-yi Saʻdî”. Saʻdî Şinâsî. Tahran.
- Perest, Hamîd Yezdân (1393 hş.). Âteş-i Pârsî. Tahran: İntişârât-i İtlâʻât.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, (1368 hş.). Bûstân-i Saʻdî/Saʻdî-nâme. (Nşr. Gulâm Muhsîn-i Yûsûfî). Tahran: İntişârât-i Hârezmî.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, (2015). Bûstân. (Çev. A. Naci Tokmak). İstanbul: Şule Yayınları.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, (2015). Gülistân. (Çev. Mehmet Kanar). İstanbul: Şule Yayınları.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, Ebû Abdullâh Muslih (1238.hş). Metn-i Kâmil-i Dîvân-i Şeyh Ecel Saʻdî-i Şîrâzî; Gülistân ve Bostân ve Mecâlis. (Nşr. Müzâhir Musaffâ). Tahran: Kanûn-i Maʻrifet.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, Şeyh Muslih (1362 hş.). Gülistân-i Saʻdî. (Nşr. Muhammed Ali-i Fürûgî). Tahran: İntişârât-i Koknûs.
- Sadî (1946). Gülistan. (Çev. Hikmet İlaydın). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
- Safâ, Zebihullâh (1369 hş.). Târîh-i Edebiyât der Îrân. Tahran: İntişârât-i Firdevs.
- Şîrâzlı Şeyh Saʻdî, (2000). Gül Suyu Tercümesi. (Çev. Niğdeli Hakkı Eroğlu, Haz. Azmi Bilgin ve Mustafa Çiçekler). İstanbul: Ötüken.
- Yazıcı, Tahsin (1988). “Saʻdî”. İslam Ansiklopedisi. C.10, İstanbul: M.E.B. Basımevi, s. 36-40.
Abstract
Mutasavvıf ve şair Saʻdî-i Şîrâzî birçok ülke
dolaşmış, edindiği tecrübeleri yaşadığı acı ve tatlı olayları eserlerinde
aktarmıştır. Seyahat ettiği her yerde değişik insanlarla konuşmaktan ve
tartışmaktan kaçınmamış, bilmediği şeyleri sormuş ve aklının yatmadığı
mevzulara tereddütsüz itiraz etmiştir. Bağdat, Hicaz, Şam, Kûfe, Basra, Halep
gibi yerleri gezen Saʻdî, Anadolu’da Diyarbakır’da bulunduğunu eserlerinde
ifade etmiştir. Saʻdî birkaç defa da hacca gitmiştir. Seyahate düşkünlüğüyle
bilinen şair, bazı seyahatlerinde yayalarla birlikte hareket etmiştir. Bazı
araştırmacılar Saʻdî’nin Bostân ve Gülistân’da zikrettiği birçok
yere gitmediğini bunların sadece şairane hayaller olduğunu iddia etmiştir. Saʻdî
yirmi veya yirmi beş yıl, bazen derviş elbisesiyle bazen de değişik şekil ve
kıyafetlerle gezdikten ve her taifeden insanlarla oturup kalktıktan sonra
doğduğu yer olan Şîrâz’a geri dönmüştür. Bu makalede Saʻdî’nin hayatı boyunca
seyahat ettiği memleketler araştırılmış ve eserlerinde geçen bu yerlere dair
örnekler verilmiştir.
Keywords
References
- Çiftçi, Hasan (2002). Klasik Fars Edebiyatında Hiciv ve Sosyal Eleştiri. Kültür Bakanlığı Yayınları: Ankara.
- Devletşâh (2011). Şair Tezkireleri. (Çev. Necati Lugal). İstanbul: Pinhan.
- Eflâkî, Ahmed (1986). Âriflerin Menkıbeleri. (Çev. Tahsin Yazıcı). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
- Enverî, Hasan (1396 hş). “Saʻdî”. Dânişnâme-i Cihân-i İslâm. C.23, Bunyâd-i Dâiretü’l-Muârif-i İslâmî, s. 541-547.
- Hânlerî, Zehrâ (1969). Ferheng-i Edebiyât-i Fârsî. Tahran: İntişârât-i Bünyâd-i Ferheng-i İrân.
- İmdâd, Hasan (1378 hş.). “Seferhâ-yi Saʻdî”. Saʻdî Şinâsî. Tahran.
- Perest, Hamîd Yezdân (1393 hş.). Âteş-i Pârsî. Tahran: İntişârât-i İtlâʻât.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, (1368 hş.). Bûstân-i Saʻdî/Saʻdî-nâme. (Nşr. Gulâm Muhsîn-i Yûsûfî). Tahran: İntişârât-i Hârezmî.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, (2015). Bûstân. (Çev. A. Naci Tokmak). İstanbul: Şule Yayınları.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, (2015). Gülistân. (Çev. Mehmet Kanar). İstanbul: Şule Yayınları.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, Ebû Abdullâh Muslih (1238.hş). Metn-i Kâmil-i Dîvân-i Şeyh Ecel Saʻdî-i Şîrâzî; Gülistân ve Bostân ve Mecâlis. (Nşr. Müzâhir Musaffâ). Tahran: Kanûn-i Maʻrifet.
- Sa‘dî-i Şîrâzî, Şeyh Muslih (1362 hş.). Gülistân-i Saʻdî. (Nşr. Muhammed Ali-i Fürûgî). Tahran: İntişârât-i Koknûs.
- Sadî (1946). Gülistan. (Çev. Hikmet İlaydın). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
- Safâ, Zebihullâh (1369 hş.). Târîh-i Edebiyât der Îrân. Tahran: İntişârât-i Firdevs.
- Şîrâzlı Şeyh Saʻdî, (2000). Gül Suyu Tercümesi. (Çev. Niğdeli Hakkı Eroğlu, Haz. Azmi Bilgin ve Mustafa Çiçekler). İstanbul: Ötüken.
- Yazıcı, Tahsin (1988). “Saʻdî”. İslam Ansiklopedisi. C.10, İstanbul: M.E.B. Basımevi, s. 36-40.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Makaleler |
| Authors | |
| Publication Date | December 21, 2019 |
| Submission Date | June 17, 2019 |
| Published in Issue | Year 2019 Issue: 6 |
ISSN: (online) 2602-2567