A Description of the Communication Education Provided in Communication Faculties in Türkiye on the 100th Anniversary of the Republic
Öz
This study aims to present a general picture of communication education in Türkiye in the 100th Anniversary of the Republic. Communication education in the world started with journalism education in accordance with the development course of mass media. The same situation is valid for our country as well. For this reason, the historical course of journalism education in Türkiye is given in the article first. Accordingly, the issue of journalism education in Türkiye was first brought to the agenda by Ahmet Rasim, and the first journalism school, Istanbul Private Journalism School, was opened in Istanbul in 1948 by Fehmi Yahya Tuna.In the research part of the study, the general view of communication education in today’s Türkiye is revealed based on the YÖK Atlas data. The data obtained from YÖK Atlas were analyzed with the quantitative research method, and in this context, undergraduate programs in communication faculties in Türkiye were determined. Afterwards, the programs in which communication education is offered in state and foundation universities were examined comparatively. In this comparison, it is observed that traditional communication education programs such as Journalism, Radio, Television and Cinema are clearly common in state universities; It has been observed that foundation universities, in addition to traditional communication education programs, also include programs suitable for today's changing conditions such as Digital Game Design, Advertising Design and Communication. This is a remarkable result as it shows that the communication faculties within the foundation university follow the developments in communication technologies and sector expectations more closely. Another obvious difference between state universities and foundation universities is the number of academics and their distribution among programs.
Anahtar Kelimeler
Communication communication faculties communication education
Kaynakça
- Advan, A. ve Altıntaş, M. (2016). Yerel medya çalışanları perspektifinde sektör sorunları: Diyarbakır ili örneği. Uluslararası Diyarbakır Sempozyumu, 02-05 Kasım 2016, Diyarbakır.
- Akgül, M. ve Akdağ, M. (2018). İletişim eğitimi ve disiplinlerarasılık: iletişim fakültelerindeki akademisyen profili üzerine bir değerlendirme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (31), 1-20.
- Alemdar, K. (1996). İletişim ve tarih. Ankara: İmge Kitabevi.
- Alemdar, K. (2009). Türkiye’de kitle iletişimi dün-bugün-yarın. Ankara: Gazeteciler Cemiyeti Yayınları.
- Altun, A. (2005). Yerel medya çalışanlarının eğitim ihtiyacı ve yerel medya enstitüsü. İletişim Araştırmaları, 3 (1-2), 75-104.
- Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi, http://www.ilef.ankara.edu.tr/fakulte-hakkinda/ (Erişim tarihi: 12.04.2023).
- Arık, M. B. ve Bayram, F. (2011). İletişim eğitimi ve iletişim akademisyenleri: veriler ışığında genel bir değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 81-98.
- Aziz, A. (2006). Televizyon ve radyo yayıncılığı. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Dağtaş, E. (2011).Üniversite sanayi işbirliği perspektifinden Türkiye’deki iletişim eğitimine ilişkin bir değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 15, 32-48.
- Dağtaş, E. ve Kaymas, S. (1998). Türkiye'de iletişim eğitimi üzerine öneriler. Kültür ve İletişim, 1 (2) (2), 93-11.
- Dinçer, Ö., Kaderoğlu Bulut, Ç. ve Çomu, T. (2021). Türkiye’de yükseköğretim politikaları bağlamında gazetecilik bölümleri: karşılaştırmalı bir inceleme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (37), 193-214.
- Erdoğan, İ. (2012). Pozitvist metodoloji ve ötesi. araştırma tasarımları, niteliksel ve istatistiksel yöntemler. Ankara: Erk Yayınları.
- Girgin, A. (2005). Haber yazmak. İstanbul: Der Yayınları.
- İstanbul Üniversitesi, İletişim Fakültesi http://iletisim.istanbul.edu.tr/tr/content/fakultemiz/tarihce (Erişim tarihi: 10.04.2023).
- Karaduman, M. ve Akbulutgiller, B. (2017). Türkiye’de gazetecilik eğitimi: lisans müfredat programları karşılaştırması. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 16 (4), 1162-1181.
- Kükrer, Ö. (2011). Erol Mutlu’nun iletişim eğitimi üzerine düşünceleri ve katkıları. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 161-163.
- Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi https://iletisim.marmara.edu.tr/fakulte/tarihce (Erişim tarihi: 10.04.2023).
- Mutlu, E. (1998). Tartışma: iletişim eğitimi. Kültür ve İletişim, 1 (2), 16–27.
- Şeker, M. & Şeker, T. (2011). İletişim eğitiminde temel sorunlar ve açmazlar. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 99-118.
- Tokgöz, O. (2003). Türkiye’de iletişim eğitimi: elli yıllık bir geçmişin değerlendirilmesi. Kültür ve İletişim, 6(2), 7-32.
- Tokgöz, O. (2006). Türkiye'de iletişim fakültelerindeki eğitim kadrosunun konumu. Kültür ve İletişim, 9(1) (17), 33-70.
- Topuz, H. (2003). II. Mahmut’tan holdinglere Türk basın tarihi. İstanbul: Remzi Kitapevi.
- Uzun, R. (2007). İstihdam sorunu bağlamında Türkiye’de iletişim eğitimi ve öğrenci yerleştirme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (25), 117-134.
- Yıldırım, B. (2006). Eleştirel pedagoji açısından gazetecilik eğitimini yeniden düşünmek. İletişim Araştırmaları Dergisi, 4 (1). 122-152.
- Yükseköğretim Program Atlası https://yokatlas.yok.gov.tr/ (Erişim tarihi: 10.04.2023).
Cumhuriyet’in 100. Yılında Türkiye’de İletişim Fakültelerinde Verilen İletişim Eğitimi Üzerine Bir Betimleme
Öz
Bu çalışma Cumhuriyet’in 100. yılında Türkiye’de iletişim eğitiminin genel bir fotoğrafını sunmayı amaçlamaktadır. Dünyada iletişim eğitimi kitle iletişim araçlarının gelişim seyrine uygun olarak gazetecilik eğitimi ile başlamıştır. Benzer durum ülkemiz için de geçerlidir. Bu nedenle makalede öncelikle Türkiye’de gazetecilik eğitiminin tarihsel seyrine yer verilmiştir. Buna göre Türkiye’de gazetecilik eğitimi konusu ilk kez Ahmet Rasim tarafından gündeme getirilmiş, ilk gazetecilik okulu olan İstanbul Özel Gazetecilik Okulu ise Fehmi Yahya Tuna tarafından 1948 yılında İstanbul’da açılmıştır. Çalışmanın araştırma bölümünde ise YÖK Atlas verileri temel alınarak günümüz Türkiye’sindeki iletişim eğitiminin genel görünümü ortaya konulmuştur. YÖK Atlas’tan elde edilen veriler niceliksel araştırma yöntemiyle incelenmiş, bu kapsamda Türkiye’deki iletişim fakültelerinde bulunan lisans programları belirlenmiştir. Sonrasında ise devlet ve vakıf üniversitelerindeki iletişim eğitiminin hangi programlarda sunulduğu karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Bu karşılaştırmada devlet üniversitelerinde Gazetecilik, Radyo Televizyon ve Sinema gibi geleneksel iletişim eğitimi programlarının bariz biçimde yaygın olduğu gözlemlenirken; vakıf üniversitelerinde geleneksel iletişim eğitimi programlarının yanı sıra Dijital Oyun Tasarımı, Reklam Tasarımı ve İletişimi gibi günümüzün değişen şartlarına uygun programlara da yer verildiği görülmüştür. Bu durum vakıf üniversitesi bünyesinde bulunan iletişim fakültelerinin iletişim teknolojilerindeki gelişmeleri ve sektör beklentilerini daha yakından izlediğini göstermesi bakımından dikkat çekici bir sonuçtur. Devlet üniversiteleri ile vakıf üniversiteleri arasındaki bariz bir farklılık da akademisyen sayısı ile bu akademisyenlerin programlara dağılımında ortaya çıkmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Advan, A. ve Altıntaş, M. (2016). Yerel medya çalışanları perspektifinde sektör sorunları: Diyarbakır ili örneği. Uluslararası Diyarbakır Sempozyumu, 02-05 Kasım 2016, Diyarbakır.
- Akgül, M. ve Akdağ, M. (2018). İletişim eğitimi ve disiplinlerarasılık: iletişim fakültelerindeki akademisyen profili üzerine bir değerlendirme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (31), 1-20.
- Alemdar, K. (1996). İletişim ve tarih. Ankara: İmge Kitabevi.
- Alemdar, K. (2009). Türkiye’de kitle iletişimi dün-bugün-yarın. Ankara: Gazeteciler Cemiyeti Yayınları.
- Altun, A. (2005). Yerel medya çalışanlarının eğitim ihtiyacı ve yerel medya enstitüsü. İletişim Araştırmaları, 3 (1-2), 75-104.
- Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi, http://www.ilef.ankara.edu.tr/fakulte-hakkinda/ (Erişim tarihi: 12.04.2023).
- Arık, M. B. ve Bayram, F. (2011). İletişim eğitimi ve iletişim akademisyenleri: veriler ışığında genel bir değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 81-98.
- Aziz, A. (2006). Televizyon ve radyo yayıncılığı. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Dağtaş, E. (2011).Üniversite sanayi işbirliği perspektifinden Türkiye’deki iletişim eğitimine ilişkin bir değerlendirme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 15, 32-48.
- Dağtaş, E. ve Kaymas, S. (1998). Türkiye'de iletişim eğitimi üzerine öneriler. Kültür ve İletişim, 1 (2) (2), 93-11.
- Dinçer, Ö., Kaderoğlu Bulut, Ç. ve Çomu, T. (2021). Türkiye’de yükseköğretim politikaları bağlamında gazetecilik bölümleri: karşılaştırmalı bir inceleme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (37), 193-214.
- Erdoğan, İ. (2012). Pozitvist metodoloji ve ötesi. araştırma tasarımları, niteliksel ve istatistiksel yöntemler. Ankara: Erk Yayınları.
- Girgin, A. (2005). Haber yazmak. İstanbul: Der Yayınları.
- İstanbul Üniversitesi, İletişim Fakültesi http://iletisim.istanbul.edu.tr/tr/content/fakultemiz/tarihce (Erişim tarihi: 10.04.2023).
- Karaduman, M. ve Akbulutgiller, B. (2017). Türkiye’de gazetecilik eğitimi: lisans müfredat programları karşılaştırması. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 16 (4), 1162-1181.
- Kükrer, Ö. (2011). Erol Mutlu’nun iletişim eğitimi üzerine düşünceleri ve katkıları. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 161-163.
- Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi https://iletisim.marmara.edu.tr/fakulte/tarihce (Erişim tarihi: 10.04.2023).
- Mutlu, E. (1998). Tartışma: iletişim eğitimi. Kültür ve İletişim, 1 (2), 16–27.
- Şeker, M. & Şeker, T. (2011). İletişim eğitiminde temel sorunlar ve açmazlar. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (15), 99-118.
- Tokgöz, O. (2003). Türkiye’de iletişim eğitimi: elli yıllık bir geçmişin değerlendirilmesi. Kültür ve İletişim, 6(2), 7-32.
- Tokgöz, O. (2006). Türkiye'de iletişim fakültelerindeki eğitim kadrosunun konumu. Kültür ve İletişim, 9(1) (17), 33-70.
- Topuz, H. (2003). II. Mahmut’tan holdinglere Türk basın tarihi. İstanbul: Remzi Kitapevi.
- Uzun, R. (2007). İstihdam sorunu bağlamında Türkiye’de iletişim eğitimi ve öğrenci yerleştirme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (25), 117-134.
- Yıldırım, B. (2006). Eleştirel pedagoji açısından gazetecilik eğitimini yeniden düşünmek. İletişim Araştırmaları Dergisi, 4 (1). 122-152.
- Yükseköğretim Program Atlası https://yokatlas.yok.gov.tr/ (Erişim tarihi: 10.04.2023).
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | İletişim Eğitimi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Kasım 2023 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Haziran 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 25 Sayı: 100. Yılında Cumhuriyet Özel Sayısı - 100. Yılında Cumhuriyet Özel Sayısı |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.