Öz
Bu çalışmada, taslak aşamasında olan ve görüşler
doğrultusunda revize edilerek 2017- 2018 eğitim- öğretim döneminden itibaren
uygulanması düşünülen Türkiye’nin felsefe dersi öğretim programı ile İtalya’nın
mevcut felsefe dersi öğretim programı, amaç, kazanım ve içerik açısından
birbiriyle karşılaştırılmıştır. Amaçlar bakımından karşılaştırıldığında her iki
program arasında önemli bir fark olmadığı ortaya çıkmıştır. Kazanımlar
bakımından karşılaştırıldığında iki program arasında bariz farklılık olduğu
anlaşılmıştır. Bu farklılık şöyle ifade edilebilir. Türkiye felsefe dersi
öğretim programında kazanımlar içerik odaklı, İtalya felsefe dersi öğretim
programında ise amaç odaklıdır. Çalışmada, her iki programın en çok içerik
bakımından fark yarattığı ortaya çıkmıştır. Türkiye felsefe dersi öğretim
programı taslağında içerik salt kronolojiye göre belirlendiğinden felsefenin
içeriği felsefe tarihine benzemiştir. İtalya felsefe dersi öğretim programında
ise kronoloji göz ardı edilmemiş, ancak konular daha çok felsefe tarihindeki
sorunları ortaya çıkaracak biçimde belirlenmiştir. Bununla birlikte her iki
programda da farklı konulara yer verilmiştir. İtalya felsefe dersi öğretim
programında Türkiye felsefe dersi öğretim programından farklı olarak, “Sigmund
Freud ve Psikanalistler” konusu kapsamında Freud’un terapi, nevroz ve cinsellik
teorileri ile “”Bilim Üzerine Düşünceler” konusu kapsamında Darwin ve evrim teorisi
konularına yer verilmiştir. Çalışmanın sonunda, felsefenin diğer disiplinlerle
ilişkisi kurulmaya çalışıldığından İtalya felsefe dersi öğretim programında farklı
alanlara ilişkin konulara yer verildiği tespit edilmiştir. Aynı amaç Türkiye
felsefe dersi öğretim programında da vardır. Bu programın içeriğinde ise sadece
bir konu, felsefenin diğer disiplinlerle ilişkisini kurmaya elverişli
görünmektedir. Bu da, “Milli irade,
hukuk devleti ve demokrasi bilinci çerçevesinde anti demokratik darbe girişimi
karşısında 15 Temmuz 2016 da gösterilen halk direnişi” konusudur. Ancak
çalışmanın sonunda taslakta bu konuya yer verilmesinin nedeninin, öğrencilerin
felsefenin diğer disiplinlerle ilişkisini kurmasını sağlamaya yönelik değil, onları
darbe girişimlerine karşı bilinçlendirmeye yönelik olduğu tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Bacanlı, H. (2006). Duyuşsal Davranış Eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Bayraktar, M. (1997). Din Felsefesi. Ankara: Fecr Yayınevi. Biçer, B. (2013). “Öğretmen Görüşlerine Göre Felsefe Öğretim Programı ve Uygulama Sürecinde Karşılaşılan Sorunlar” Akademik Bakış Dergisi. (38): 1- 18. Çelik, F. (2006). “Türk Eğitim Sisteminde Hedefler ve Hedef Belirlemede Yeni Yönelimler”. Burdur Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(11) 1-15.
- Cevizci, A. (1997). Felsefe Sözlüğü. Ankara: Ekin Yayınları. Cüceloğlu, D. (1993). İnsan ve Davranışı. İstanbul: Remzi Kitabevi. Demirel, Ö. (2015). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Yayınevi. Demiryan R. (2013). İtalyanca- Türkçe Sözlük. İstanbul: İnkılap Kitabevi. Dombaycı, M. Ali. (2008). Türkiye’de Ortaöğretimde Felsefe Öğretiminin Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Erdem, H (2010). “Hannah Arendt‟te Adolf Eichmann Davası Üzerine Düşünceler” Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi (9): 1- 16. Girgin, Y. (2011). “Cumhuriyet Dönemi (1929- 1930, 1949, 1981) Ortaokul Türkçe Öğretim Programlarının İçerik, Genel ve Özel Amaçlarıyla Karşılaştırmalı Gelişim Düzeyi” Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (1): 11- 26. http://www.scuolaisi.it/liceo-scientifico5.php. (Erişim Tarihi: 12 Mart 2017). Milli Eğitim Bakanlığı. (2016). Ortaöğretim Felsefe Dersi Öğretim Programı Taslağı. Özdemir, S. M. (2009). “Eğitimde Program Değerlendirme ve Türkiye’de Eğitim Programlarını Değerlendirme Çalışmalarının İncelenmesi” Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 6 (2): 126- 149. Özdemir, S. M. ve diğerleri. (2015). “Bloom’un Yenilenmiş Taksonomisine Göre Sosyal Bilgiler Öğretim Programı Kazanımlarının İncelenmesi” Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi: (4), 3: 363- 375. Özden, Y. (2005). Öğrenme ve Öğretme. Pegem Yayıncılık: Ankara. Tutkun, Ömer F. (2015). “Revize Bloom Taksonomisinin Genel Yapısı: Gerekçeler ve Değişiklikler” The Journal of Academic Social Science Studies: 32: 57- 62. Türnüklü S. Ve Yeşildere E. B. (2005). “Problem, Problem Çözme ve Eleştirel Düşünme” Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (3): 107- 123.
Öz
Kaynakça
- Bacanlı, H. (2006). Duyuşsal Davranış Eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Bayraktar, M. (1997). Din Felsefesi. Ankara: Fecr Yayınevi. Biçer, B. (2013). “Öğretmen Görüşlerine Göre Felsefe Öğretim Programı ve Uygulama Sürecinde Karşılaşılan Sorunlar” Akademik Bakış Dergisi. (38): 1- 18. Çelik, F. (2006). “Türk Eğitim Sisteminde Hedefler ve Hedef Belirlemede Yeni Yönelimler”. Burdur Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(11) 1-15.
- Cevizci, A. (1997). Felsefe Sözlüğü. Ankara: Ekin Yayınları. Cüceloğlu, D. (1993). İnsan ve Davranışı. İstanbul: Remzi Kitabevi. Demirel, Ö. (2015). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Yayınevi. Demiryan R. (2013). İtalyanca- Türkçe Sözlük. İstanbul: İnkılap Kitabevi. Dombaycı, M. Ali. (2008). Türkiye’de Ortaöğretimde Felsefe Öğretiminin Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Erdem, H (2010). “Hannah Arendt‟te Adolf Eichmann Davası Üzerine Düşünceler” Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi (9): 1- 16. Girgin, Y. (2011). “Cumhuriyet Dönemi (1929- 1930, 1949, 1981) Ortaokul Türkçe Öğretim Programlarının İçerik, Genel ve Özel Amaçlarıyla Karşılaştırmalı Gelişim Düzeyi” Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (1): 11- 26. http://www.scuolaisi.it/liceo-scientifico5.php. (Erişim Tarihi: 12 Mart 2017). Milli Eğitim Bakanlığı. (2016). Ortaöğretim Felsefe Dersi Öğretim Programı Taslağı. Özdemir, S. M. (2009). “Eğitimde Program Değerlendirme ve Türkiye’de Eğitim Programlarını Değerlendirme Çalışmalarının İncelenmesi” Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 6 (2): 126- 149. Özdemir, S. M. ve diğerleri. (2015). “Bloom’un Yenilenmiş Taksonomisine Göre Sosyal Bilgiler Öğretim Programı Kazanımlarının İncelenmesi” Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi: (4), 3: 363- 375. Özden, Y. (2005). Öğrenme ve Öğretme. Pegem Yayıncılık: Ankara. Tutkun, Ömer F. (2015). “Revize Bloom Taksonomisinin Genel Yapısı: Gerekçeler ve Değişiklikler” The Journal of Academic Social Science Studies: 32: 57- 62. Türnüklü S. Ve Yeşildere E. B. (2005). “Problem, Problem Çözme ve Eleştirel Düşünme” Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (3): 107- 123.
Ayrıntılar
| Bölüm | içindekiler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 12 Eylül 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 2 Mayıs 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 1 Sayı: 1 |
Kaynak Göster
