Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

17. YÜZYILDA HARPUT KALESİ

Yıl 2016, Cilt: 26 Sayı: 2, 337 - 350, 30.07.2016
https://doi.org/10.18069/firatsbed.346947

Öz

Stratejik öneminden
dolayı, Harput Kalesi eski çağlardan beri birçok devletin egemenlik kurmak istediği
önemli bir savunma merkeziydi. Çubukoğulları ile Türk hâkimiyetine geçen
Harput, sırasıyla Artuklular, Selçuklular, Dulkadiroğulları, Akkayunlular ve
Safevilerin idaresinde kalmış, 1516 yılında ise Osmanlı hâkimeyetine geçmiştir.
Harput Kalesi’nde 17. yüzyılda küçük bir askeri birlik görev yapmaktaydı.
Kalenin yanı sıra şehrin güvenliğinden de sorumlu olan bu birliğin başında âmir
olarak bir dizdar bulunuyordu. Dizdarın emri altında ise bir kale kethüdası ile
yeterli sayıda hisar eri vazife yapmaktaydı.



17. yüzyılda Harput
Kalesi’nde, Kale Mahallesi adıyla bilinen bir yerleşim alanı da vardı. Burada, çoğunlukla
askeri görevliler aileleri ile birlikte oturuyorlardı. Mahalle sakinleri toplu
ibadetlerini ve dinî etkinliklerini Kale Camii ve Hüseyin Ağa Camii adlarını
taşıyan mekânlarda yerine getiriyorlardı. Kale Camii’nin etrafı aynı zamanda
sosyal ve iktisat hayatın cereyan ettiği önemli bir merkeziydi. Şehrin önde
gelen tüccarlarının bir kısmı Kale Mahallesi’nde oturuyordu. Harput Kalesi’nde,
güvenlik ve asayişten sorumlu askeri görevlilerden başka, kalenin bakım ve
onarımı ile ilgilenen mimarı ile dini ve vakıf kurumlarında hizmet veren
görevliler de vardı.



Bu çalışmada, Osmanlı
arşiv belgeleri kaynak olarak kullanılmak suretiyle, 17. yüzyılda Harput
Kalesi’nin fiziki durumu ile kalenin şehirdeki askeri ve sosyal fonksiyonu
üzerinde durulmuştur.

Kaynakça

  • 1. Arşiv Kaynakları
  • 1.1. Harput Şer‘iyye Sicilleri (HŞS)
  • Milli Kütüphane’de Bulunanlar: 181, 278, 324, 331, 362, 368, 383, 384, 385 ve 386 numaralı defterler.
  • A.Ü. İlahiyat Fakültesi Kütüphanesi’nde Bulunanlar: 38244-I, 38244-II, 38244-III ve 38244-IV demirbaş numaralı defterler.
  • 1.2. Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivi Hurufat Defterleri (VGMA HD)
  • 1090, 1093, 1098 ve 1158 numaralı defterler.
  • 2. Seyahatnameler
  • Evliya Çelebi b. Derviş Mehemmed Zılli, Evliya Çelebi Seyahatnâmesi, 3. Kitap, (Haz. Seyit Ali Kahraman-Yücel Dağlı), İstanbul 1999.
  • 3. Araştırma ve İncelemeler
  • ARDIÇOĞLU, Nureddin, Harput Tarihi, İstanbul, 1964.
  • AYDÜZ, Salim, Taphâne-i Amire ve Top Döküm Teknolojisi, Ankara, 2006.
  • DANIK, Ertuğrul, Ortaçağ’da Harput, Ankara, 2001.
  • DARKOT, Besim, “Harput’’, İA, V/1, Eskişehir, 1997, s. 296-299.
  • EYİCE, Semavi, “Kale”, DİA, .24, Ankara, 2001, s. 234-242.
  • HAYLİ, Selçuk, “Tarihi Coğrafya Açısından Harput Şehrinin Fonksiyonları ve Etki Sahası”, Dünü ve Bugünüyle Harput Sempozyumu, I, Elazığ, 2005, s. 287-304.
  • KEEGAN, John, Savaş Sanatı Tarihi, (Çev. Selma Koçak), İstanbul, 2007. Komisyon, “Müstahfız”, DİA, 32, Ankara, 2006, s. 109-111.
  • KUBAN, Doğan, “Anadolu-Türk Şehri Tarihi Gelişmesi, Sosyal ve Fiziki Özellikleri Üzerinde Bazı Gelişmeler”, Vakıflar Dergisi, 7, Ankara, 1968, s. 53-73.
  • KÜPELİ, Özer, Osmanlı-Safevi Münasebetleri (1612-1639), İstanbul, 2014.
  • KÜTÜKOĞLU, Bekir, Osmanlı-İran Siyâsî Münâsebetleri (1578-1612), İstanbul, 1993.
  • OĞUZOĞLU, Yusuf, “Dizdar”, DİA, 9, Ankara, 1994, s. 480-481.
  • PAKALIN, Mehmet Zeki, Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, II, İstanbul, 1983.
  • SAMİ, Şemseddin, Kâmûs-ı Türkî, İstanbul, 1989.
  • SEVGEN, Nazmi, Anadolu Kaleleri, Ankara, 1959.
  • SEVİN, Necla, SEVİN, Veli, Kalsen, Haydar, Harput İç Kale Mahallesinde Osmanlı Yaşamı, İstanbul, 2011.
  • STEIN, Mark L, Osmanlı Kaleleri Avrupa’da Hudud Boyları, (Çev. Gül Çağalı Güven), İstanbul, 2007.
  • SUNGUROĞLU, İshak, Harput Yollarında, I-II, İstanbul, 2013.
  • ŞENGÜL, M. Taner, Harput Platosunda Doğal Ortam-İnsan İlişkileri ve Doğal Çevre Planlaması, Elazığ, 2012.
  • TONBUL, Saadettin, “Coğrafi Faktörlerden Yer şekillerinin Harput’un Kuruluşu, Gelişmesi ve Şehrin Yer Değiştirmesi Üzerine Olan Etkileri”, Geçmişten Geleceğe Harput Sempozyumu, 1, Elazığ, 2013, s. 81-92.
  • UZUN, Celalettin, “IV. Murad Dönemi Bağdad Seferleri Sırasında Harput Sancağı’nın Üslendiği Rol”, Geçmişten Geleceğe Harput Sempozyumu, 2, Elazığ, 2013, s. 755-764.
  • ÜNAL, Mehmet Ali, “1646 (1056) Tarihli Harput Kazâsı Avârız Defteri”, Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, XII, İzmir, 1997, s. 9-73.
  • ÜNAL, Mehmet Ali, XVI. Yüzyılda Harput Sancağı (1518-1566), Ankara, 1989.
  • YILDIRIM, Recep, “Harput Elazığ Yöresinin Tarihi Coğrafyası” Geçmişten Geleceğe Harput Sempozyumu, 1, Elazığ, 2013, s. 297-306.

Harput Castle in the 17th Century

Yıl 2016, Cilt: 26 Sayı: 2, 337 - 350, 30.07.2016
https://doi.org/10.18069/firatsbed.346947

Öz

Due to its strategic importance, Harput Castle was
an important defense center that many states have wanted to dominate on it
since old centuries. Harput which came under the domination of Turks with
Cubukoglu remained respectively under Artuklular, Selcuklular,
Dulkadirogullari, Akkayunlular and Safeviler, it came under the Ottoman in
1516. A small military unit had duty on Harput Castle in 17th century. A dizdar
was as commandant at the head of the unit which had responsibility for the
castle and also security of the city. The town’s enlisted man in efficient
number had duty with a chamberlain of the castle under the command of dizdar.

There was a settlement area which was known with
the name Kale county in Harput Castle in 17th century.  Military officers dwelt usually on here with
their families. Community dwellers used to make their mass worship and
religious events on places named as Kale Mosque and Huseyin Aga Mosque. Kale
Mosque’s region was an important center that social and economy events occurred
at the same time. A part of merchants as prominent in the city dwelt on Kale
County. An architect who concerned on maintenance and care of the castle and
officers who served for religion and in foundations were here besides military
officers who were responsible for security and public order in Harput Castle.





On the study, physical state of Harput Castle in
17th century and military and social function of the castle in the city have
been considered, using Ottoman archive documents as sources thereby. 

Kaynakça

  • 1. Arşiv Kaynakları
  • 1.1. Harput Şer‘iyye Sicilleri (HŞS)
  • Milli Kütüphane’de Bulunanlar: 181, 278, 324, 331, 362, 368, 383, 384, 385 ve 386 numaralı defterler.
  • A.Ü. İlahiyat Fakültesi Kütüphanesi’nde Bulunanlar: 38244-I, 38244-II, 38244-III ve 38244-IV demirbaş numaralı defterler.
  • 1.2. Vakıflar Genel Müdürlüğü Arşivi Hurufat Defterleri (VGMA HD)
  • 1090, 1093, 1098 ve 1158 numaralı defterler.
  • 2. Seyahatnameler
  • Evliya Çelebi b. Derviş Mehemmed Zılli, Evliya Çelebi Seyahatnâmesi, 3. Kitap, (Haz. Seyit Ali Kahraman-Yücel Dağlı), İstanbul 1999.
  • 3. Araştırma ve İncelemeler
  • ARDIÇOĞLU, Nureddin, Harput Tarihi, İstanbul, 1964.
  • AYDÜZ, Salim, Taphâne-i Amire ve Top Döküm Teknolojisi, Ankara, 2006.
  • DANIK, Ertuğrul, Ortaçağ’da Harput, Ankara, 2001.
  • DARKOT, Besim, “Harput’’, İA, V/1, Eskişehir, 1997, s. 296-299.
  • EYİCE, Semavi, “Kale”, DİA, .24, Ankara, 2001, s. 234-242.
  • HAYLİ, Selçuk, “Tarihi Coğrafya Açısından Harput Şehrinin Fonksiyonları ve Etki Sahası”, Dünü ve Bugünüyle Harput Sempozyumu, I, Elazığ, 2005, s. 287-304.
  • KEEGAN, John, Savaş Sanatı Tarihi, (Çev. Selma Koçak), İstanbul, 2007. Komisyon, “Müstahfız”, DİA, 32, Ankara, 2006, s. 109-111.
  • KUBAN, Doğan, “Anadolu-Türk Şehri Tarihi Gelişmesi, Sosyal ve Fiziki Özellikleri Üzerinde Bazı Gelişmeler”, Vakıflar Dergisi, 7, Ankara, 1968, s. 53-73.
  • KÜPELİ, Özer, Osmanlı-Safevi Münasebetleri (1612-1639), İstanbul, 2014.
  • KÜTÜKOĞLU, Bekir, Osmanlı-İran Siyâsî Münâsebetleri (1578-1612), İstanbul, 1993.
  • OĞUZOĞLU, Yusuf, “Dizdar”, DİA, 9, Ankara, 1994, s. 480-481.
  • PAKALIN, Mehmet Zeki, Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, II, İstanbul, 1983.
  • SAMİ, Şemseddin, Kâmûs-ı Türkî, İstanbul, 1989.
  • SEVGEN, Nazmi, Anadolu Kaleleri, Ankara, 1959.
  • SEVİN, Necla, SEVİN, Veli, Kalsen, Haydar, Harput İç Kale Mahallesinde Osmanlı Yaşamı, İstanbul, 2011.
  • STEIN, Mark L, Osmanlı Kaleleri Avrupa’da Hudud Boyları, (Çev. Gül Çağalı Güven), İstanbul, 2007.
  • SUNGUROĞLU, İshak, Harput Yollarında, I-II, İstanbul, 2013.
  • ŞENGÜL, M. Taner, Harput Platosunda Doğal Ortam-İnsan İlişkileri ve Doğal Çevre Planlaması, Elazığ, 2012.
  • TONBUL, Saadettin, “Coğrafi Faktörlerden Yer şekillerinin Harput’un Kuruluşu, Gelişmesi ve Şehrin Yer Değiştirmesi Üzerine Olan Etkileri”, Geçmişten Geleceğe Harput Sempozyumu, 1, Elazığ, 2013, s. 81-92.
  • UZUN, Celalettin, “IV. Murad Dönemi Bağdad Seferleri Sırasında Harput Sancağı’nın Üslendiği Rol”, Geçmişten Geleceğe Harput Sempozyumu, 2, Elazığ, 2013, s. 755-764.
  • ÜNAL, Mehmet Ali, “1646 (1056) Tarihli Harput Kazâsı Avârız Defteri”, Ege Üniversitesi Tarih İncelemeleri Dergisi, XII, İzmir, 1997, s. 9-73.
  • ÜNAL, Mehmet Ali, XVI. Yüzyılda Harput Sancağı (1518-1566), Ankara, 1989.
  • YILDIRIM, Recep, “Harput Elazığ Yöresinin Tarihi Coğrafyası” Geçmişten Geleceğe Harput Sempozyumu, 1, Elazığ, 2013, s. 297-306.
Toplam 32 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Tarih
Yazarlar

Celalettin Uzun

Enver Çakar

Yayımlanma Tarihi 30 Temmuz 2016
Gönderilme Tarihi 4 Şubat 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 26 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Uzun, C., & Çakar, E. (2016). 17. YÜZYILDA HARPUT KALESİ. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26(2), 337-350. https://doi.org/10.18069/firatsbed.346947