Öz
Ibn Kemal is an important poet at the end of 15th century and the beginning of 16th century. He contributed a lot to the development of divan poetry and its widespread with either his scientific or poetic personality. In this article, Ibn Kemal’s ghazal which ends with “istemez” redif, has been commented with classical style and the alliterations used in the lyric poem have been evaluated in terms of structure. Ibn-i Kemal gave important attention to sound at his poems. Therefore he used “redif” at the majority of the poems. He paid attention to alliteration and associations of the couplets with the meanings. As a result his poems have got not only meaning but also harmony. In divan poetry the contents regarding beloved, lover, and competitor who are the heroes of the love motifs have been banded together. The information about the competitor that Ibn Kemal wrote in his divan was compiled and was supported with the couples from other poets
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Atsız, N. (1966), “Kemalpaşaoğlu’nun Eserleri”, Şarkiyat Mecmuası, İstanbul, S. 6, s. 71-112.
- Çelik, G. (2005), İbn-i Kemâl Divânı’nda İnsan Unsuru, Eskişehir.
- Demirel, M. (1996), İbn-i Kemâl Divânı Tenkitli Metin, İstanbul.
- Dilçin, C. (2000), Örneklerle Türk Şiir Bilgisi, Ankara.
- İpekten, H. (1994), Eski Türk Edebiyatı Nazım Şekilleri ve Aruz, İstanbul.
- İpekten, H. (1996), Fuzûlî Hayatı, Sanatı, Eserleri, Ankara.
- İsen, M. (1997), Ötelerden Bir Ses, Ankara.
- İsen, M., Bilkan, A.F. (1997), Sultan Şairler, Ankara.
- Köksal, F. (2008), “İbn Kemâl Dîvânı’nın Neşri Üzerine Tespitler”, Türklük Bilimi Araştırmaları, Bahar, Niğde, S. 23, s. 145-180.
- Kurnaz, C. (1996), Hayalî Bey Divânı 'nın Tahlili, İstanbul.
- Küçük, S. (1994), Bâkî Divânı Tenkitli Basım, Ankara.
- Macit, M. (1996), Divân Şiirinde Ahenk Unsurları, Ankara.
- Onay, A.T. (1993), (Hazırlayan: Cemâl Kurnaz), Eski Türk Edebiyatı'nda Mazmunlar, Ankara.
- Parmaksızoğlu, İ. (1967), “Kemâl Paşazâde”, İslâm Ansiklopedisi, C. 6, İstanbul, S. 561-566.
- Saraç, Mehmet Ali Yekta, (1996), “İbn-i Kemâl Divanı’nın Tenkitli Metninin Tenkidi”, İlmî Araştırmalar, İstanbul, S. 3, s. 191-195.
- Selçuk, B. (2004), Ahenk Unsurları Bakımından Nef’î Dîvânı’nın Tahlili, Malatya.
- Selçuk, B. (2009), “Divan Şiirindeki Ses ve Ahenkle İlgili Sanatlara Genel Bir Bakış”, Adıyaman Üniversitesi Ulusal Eski Türk Edebiyatı Sempozyumu, Adıyaman, s. 483-491.
- Tarlan, A.N. (1970), Zâtî Divânı, C. II, İstanbul.
- Tarlan, A.N. (1992), Ahmet Paşa Divânı, İstanbul.
- Tarlan, A.N. (1997), Necâtî Beg Divânı, İstanbul.
- Uğur, A. (1987), İbn-i Kemâl, Ankara.
Öz
İbn Kemâl 15. yüzyılın sonları ile 16. yüzyılın başlarında yaşamış önemli bir şairimizdir. Hem ilmî hem de edebî kişiliğiyle divan şiirimizin gelişmesinde ve yaygınlaşmasında büyük katkıları olmuştur. Bu makalede şairin “istemez” redifli gazeli klasik usulle şerh edilmiş, devamında gazelde kullanılan sesler yapısalcılık açısından değerlendirilmiştir. İbn Kemâl, şiirlerinde sese fazlasıyla önem vermiş, bu sebeple şiirlerinin çoğunda redif kullanmıştır. Kelime tercihlerinde beyitteki anlam bütünlüğünün yanı sıra ses benzerliklerine dikkat etmiştir. Böylece şiiri, mananın yanında ahenk de kazanmıştır. Şiirimizdeki aşk motifinin kahramanları olan sevgili, âşık ve rakiple ilgili muhteva unsurları bir araya getirilmiştir. İbn Kemâl’in divanında rakiple ilgili söylediği diğer bilgiler derlenerek başka şairlerden alınan beyitlerle desteklenmiştir
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Atsız, N. (1966), “Kemalpaşaoğlu’nun Eserleri”, Şarkiyat Mecmuası, İstanbul, S. 6, s. 71-112.
- Çelik, G. (2005), İbn-i Kemâl Divânı’nda İnsan Unsuru, Eskişehir.
- Demirel, M. (1996), İbn-i Kemâl Divânı Tenkitli Metin, İstanbul.
- Dilçin, C. (2000), Örneklerle Türk Şiir Bilgisi, Ankara.
- İpekten, H. (1994), Eski Türk Edebiyatı Nazım Şekilleri ve Aruz, İstanbul.
- İpekten, H. (1996), Fuzûlî Hayatı, Sanatı, Eserleri, Ankara.
- İsen, M. (1997), Ötelerden Bir Ses, Ankara.
- İsen, M., Bilkan, A.F. (1997), Sultan Şairler, Ankara.
- Köksal, F. (2008), “İbn Kemâl Dîvânı’nın Neşri Üzerine Tespitler”, Türklük Bilimi Araştırmaları, Bahar, Niğde, S. 23, s. 145-180.
- Kurnaz, C. (1996), Hayalî Bey Divânı 'nın Tahlili, İstanbul.
- Küçük, S. (1994), Bâkî Divânı Tenkitli Basım, Ankara.
- Macit, M. (1996), Divân Şiirinde Ahenk Unsurları, Ankara.
- Onay, A.T. (1993), (Hazırlayan: Cemâl Kurnaz), Eski Türk Edebiyatı'nda Mazmunlar, Ankara.
- Parmaksızoğlu, İ. (1967), “Kemâl Paşazâde”, İslâm Ansiklopedisi, C. 6, İstanbul, S. 561-566.
- Saraç, Mehmet Ali Yekta, (1996), “İbn-i Kemâl Divanı’nın Tenkitli Metninin Tenkidi”, İlmî Araştırmalar, İstanbul, S. 3, s. 191-195.
- Selçuk, B. (2004), Ahenk Unsurları Bakımından Nef’î Dîvânı’nın Tahlili, Malatya.
- Selçuk, B. (2009), “Divan Şiirindeki Ses ve Ahenkle İlgili Sanatlara Genel Bir Bakış”, Adıyaman Üniversitesi Ulusal Eski Türk Edebiyatı Sempozyumu, Adıyaman, s. 483-491.
- Tarlan, A.N. (1970), Zâtî Divânı, C. II, İstanbul.
- Tarlan, A.N. (1992), Ahmet Paşa Divânı, İstanbul.
- Tarlan, A.N. (1997), Necâtî Beg Divânı, İstanbul.
- Uğur, A. (1987), İbn-i Kemâl, Ankara.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Research Article |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2012 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 7 Sayı: 2 |
Kaynak Göster
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.