Öz
Eğitim belli bir konuda bilgi ve beceri kazandırma işidir. Eğitim hem yetiştirme hem de geliştirme özelliklerini ihtiva ettiğinden hayat boyu devam eden öğrenme faaliyetlerinin bütünüdür. İş Sağlığı ve Güvenliği eğitimleri yasal zorunlulukları yerine getirmenin yanı sıra çalışanlar ve kurumlar için gelişme fırsatı olarak görülmesi gereken eğitimlerdir. Bu eğitimler sayesinde çalışanlar hem yasal yükümlülükler hakkında bilgi sahibi olmakta hem de iş kazalarına yönelik riskleri ve alınabilecek önlemleri öğrenmektedirler. Bu farkındalık çalışanlara direkt pozitif etkide bulunurken uzun vadede çalışma hayatının tamamına dolaylı olumlu etki yapmaktadır. Önemine istinaden bu eğitimlerin dezavantajlı grup diye nitelendirilen engelli çalışanlar için farklı bir perspektifte ele alınması gerekliliği söz konusudur. Çalışmanın amacı engelli çalışanların aldıkları İş Sağlığı ve Güvenliği eğitimlerinin mevcut durumunu gözlemlemek ve iyileştirme adına önerilerde bulunmaktır. Çalışmada yarı yapılandırılmış onam formları ile katılımcılara sorular yöneltilmiş, görüşmeler kayıt altına alınmıştır. Görüşmelerin içerikleri deşifre edilirken katılımcıların kimlik bilgilerinin gizli tutulması şartı sağlanmış ve veriler analiz edilmiştir. Görüşmeler sonucunda engelli çalışanların kendi ihtiyaçlarına yönelik verimli bir İSG eğitimi alamadıkları gözlenmiştir ve bu eğitimlerin iyileştirilmesine yönelik çalışmaların olması gerektiği düşünülmektedir. İyileştirme çalışmaları eğitim içeriklerinin yeniden yapılandırılması ve eğitimi aktarma yollarının çeşitlendirilmesi ile güncellenebilir. Ayrıca eğitimi verecek uzmanların da mesleki gelişimlerine yönelik ek faaliyetler yapılması engelli çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği eğitimlerinin niteliğinin artmasına neden olacağı düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akılı, H., Aydoğdu, Ö., (2013), “İş Sağlığı Ve Güvenliğinin Önemi”, MTA Doğal Kaynaklar ve EkonomiBülteni”, 16, 245-250.
- Bıyık, F., Alas, B., (2018), “Küçük Sanayi Sitelerinde İş Sağlığı Ve Güvenliği Üzerine Bir İnceleme Örnek Alan: Marmara Sanayi Sitesi”, İş Sağlığı Ve Güvenliği Akademi Dergisi, 98-109.
- Civan, O., (2017), “İş Sağlığı Ve Güvenliğinde Özel Politika Gerektiren Gruplar”, Ankara Barosu Dergisi, 205-290.
- Çetinkaya, F.,Baykent, G., (2017), “İşyeri Çalışma Ortamı Koşullarının Ergonomik Yönden İncelenmesi”, Uşak Üniversitesi Fen Ve Doğa Bilimleri Dergisi, 15-31.
- Çoker, İ., Selim, H., (2019), “Bir Tekstil İşletmesinde Kas-İskelet Sistemi Rahatsızlıklarına Yönelik Ergonomik Risk Değerlendirme”, ASEAD, 231-240.
- Engür, M., Chaush-Ogly, K., (2019), “Türkiye İş Sağlığı Ve Güvenliği Mevzuatında Ergonominin Yeri Üzerine Bir Çalışma”, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Orman Fakültesi Orman Endüstri Mühendisliği Bölümü – İstanbul Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, 69-77.
- Hüseyinli, N., (2017), “Çalışma Hayatında Engelli Haklarına İlişkin Yasal Düzenlemeler Ve Engellilerin Haklara İlişkin Farkındalıkları”, İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 139-152
- Kaynak, K., Uluğtekin, N., (2018), “Çalışma Ortamındaki Fiziksel Faktörlerin Ergonomik Analizi: 9 Eylül Üniversitesi Hastanesi Örneği”, Mühendislik Bilimleri Ve Tasarım Dergisi, 319-325.
- Yenidünya, S., (2016), “Engelli Çalışanlar İçin İş Sağlığı Ve Güvenliği Rehberi”, Çalışma Ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı – İş Sağlığı Ve Güvenliği Genel Müdürlüğü (İSGGM).
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Şubat 2023 |
| Gönderilme Tarihi | 14 Haziran 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 5 Sayı: 1 |
Kaynak Göster
SAĞLIK PROFESYONELLERİ ARAŞTIRMA DERGİSİ / JOURNAL OF HEALTH PROFESSIONALS RESEARCH /J HEALTH PRO RES