Öz
The study aims to put that social media, which is thought to have an important place in the wide application area of public policies, can be interpreted as a valid policy network in the formulation of national security policies. Social media platforms, which are a concrete medium in a period where concepts such as governance, policy coordination, and whole of government approach have gained intensity in the literature of public administration and policies, enable the society to act integratedly in national security policies. In this study where the relationship between public policy and social media is tried to be understood on the level of national security issues, the relationship between public policy-social media-national security, integrated society and governance is examined. In the context of the research, the finding that is thought to be important is that social media is a concrete active and effective governance tool in national security policy making, policy choice and implementation processes, based on the whole of society approach, in line with the formation of a network society exclusively.
Anahtar Kelimeler
Social Media Public Policy National Security Intelligence Governance Whole of Society
Kaynakça
- Acar, N. (2019). Siyasi Eylemlerde Katılımcıların Sosyal Medya Kullanım Tür, Sıklık ve Sürelerine İlişkin Bir Alan Araştırması: 15 Temmuz Darbe Girişimi. Elektronik Cumhuriyet İletişim Dergisi, 1(2), 132-146.
- Brunk, D. (2016). “Whole of Society” Peacebuilding: A New Approach For Forgotten Stakeholders. International Journal: Canada's Journal of Global Policy Analysis, 71(1), 62-87.
- Caidi, N., & Ross, A. (2005). Information Rights and National Security. Government Information Quarterly, 22, 663-684.
- Chukwuere, J. E., & Onyebukuva, C. F. (2018). The Impacts of Social Media on National Security: A View from the Northern and South-Eastern Region of Nigeria. International Review of Management and Marketing, 8(5), 50-59.
- Erciyes, E. (2019). Türkiye’de İç Güvenliğe Kültürel Bakış. T. Avaner, & O. Zengin inside, Türkiye’de İç Güvenlik Yönetimi (s. 365-377). Ankara: Gazi Kitabevi.
- Fischbach, J. (2020, 05 06). A New AI Strategy to Combat Domestic Terrorism and Violent Extremism. Harvard National Security Journal Online, 1-15.
- Fung, A., & Wright, E. O. (2001). Deepening Democracy: Innovations in Empowered Participatory Governance. Politics and Society, 29(1), 5-41.
- Göçoğlu, V., & Aydın, M. D. (2015). Kamu Politikası ve Sosyal Medya İlişkisinin Toplumsal Hareketler Bağlamında İncelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(37), 880-901.
- Kaplan, M. (2020, Şubat). Terörle ve Diğer Suçlarla Mücadelede Kolluğun Sosyal Medya Kullanımının Değerlendirilmesi. Güvenlik Bilimleri Dergisi, UGK Özel Sayısı, 207-233.
- Khan, G. F. (2017). Social Media for Government: A Practical Guide to Understanding, Implementing, and Managing Social Media Tools in the Public Sphere. Singapore: Springer.
- Kurnaz, A., Kayar, İ. G., & Görün. (2019). Ulusal Güvenlik ve Sosyal Medya: Fırsatlar ve Tehditler. Management and Political Sceinces Review, 1(2), 75-96.
- Laski, H. (2020). Teori ve Pratikte Devlet. (D. Topçu, Tr.) Ankara: Fol Yayınları.
- Leavey, J. (2013). Social Media and Public Policy. E.S.R.C. Economic and Social Research Council.
- Lumpp, T. G. (2014). The Effects of Social Media on National Security within the United States. Dissertation Publishing.
- Merqel, I., Garapeti, S., & Whitford, A. B. (2020). Agile: A New Way of Governing. Public Administration Review, 1-5.
- Musarrat, R., Afzal, R., & Azhar, M. S. (2013). National Security and Good Governance: Dynamics and Challenges. Journal of Public Administration and Governance, 3(1), 177-186.
- Oberheiden, N. (2020, 02 24). Social Media and National Security. The Social Media Monthly: https://thesocialmediamonthly.com/social-media-and-national-security/ taken from that site.
- Parlak, B., & Doğan, K. C. (2019). E-Yönetişim: Kuramsal Bir Analiz. B. Parlak, & K. C. (ed.) içinde, E-Yönetişim: Kavramsal/Kuramsal Çerçeve, Ülke İncelemeleri ve Türkiye'ye Yansımaları (s. 14). İstanbul: Beta.
- Rhodes, R. A. (1997). Understanding Governance: Policy Networks, Governance, Reflexivity and Accountability. Bristol: Open University Press.
- Ronn, K. V., & Soe, S. O. (2019). Is Social Media Intelligence Private? Privacy in Public and the Nature of Social Media Intelligence. Intelligence and National Security, 34(3), 362-378.
- Salik, H., & Iqbal, Z. (2019, 9 9). The Geopolitics. https://thegeopolitics.com/social-media-and-national-security/
- Shruti, P. (2016). The Social Media Challenge to National Security: Impact and Opportunities. New Delhi: Institute for Defence Studies and Analyses.
- Sykora, M. D. (2013). National Security and Social Media Monitoring: A Presentation of the EMOTIVE and Related Systems. European Intelligence and Security Informatics Conference.
- Şengöz, M. (2019). Ulusal Güvenlik Yönetimi Felsefesi: Aksiyolojik Paradigma. Ankara: Astana Yayınları.
- Train, P. (2020). Policy Coordination and Integration: A Research Agenda. Public Administration Review, 1-5.
- Uzun, A. (2019). Dijital Çağda E-Yönetişim: Konsept, Pratik ve Gelişim. B. Parlak, & K. C. Doğan inside, E-Yönetişim (s. 33-55). İstanbul: Beta.
Öz
Kamu politikalarının geniş uygulama sahasında önemli yer edindiği düşünülen sosyal medya, ulusal güvenlik politikalarının formülasyonunda da geçerli bir politika ağı olarak yorumlanabilmektedir. Yönetişim, politika koordinasyonu, bütünleşik kamu yönetimi yaklaşımı gibi kavramların kamu yönetimi ve politikaları yazınında yoğunluk kazandığı bir dönemde somut bir mecra olan sosyal medya platformları, ulusal güvenlik politikalarında da toplumun bütünleşik hareket edebilmesine olanak sağlamaktadır. Kamu politikası ve sosyal medya ilişkisinin ulusal güvenlik meseleleri düzleminde anlaşılmaya çalışıldığı bu çalışmada, kamu politikası-sosyal medya-ulusal güvelik ilişkisi, bütünleşik toplum ve yönetişim bağlamı irdelenmiştir. Araştırma bağlamında elde edinildiği önemli olduğu düşünülen bulgu, sosyal medyanın, münhasıran ağ toplumu oluşturulması doğrultusunda, bütünleşik toplum yaklaşımına dayalı olarak, ulusal güvenlik politika yapımı, politika seçimi ve uygulama süreçlerinde somut anlamda etkin ve etkili bir yönetişim aygıtı olduğudur.
Anahtar Kelimeler
Sosyal Medya Kamu Politikası Ulusal Güvenlik İstihbarat Yönetişim Bütünleşik Toplum
Kaynakça
- Acar, N. (2019). Siyasi Eylemlerde Katılımcıların Sosyal Medya Kullanım Tür, Sıklık ve Sürelerine İlişkin Bir Alan Araştırması: 15 Temmuz Darbe Girişimi. Elektronik Cumhuriyet İletişim Dergisi, 1(2), 132-146.
- Brunk, D. (2016). “Whole of Society” Peacebuilding: A New Approach For Forgotten Stakeholders. International Journal: Canada's Journal of Global Policy Analysis, 71(1), 62-87.
- Caidi, N., & Ross, A. (2005). Information Rights and National Security. Government Information Quarterly, 22, 663-684.
- Chukwuere, J. E., & Onyebukuva, C. F. (2018). The Impacts of Social Media on National Security: A View from the Northern and South-Eastern Region of Nigeria. International Review of Management and Marketing, 8(5), 50-59.
- Erciyes, E. (2019). Türkiye’de İç Güvenliğe Kültürel Bakış. T. Avaner, & O. Zengin inside, Türkiye’de İç Güvenlik Yönetimi (s. 365-377). Ankara: Gazi Kitabevi.
- Fischbach, J. (2020, 05 06). A New AI Strategy to Combat Domestic Terrorism and Violent Extremism. Harvard National Security Journal Online, 1-15.
- Fung, A., & Wright, E. O. (2001). Deepening Democracy: Innovations in Empowered Participatory Governance. Politics and Society, 29(1), 5-41.
- Göçoğlu, V., & Aydın, M. D. (2015). Kamu Politikası ve Sosyal Medya İlişkisinin Toplumsal Hareketler Bağlamında İncelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(37), 880-901.
- Kaplan, M. (2020, Şubat). Terörle ve Diğer Suçlarla Mücadelede Kolluğun Sosyal Medya Kullanımının Değerlendirilmesi. Güvenlik Bilimleri Dergisi, UGK Özel Sayısı, 207-233.
- Khan, G. F. (2017). Social Media for Government: A Practical Guide to Understanding, Implementing, and Managing Social Media Tools in the Public Sphere. Singapore: Springer.
- Kurnaz, A., Kayar, İ. G., & Görün. (2019). Ulusal Güvenlik ve Sosyal Medya: Fırsatlar ve Tehditler. Management and Political Sceinces Review, 1(2), 75-96.
- Laski, H. (2020). Teori ve Pratikte Devlet. (D. Topçu, Tr.) Ankara: Fol Yayınları.
- Leavey, J. (2013). Social Media and Public Policy. E.S.R.C. Economic and Social Research Council.
- Lumpp, T. G. (2014). The Effects of Social Media on National Security within the United States. Dissertation Publishing.
- Merqel, I., Garapeti, S., & Whitford, A. B. (2020). Agile: A New Way of Governing. Public Administration Review, 1-5.
- Musarrat, R., Afzal, R., & Azhar, M. S. (2013). National Security and Good Governance: Dynamics and Challenges. Journal of Public Administration and Governance, 3(1), 177-186.
- Oberheiden, N. (2020, 02 24). Social Media and National Security. The Social Media Monthly: https://thesocialmediamonthly.com/social-media-and-national-security/ taken from that site.
- Parlak, B., & Doğan, K. C. (2019). E-Yönetişim: Kuramsal Bir Analiz. B. Parlak, & K. C. (ed.) içinde, E-Yönetişim: Kavramsal/Kuramsal Çerçeve, Ülke İncelemeleri ve Türkiye'ye Yansımaları (s. 14). İstanbul: Beta.
- Rhodes, R. A. (1997). Understanding Governance: Policy Networks, Governance, Reflexivity and Accountability. Bristol: Open University Press.
- Ronn, K. V., & Soe, S. O. (2019). Is Social Media Intelligence Private? Privacy in Public and the Nature of Social Media Intelligence. Intelligence and National Security, 34(3), 362-378.
- Salik, H., & Iqbal, Z. (2019, 9 9). The Geopolitics. https://thegeopolitics.com/social-media-and-national-security/
- Shruti, P. (2016). The Social Media Challenge to National Security: Impact and Opportunities. New Delhi: Institute for Defence Studies and Analyses.
- Sykora, M. D. (2013). National Security and Social Media Monitoring: A Presentation of the EMOTIVE and Related Systems. European Intelligence and Security Informatics Conference.
- Şengöz, M. (2019). Ulusal Güvenlik Yönetimi Felsefesi: Aksiyolojik Paradigma. Ankara: Astana Yayınları.
- Train, P. (2020). Policy Coordination and Integration: A Research Agenda. Public Administration Review, 1-5.
- Uzun, A. (2019). Dijital Çağda E-Yönetişim: Konsept, Pratik ve Gelişim. B. Parlak, & K. C. Doğan inside, E-Yönetişim (s. 33-55). İstanbul: Beta.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Kamu Yönetimi |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Ağustos 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 2 Sayı: 2 |
Kamu Yönetimi ve Politikaları Dergisi, Mart, Temmuz ve Kasım aylarında yayınlanan süreli ve elektronik basımı yapılan, uluslararası indeksli hakemli bir dergidir.
Kamu Yönetimi ve Politikaları Dergisinde yayınlanmış makalenin telif hakları Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) kapsamındadır.