Öz
“Heyranok” yek ji cureyên edebiyata Kurdî ya gelêrî ye. Di nav keresteyên edebiyata
Kurdî ya gelêrî de heyranok li gorî ziman, şêwaz û naveroka xwe hêjayî gelek vekolîn
û analîzan e. Xebata me li ser heyranokên li herêma Wanê hatine berhevkirin hûr
dibe û hewl dide ku van heyranokan analîz bike.Me di serî de pênaseya heyranokê
kir û di pey re li gorî herêmên ciyawaz navên ku ji bo heyranokê têne bikaranîn tesbît
kirin. Paşê, heyranok di çarçoveyeke zanistî de, li gorî rê û rêbazên zanista çand,
folklor û edebiyatê ji hêla ziman, şêwaz, naverokê ve hatin analîzkirin. Di encamê
de hat dîtin ku heyranok kurtehelbestên lîrik in û ji bo heyranê têne gotin. Heyranok
berhemeke anonîm e. Mijara heyranokan evîn û evîndarî
ye. Heyranok bi zimanekî sade hatine honandin.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Allison, C. (2010). Oral Literature of İranian Languages. (33-69). Kreyenbroek P. G. û Marzolph U. (ed.). New York: Weşanxaneya Columbia University.
- Amîdî, R. (2010). Heyranokêt Kurdî. Hewlêr: Weşanxaneya Spîrez.
- Artun, E. (2012). Türk Halk Edebiyatına Giri . Adana: Karahan Yayınları.
- Bedirxan, C. A. (2012). “Ferhengok”. Hawar. J. 30. Diyarbakır: Weşanxaneya Belkî.
- Botanî, B. (1995). Heyranok; Gilî û Gazindên Evînê. Stocholm: Weşanxaneya Apec.
- Ce’fer, H. (1989). Heyranok Ji Keleporê Kurdî. Hewlêr: Weşanxaneya Roşenbîrî Lavan.
- Dorson. R. (2016). Folklor û Teoriyên Folklorê Yên Îroyîn. Necat Keskin (wer.). İstanbul: Weşanxaneya Avesta.
- Dundes, A. (2014). Halk biliminde Kuramlar ve Yaklaşımlar-I. (16-18).Oğuz, M. Ö. Û Gürçayır Teke, S. (ed.). Ankara: Geleneksel Yayınları.
- Farqînî, Z. (2004). Ferhenga Kurdî-Tirkî. İstanbul: Weşanxaneya Enstitûya Kurdî ya Stenbolê
- Hamelink, W. (2013). The Sung HomeNarrative, Morality, and the Kurdish Nation. (Teza Doktorayê ya Neweşandî). Zanîngeha Leiden Enstîtûya Antroplojiya Çandî û Pêşketina Civaknasiyê.
- Kaplan, Y. (2015a). Kaniya Stranan. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
- Kaplan, Y. (2015b). “Strana Kurdî (Kurmancî): Devera Hekaryan wekî Nimûne”. Bingöl Üniversitesi Yaşayan Diller Enstitüsü Dergisi, j. 2.
- Kardaş, C. (2017). Âşığın Sazı Dengbêjin Sesi (Dengbêjlik Geleneği ve Âşıklıküzerine Karşılaştırmalı Bir İnceleme). Ankara: Eğiten Kitap Yayıncılık.
- Kutlar, M. (2010). “Aşkla Örülmüş Dörtlükler, Heyranok”, Qijika Reş. j. 2.
- Sadinî, M. X. (2011). Heyranokên Kurmancî. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
- Surûş, E. (2016). Gilî û Gazindên Evîndaran, Ji Kelepora Kurmancên Îranê. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
- Turgut, L. (2010). Mündliche Literatur der Kurden In den Regionen Botan und Hekarî. Köln: Weşanên Instîtûta Kurdî.
- Yıldırımçakar, M. (2012). “Çarînên ku bi Evînê Hatine Honandin: Heyranok”. Nûpelda. j. 11.
- Yıldırımçakar, M. (2015). “Heyranok; di Edebiyata Kurdî ya Gelêrî de”.Folklora Kurdan. j. 2.
- Zero, E. E. (1987). Strana Lîrîkî Heyranok. Bexda: Weşanxaneya Roşenbîrî Lavan.
Öz
“Heyranok” is a type of Kurdish Folk Literature. In Kurdish
Folk Literature, Heyranok worths to be studyed and
analyzed with its language, form and context. Our work
focuses on the heyranoks collected from Van District
and tries to analyze these heyranoks according to some
aspects. We first introduced heyranoks and then determined
various names used for heyranoks in different regions.
Then heyranoks were analyzed in a scientific frame according to methods of cultural studies, folklore and literature and in accordance
with language, style and context. As a result we found out that heyranoks are short
lyric poems and are said for admiring. Heyranok is an anonymous type. The topic
of heyranoks is love. Heyranoks are built with a simple language.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Allison, C. (2010). Oral Literature of İranian Languages. (33-69). Kreyenbroek P. G. û Marzolph U. (ed.). New York: Weşanxaneya Columbia University.
- Amîdî, R. (2010). Heyranokêt Kurdî. Hewlêr: Weşanxaneya Spîrez.
- Artun, E. (2012). Türk Halk Edebiyatına Giri . Adana: Karahan Yayınları.
- Bedirxan, C. A. (2012). “Ferhengok”. Hawar. J. 30. Diyarbakır: Weşanxaneya Belkî.
- Botanî, B. (1995). Heyranok; Gilî û Gazindên Evînê. Stocholm: Weşanxaneya Apec.
- Ce’fer, H. (1989). Heyranok Ji Keleporê Kurdî. Hewlêr: Weşanxaneya Roşenbîrî Lavan.
- Dorson. R. (2016). Folklor û Teoriyên Folklorê Yên Îroyîn. Necat Keskin (wer.). İstanbul: Weşanxaneya Avesta.
- Dundes, A. (2014). Halk biliminde Kuramlar ve Yaklaşımlar-I. (16-18).Oğuz, M. Ö. Û Gürçayır Teke, S. (ed.). Ankara: Geleneksel Yayınları.
- Farqînî, Z. (2004). Ferhenga Kurdî-Tirkî. İstanbul: Weşanxaneya Enstitûya Kurdî ya Stenbolê
- Hamelink, W. (2013). The Sung HomeNarrative, Morality, and the Kurdish Nation. (Teza Doktorayê ya Neweşandî). Zanîngeha Leiden Enstîtûya Antroplojiya Çandî û Pêşketina Civaknasiyê.
- Kaplan, Y. (2015a). Kaniya Stranan. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
- Kaplan, Y. (2015b). “Strana Kurdî (Kurmancî): Devera Hekaryan wekî Nimûne”. Bingöl Üniversitesi Yaşayan Diller Enstitüsü Dergisi, j. 2.
- Kardaş, C. (2017). Âşığın Sazı Dengbêjin Sesi (Dengbêjlik Geleneği ve Âşıklıküzerine Karşılaştırmalı Bir İnceleme). Ankara: Eğiten Kitap Yayıncılık.
- Kutlar, M. (2010). “Aşkla Örülmüş Dörtlükler, Heyranok”, Qijika Reş. j. 2.
- Sadinî, M. X. (2011). Heyranokên Kurmancî. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
- Surûş, E. (2016). Gilî û Gazindên Evîndaran, Ji Kelepora Kurmancên Îranê. İstanbul: Weşanxaneya Nûbihar.
- Turgut, L. (2010). Mündliche Literatur der Kurden In den Regionen Botan und Hekarî. Köln: Weşanên Instîtûta Kurdî.
- Yıldırımçakar, M. (2012). “Çarînên ku bi Evînê Hatine Honandin: Heyranok”. Nûpelda. j. 11.
- Yıldırımçakar, M. (2015). “Heyranok; di Edebiyata Kurdî ya Gelêrî de”.Folklora Kurdan. j. 2.
- Zero, E. E. (1987). Strana Lîrîkî Heyranok. Bexda: Weşanxaneya Roşenbîrî Lavan.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 2 Sayı: 7 |
NûbiharAkademî Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.
JI BO GIHÎŞTINA MALPERA ME YA KURDÎ BITIKÎNIN!