Öz
Sosyal hizmet bireyin iyilik halinin sağlanmasını, insan haklarının korunmasını ve bu bağlamda ortak sorumlulukların desteklenmesini esas alan bir meslektir. İnsanın olduğu her alanda savunucu, güçlendirici ve özgürleştirici rolleri ile sosyal hizmet mesleği yerini alabilmektedir. Bu anlayışla sosyal hizmetin uygulama alanı yıllar içerisinde genişlemiştir. Bu alanlardan biri de çalışan refahını esas alan işyerinde sosyal hizmet alanıdır. Bu alan işyerinde ortaya çıkan sorunlar üzerine üretilen çözümleri ve çalışan haklarının korunması için savunuculuk faaliyetlerini kapsamaktadır. Öte yanda işyerlerinde çalışanların ve toplumun refahına ve mutluluğuna odaklanan bir başka alan olarak kurumsal sosyal sorumluluk faaliyetleri gerçekleştirilmektedir. Kurumsal sosyal sorumluluk faaliyetleri doğrultusunda çalışanlarının ve toplumun beklentilerine karşılık verebilen işletmeler, toplumun ve paydaşlarının daha mutlu olmasını amaçlamaktadır. Bu faaliyetlerle kurum çalışanlarının refahını arttırmak, iş motivasyonu, örgütsel bağlılık ve iş doyumunu sağlamak amaçlanmaktadır. Bu bağlamda çalışmada işyerinde çalışanlara yönelik refah odaklı uygulamaları içeren sosyal hizmet ve sosyal sorumluluk faaliyetlerinin ortak noktaları, amaçları ve kapsamları ele alınmıştır. Çalışmanın amacı kurumsal sosyal sorumluluk faaliyetleri ve işyerinde sosyal hizmet uygulamalarının ilişkisini ortaya koymaktır. Böylece bu iki alanın ve uygulayıcılarının çalışan refahına yönelik faaliyetlerinde olası işbirliği zemininin ortaya koyulması hedeflenmektedir. Literatür üzerinden gerçekleştirilen bu çalışmada bu iki alan arasındaki ilişki, sosyal hizmet uygulamalarında sıkça faydalanılan ekolojik yaklaşım ve güçlendirme yaklaşımı perspektifinde değerlendirilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kurumsal sosyal sorumluluk İşyerinde sosyal hizmet Çalışma yaşamı
Kaynakça
- Akgeyik, T. (2007). İnsan Kaynakları Yönetimi Boyutuyla Kurumsal Sosyal Sorumluluk: (Bir Alan Araştırması). Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0(52), 65-106.
- Akyıldız, F. (2010). Sosyal Devlet Tarihe Gömülürken “Kamu Yararı” Ve “Sosyal Hizmet" Kavramlarını Yeniden Düşünmek. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, 46-58.
- Alakavuklar, O. N., Kılıçaslan, S., & Öztürk, E. B. (2009). Türkiye'de Hayırseverlikten Kurumsal Sosyal Sorumluluğa Geçiş: Bir Kurumsal Değişim Öyküsü. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 9(2), 103-143.
- Altun, F. (2019). İşyerinde Sosyal Hizmet Uygulamalarının Çalışanların İş Tatminine ve Örgütsel Bağlılığa Etkisi. İstanbul Üniversitesi.
- Altuntaş, C. (2010). Çalışan Destek Programları. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(1), 57-75.
- Baran, M., & Çelik, Y. (2017). Çalışanların İşletmenin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Faaliyetlerine Yönelik Algısı ile İş Tatmini Arasındaki İlişki ve Kimya/ Boya Sektöründe Bir Araştırma. İş'te Davranış Dergisi, 2(1), 63-79.
- Bingöl, O. (2015). Genel Bağlarıyla Sosyal Hizmet ve Toplum. Mavi Atlas(5), 69-77.
- Büyükyılmaz, O., & Fidan, Y. (2015). Kurumsal Sosyal Sorumluluk: Kavramsal Bir Bakış. Academic Platform, 3(3), 364-381.
- Ceylan, H. (2016). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminin Çalışanların Verimliliği Üzerindeki Etkisi; İspark A.Ş Örneği. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi(43).
- Çiftçioğlu, B. A., & Gök, B. (2018). Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Kurumsal İtibara Etkisi ve Bir Uygulama. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(2), 183-196.
- Danış, M. Z. (2006). Davranış Bilimlerinde Ekolojik Sistem Yaklaşımı. Aile ve Toplum, 3(9), 45-53.
- Danış, M. Z. (2007). Sosyal Hizmet Mesleği ve Disiplininde Sosyal Politikanın Yeri ve Önemi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(2), 51-64.
- Demir, Ö. (2014, Eylül). “Sivil Toplum Kuruluşları”, “Sosyal Girişimcilik”, “Kurumsal Sosyal Sorumluluk” Ve “Sosyal İşletme”. The Journal Of Academic Social Science, 2(6), 347-356.
- Demir, S., Durgun, B., Yavru, M. R., Yavuzdeğer, O., Yetim, G., & Kaylı, D. Ş. (2018). Endüstri Alanında Sosyal Hizmet Uzmanlarına İstihdam Oluşturulması Sürecinin İncelenmesi: Manisa Organize Sanayi Bölgesi Örneği. Manisa: Manisa Celal Bayar Üniversitesi.
- Dinçer, C., & Dinçer, B. (2011). Performans Yönetiminde Çalışan Destek Programları Ve Etkileri. 11. Üretim Araştırmaları Sempozyumu (s. 448-453). İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi Yayınları.
- Duyan, V. (2003). Sosyal Hizmetin İşlev ve Rolleri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 14(2), 1-22.
- Duyan, V. (2018). Güçlendirme Yaklaşımı. V. Duyan içinde, Sosyal Hizmet Kuramları ve Yaklaşımları. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını.
- Engin, E., & Akgöz, B. E. (2013). Sürdürülebilir Kalkınma ve Kurumsal Sürdürülebilirlik Çerçevesinde Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Değerlendirilmesi. Selçuk İletişim Dergisi, 8(1), 85-94.
- Erbay, E. (2019). Güç ve Güçlendirme Kavramları Bağlamında Sosyal Hizmet Uygulaması. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 19(42), 41-64.
- Eryılmaz, B. (2013). Kamu Yönetimi: Düşünceler, Yapılar, Fonksiyonlar, Politikalar. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
- Freeman, R. E. (1984). Strategic Management: A Stakeholder Approach. Boston.
- Gürel, T. (2010). Kurumsal Sosyal Sorumlulukta Yeni Yaklaşımlar ve Tartışılan Konular. Selçuk İletişim, 6(3), 111-122.
- İNGEV. (2019, Mart). Türkiye'de Kurumsal Sosyal Sorumluluk Almanak Çalışması. 12 05, 2020 tarihinde İnsani Gelişme Vakfı: https://ingev.org/raporlar/Ingev-Rapor-KSS.pdf adresinden alındı
- Kaboğlu, İ. (2010). Anayasa'da Sosyal Haklar: Alanı ve Sınırları. P. Üniversitesi (Dü.), Sosyal Haklar Ulusal Sempozyumu içinde (s. 43-60). İstanbul: Petrol-İş Yayını.
- Kırlıoğlu, M. (2019). Güçler Temelli Yaklaşım ve Güçlendirme: Kolektif Kimlik, Bilgi-Beceri, Benlik Kavramı, Eleştirel Farkındalık, Harekete Geçme. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 14(20), 2248-2277.
- Kocabaş, F. (2004). Endüstri İlişkilerinde Dönüşüm. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(10), 33-53.
- Koçyiğit, S. Ç., & Gök, G. (2019). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Ankara: İksad Publishing House.
- Kotler, P., & Lee, N. (2006). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. (S. Kaçamak, Çev.) İstanbul: MediaCat Yayınları.
- Orçan, M. (2007). Yoksullukla Mücadelede Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kampanyaları. Afyon Kocatepe Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 9(2), 27-37.
- Ören, K., & Yüksel, H. (2012). Geçmişten Günümüze Çalışma Hayatı. HAK- İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 1(1), 35-59.
- Özgen, E. (2017). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Projeleri. Profil Kitap.
- Öztopçu, A. (2017). Sosyal Sermaye Teorisi ve Sürdürülebilir Yerel Kalkınma. Yeni İnsan Yayınevi.
- Paul, C. J., & Siegel, D. S. (2006). Corporate Social Responsibility and Economic Performance. Journal of Productivity Analysis, 207-211.
- Peltekoğlu, F. B. (2007). Halkla İlişkiler Nedir. İstanbul: Beta Basım.
- Ramanathan, C. S. (1991). Occupational Social Work and Multinational Corporations. The Journal of Sociology & Social Welfare, 135-147.
- Sezal, İ. (2014). Sosyolojiye Giriş. İstanbul: Beta Basım.
- Şimşek, G., & Altun, F. (2020). Sosyal Belediyecilikte Sosyal Hizmetlerin ve Sosyal Girişimci Faaliyetlerin Rolü. Sosyal Çalışma Dergisi, 4(1), 55-61.
- Şimşek, Z., & Yaghmaei, S. E. (2019). Mevsimlik Genç Tarım Çalışanları Örneğinde İş Sağlığı ve Güvenliği Alanında Sosyal Hizmet Uygulamalarına Yaklaşım. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30(3), 767-795.
- Tekin, İ. K. (2019). Çalışanlardaki Kurumsal Sosyal Sorumluluk Algılarının Kurumsal Marka İmajı ve Kurumsal İtibara Etkisi. İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi.
- Turan, S. (2014). Psikolojik Güçlendirme İle İş Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi:Hizmet Sektöründe Çalışanlar Üzerine Bir Uygulama. Gaziantep: Hasan Kalyoncu Üniversitesi.
- Udechukwu, I. I. (2009). Correctional Officer Turnover: Of Maslow’s Needs Hierarchy and Herzberg’s Motivation Theory. Public Personnel Management, 69-82.
- Yanardağ, U., & Yanardağ, M. Z. (2020). İş Yerinde Sosyal Çalışmayı Türkiye İçin Düşünmek. Çalışma ve Toplum, 4(67), 2249-2270.
- Yılmaz, F. (2009). İş Sağlığı ve Güvenliğinin İyileştirilmesinde Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Önemi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0(56), 519-546.
- Yolcuoğlu, İ. G. (2014a). Bireylerle, Ailelerle, Gruplarla ve Toplumla Sosyal Hizmet. İstanbul: Nar Yayınevi.
- Yolcuoğlu, İ. G. (2014b). Stres Yönetiminde Ustalık. İstanbul: Nar Yayınevi.
- Yüksel, H. (2014). Çalışma Yaşamı ve Stres Kavramı; Durumsal Bir Yaklaşım. Manas Journal Of Social Studies, 3(3), 109-131.
- Zastrow, C. (2015). Sosyal Hizmete Giriş. Nika Yayınevi.
Öz
Social work is a profession based on ensuring the well-being of the individual, protecting human rights and supporting common responsibilities in this context. The social work profession can take its place with its defensive, empowering and liberating roles in every field where people exist. With this understanding, the application area of social work has expanded over the years. One of these areas is social service in the workplace, which is based on employee welfare. This area covers the solutions produced for the problems that arise in the workplace and advocacy activities for the protection of employee rights. On the other hand, corporate social responsibility activities are carried out as another area that focuses on the welfare and happiness of employees and society at workplaces. Businesses that can respond to the expectations of their employees and society in line with their corporate social responsibility activities aim to make the society and its stakeholders happier. With these activities, it is aimed to increase the welfare of the employees of the institution, to provide job motivation, organizational commitment and job satisfaction. In this context, the common points, objectives and scopes of social service and social responsibility activities, which include welfare-oriented practices for employees in the workplace, are discussed. The aim of the study is to reveal the relationship between corporate social responsibility activities and social work practices in the workplace. Thus, it is aimed to reveal the possible basis of cooperation in the activities of these two fields and their practitioners for the welfare of the employees. In this study conducted through the literature, the relationship between these two fields was evaluated in the perspective of the ecological approach and empowerment approach, which are frequently used in social work practices
Anahtar Kelimeler
Corporate social responsibility occupational social work working life
Kaynakça
- Akgeyik, T. (2007). İnsan Kaynakları Yönetimi Boyutuyla Kurumsal Sosyal Sorumluluk: (Bir Alan Araştırması). Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0(52), 65-106.
- Akyıldız, F. (2010). Sosyal Devlet Tarihe Gömülürken “Kamu Yararı” Ve “Sosyal Hizmet" Kavramlarını Yeniden Düşünmek. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, 46-58.
- Alakavuklar, O. N., Kılıçaslan, S., & Öztürk, E. B. (2009). Türkiye'de Hayırseverlikten Kurumsal Sosyal Sorumluluğa Geçiş: Bir Kurumsal Değişim Öyküsü. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 9(2), 103-143.
- Altun, F. (2019). İşyerinde Sosyal Hizmet Uygulamalarının Çalışanların İş Tatminine ve Örgütsel Bağlılığa Etkisi. İstanbul Üniversitesi.
- Altuntaş, C. (2010). Çalışan Destek Programları. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(1), 57-75.
- Baran, M., & Çelik, Y. (2017). Çalışanların İşletmenin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Faaliyetlerine Yönelik Algısı ile İş Tatmini Arasındaki İlişki ve Kimya/ Boya Sektöründe Bir Araştırma. İş'te Davranış Dergisi, 2(1), 63-79.
- Bingöl, O. (2015). Genel Bağlarıyla Sosyal Hizmet ve Toplum. Mavi Atlas(5), 69-77.
- Büyükyılmaz, O., & Fidan, Y. (2015). Kurumsal Sosyal Sorumluluk: Kavramsal Bir Bakış. Academic Platform, 3(3), 364-381.
- Ceylan, H. (2016). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminin Çalışanların Verimliliği Üzerindeki Etkisi; İspark A.Ş Örneği. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi(43).
- Çiftçioğlu, B. A., & Gök, B. (2018). Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Kurumsal İtibara Etkisi ve Bir Uygulama. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(2), 183-196.
- Danış, M. Z. (2006). Davranış Bilimlerinde Ekolojik Sistem Yaklaşımı. Aile ve Toplum, 3(9), 45-53.
- Danış, M. Z. (2007). Sosyal Hizmet Mesleği ve Disiplininde Sosyal Politikanın Yeri ve Önemi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(2), 51-64.
- Demir, Ö. (2014, Eylül). “Sivil Toplum Kuruluşları”, “Sosyal Girişimcilik”, “Kurumsal Sosyal Sorumluluk” Ve “Sosyal İşletme”. The Journal Of Academic Social Science, 2(6), 347-356.
- Demir, S., Durgun, B., Yavru, M. R., Yavuzdeğer, O., Yetim, G., & Kaylı, D. Ş. (2018). Endüstri Alanında Sosyal Hizmet Uzmanlarına İstihdam Oluşturulması Sürecinin İncelenmesi: Manisa Organize Sanayi Bölgesi Örneği. Manisa: Manisa Celal Bayar Üniversitesi.
- Dinçer, C., & Dinçer, B. (2011). Performans Yönetiminde Çalışan Destek Programları Ve Etkileri. 11. Üretim Araştırmaları Sempozyumu (s. 448-453). İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi Yayınları.
- Duyan, V. (2003). Sosyal Hizmetin İşlev ve Rolleri. Toplum ve Sosyal Hizmet, 14(2), 1-22.
- Duyan, V. (2018). Güçlendirme Yaklaşımı. V. Duyan içinde, Sosyal Hizmet Kuramları ve Yaklaşımları. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını.
- Engin, E., & Akgöz, B. E. (2013). Sürdürülebilir Kalkınma ve Kurumsal Sürdürülebilirlik Çerçevesinde Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Değerlendirilmesi. Selçuk İletişim Dergisi, 8(1), 85-94.
- Erbay, E. (2019). Güç ve Güçlendirme Kavramları Bağlamında Sosyal Hizmet Uygulaması. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 19(42), 41-64.
- Eryılmaz, B. (2013). Kamu Yönetimi: Düşünceler, Yapılar, Fonksiyonlar, Politikalar. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
- Freeman, R. E. (1984). Strategic Management: A Stakeholder Approach. Boston.
- Gürel, T. (2010). Kurumsal Sosyal Sorumlulukta Yeni Yaklaşımlar ve Tartışılan Konular. Selçuk İletişim, 6(3), 111-122.
- İNGEV. (2019, Mart). Türkiye'de Kurumsal Sosyal Sorumluluk Almanak Çalışması. 12 05, 2020 tarihinde İnsani Gelişme Vakfı: https://ingev.org/raporlar/Ingev-Rapor-KSS.pdf adresinden alındı
- Kaboğlu, İ. (2010). Anayasa'da Sosyal Haklar: Alanı ve Sınırları. P. Üniversitesi (Dü.), Sosyal Haklar Ulusal Sempozyumu içinde (s. 43-60). İstanbul: Petrol-İş Yayını.
- Kırlıoğlu, M. (2019). Güçler Temelli Yaklaşım ve Güçlendirme: Kolektif Kimlik, Bilgi-Beceri, Benlik Kavramı, Eleştirel Farkındalık, Harekete Geçme. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 14(20), 2248-2277.
- Kocabaş, F. (2004). Endüstri İlişkilerinde Dönüşüm. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(10), 33-53.
- Koçyiğit, S. Ç., & Gök, G. (2019). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Ankara: İksad Publishing House.
- Kotler, P., & Lee, N. (2006). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. (S. Kaçamak, Çev.) İstanbul: MediaCat Yayınları.
- Orçan, M. (2007). Yoksullukla Mücadelede Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kampanyaları. Afyon Kocatepe Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 9(2), 27-37.
- Ören, K., & Yüksel, H. (2012). Geçmişten Günümüze Çalışma Hayatı. HAK- İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 1(1), 35-59.
- Özgen, E. (2017). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Projeleri. Profil Kitap.
- Öztopçu, A. (2017). Sosyal Sermaye Teorisi ve Sürdürülebilir Yerel Kalkınma. Yeni İnsan Yayınevi.
- Paul, C. J., & Siegel, D. S. (2006). Corporate Social Responsibility and Economic Performance. Journal of Productivity Analysis, 207-211.
- Peltekoğlu, F. B. (2007). Halkla İlişkiler Nedir. İstanbul: Beta Basım.
- Ramanathan, C. S. (1991). Occupational Social Work and Multinational Corporations. The Journal of Sociology & Social Welfare, 135-147.
- Sezal, İ. (2014). Sosyolojiye Giriş. İstanbul: Beta Basım.
- Şimşek, G., & Altun, F. (2020). Sosyal Belediyecilikte Sosyal Hizmetlerin ve Sosyal Girişimci Faaliyetlerin Rolü. Sosyal Çalışma Dergisi, 4(1), 55-61.
- Şimşek, Z., & Yaghmaei, S. E. (2019). Mevsimlik Genç Tarım Çalışanları Örneğinde İş Sağlığı ve Güvenliği Alanında Sosyal Hizmet Uygulamalarına Yaklaşım. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30(3), 767-795.
- Tekin, İ. K. (2019). Çalışanlardaki Kurumsal Sosyal Sorumluluk Algılarının Kurumsal Marka İmajı ve Kurumsal İtibara Etkisi. İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi.
- Turan, S. (2014). Psikolojik Güçlendirme İle İş Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi:Hizmet Sektöründe Çalışanlar Üzerine Bir Uygulama. Gaziantep: Hasan Kalyoncu Üniversitesi.
- Udechukwu, I. I. (2009). Correctional Officer Turnover: Of Maslow’s Needs Hierarchy and Herzberg’s Motivation Theory. Public Personnel Management, 69-82.
- Yanardağ, U., & Yanardağ, M. Z. (2020). İş Yerinde Sosyal Çalışmayı Türkiye İçin Düşünmek. Çalışma ve Toplum, 4(67), 2249-2270.
- Yılmaz, F. (2009). İş Sağlığı ve Güvenliğinin İyileştirilmesinde Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Önemi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0(56), 519-546.
- Yolcuoğlu, İ. G. (2014a). Bireylerle, Ailelerle, Gruplarla ve Toplumla Sosyal Hizmet. İstanbul: Nar Yayınevi.
- Yolcuoğlu, İ. G. (2014b). Stres Yönetiminde Ustalık. İstanbul: Nar Yayınevi.
- Yüksel, H. (2014). Çalışma Yaşamı ve Stres Kavramı; Durumsal Bir Yaklaşım. Manas Journal Of Social Studies, 3(3), 109-131.
- Zastrow, C. (2015). Sosyal Hizmete Giriş. Nika Yayınevi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji (Diğer) |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Temmuz 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 26 Ocak 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 32 Sayı: 3 |