Teknolojinin baş döndürücü hızla ilerlediği günümüzde klasik eğitim modellerinde yaşanan dönüşümler bir sınıf içinde olma zorunluluğunun olmadığı uzaktan eğitim modellerinin yaygınlaşmasını mümkün kılmaktadır. Öğrenen ve öğretenlerin derslere devamlılığının zaman ve mekân bakımından belirlenmiş yerlerde düzenli olarak bir araya getirilmesiyle gerçekleşen örgün turist rehberliği eğitiminin aksine uzaktan turist rehberliği eğitimi, çeşitli iletişim yolları aracılığıyla, öğrenenler ile öğretenlerin eğitim süresi boyunca fiziksel ortamlarda bir araya gelmelerine gerek kalmadığı eğitim fırsatları sağlayabilir. Bu araştırmanın amacı, lisans düzeyinde örgün eğitim kurumlarında turizm eğitimi alan turizm rehberliği öğrencilerinin turist rehberliği uzaktan eğitim yöntemi konusundaki görüşlerini belirlemektir. Araştırmanın örneklemini Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Turizm Rehberliği Bölümü’nde 2018-2019 Akademik Yılı Güz Dönemi’nde örgün öğrenimine devam eden 25 lisans öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırma derinlemesine bilgi sahibi olunabilmesi için nitel araştırma deseninde tasarlanmış olup veri toplamak amacıyla araştırmacılar tarafından oluşturulan yarı yapılandırılmış soru formu kullanılmıştır. İçerik analizi yöntemi ile elde edilen verilerden ortaya çıkan bulgulara göre araştırmaya katılanların turist rehberliği uzaktan eğitim yönteminin maddi veya zaman açısından kısıtlı bulunanların eğitim almalarında alternatif bir yöntem olarak değerlendirdikleri fakat yüz yüze alınan eğitim kadar etkili olamayacağını düşündükleri ortaya çıkmaktadır.
In today's world where technology is advancing at a dizzying pace, the transformations experienced in classical education models enable the spread of distance education models in which there is no obligation to be in a classroom. Unlike formal tourist guidance education, where the attendance of learners and teachers to classes is regularly brought together in designated places in terms of time and place, distance tourist guidance education can provide education opportunities through various communication paths where learners and teachers do not need to come together in physical environments during the education period. The aim of this study is to determine the opinions of tourism guidance students who receive tourism education at undergraduate level formal education institutions about distance guidance method of tourist guidance. The sample of the study consists of 25 undergraduate students who continue their formal education in the Fall Semester of 2018-2019 Academic Year at the Tourism Guidance Department of the Dedicated Aydın Adnan Menderes University. The research was designed in a qualitative research design in order to gain in-depth knowledge and a semi-structured questionnaire was used to collect data. According to the findings of the data obtained from the content analysis method, it is seen that the participants of the study consider the distance guidance method as an alternative method for the education of those who are financially or time constrained, but think that it cannot be as effective as the face-to-face education.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 14 Sayı: 14 |