In the beginning of the 2nd millennium BC, the tradition of burial mounds defined as kurgan tombs emerged on the frontiers of Transcaucasia and Northwest Iran, known as the plateaus of the Eastern Anatolia Region. Contrary to the emergence of these tombs, most of the settlements in the region vanished. Political motivations may be the reason for such a change, or as claimed, people may have left the plains and started animal husbandry due to climate instabilities. Accordingly, this paper seeks to bring together these views in a theoretical framework and discuss them in light of climate, people, environment, and migration.
MÖ 2. Binyıl başlarında Doğu Anadolu Bölgesi’nin yüksek yaylaları olarak tabir edebileceğimiz Transkafkasya ve Kuzeybatı İran sınırımızda kurgan olarak tanımlanan yığma mezar geleneği ortaya çıkmıştır. Bu mezarların ortaya çıkış süreciyle parallel yerleşimlerin çoğu son bulmuştur. Böylesi bir yeniliğin sebepleri arasında politik nedenler ön görüldüğü gibi iklimsel dalgalanmalar sonucu halkların düzlükleri terkederek hayvancılığa başladığı da iddia edilmektedir. Biz bu makalede teorik çatıda görüşleri bir araya getirdikten sonra çıkan sonuçları iklim, insan, çevre, göç ekseninde okuyucuyla paylaşıyoruz.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Archaeology |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | October 30, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 |