Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Yıl 2023, , 417 - 428, 30.04.2023

Hüseyin Sevinç

https://doi.org/10.29029/busbed.1251596

Öz

Anahtar Kelimeler

Temsiliyet Maksimizasyonu Seçimler Cumhuriyet Halk Partisi Demokrat Parti Seat Maximization Elections Republican People’s Party Democrat Party

Kaynakça

  • Ahmad, F. (1977). The Turkish experiment in democracy, 1950-1975. Royal Institute of International Affairs.
  • Ahmad, F. (2012). Modern Türkiye’nin oluşumu. (Y. Alagon, Trans. 10. baskı). Kaynak Yayınları.
  • Andrews, J. T., & Jackman, R. W. (2005). Strategic fools: electoral rule choice under extreme uncertainty. Electoral Studies, 24(1), 65-84. doi:https://doi.org/10.1016/j.electstud.2004.03.002
  • Barutçu, F. A. (2001). Siyasi hatıralar: Milli mücadeleden demokrasiye C:II. 21. Yüzyıl Yayınları.
  • Bawn, K. (1993). The logic of institutional preferences: German electoral law as a social choice outcome. American Journal of Political Science, 37 (4), 965-989. doi:https://doi.org/10.2307/2111539
  • Benoit, K. (2004). Models of electoral system change. Electoral studies, 23(3), 363-389. doi:https://doi.org/10.1016/S0261-3794(03)00020-9
  • Benoit, K., & Schiemann, J. W. (2001). Institutional choice in new democracies: Bargaining over Hungary's 1989 electoral law. Journal of Theoretical Politics, 13(2), 153-182. doi:https://doi.org/10.1177/0951692801013002002
  • Brady, D., & Mo, J. (1992). Electoral systems and institutional choice: a case study of the 1988 Korean elections. Comparative Political Studies, 24(4), 405-429. doi:https://doi.org/10.1177%2F0010414092024004001
  • Bulutay, T., & Yıldırım, N. (1968). Türk seçmenlerinin oy verme eğilimlerinde iktisadi sebeplerin önemi üzerinde bir deneme. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 23(4), 7-39. doi:https://doi.org/10.1501/SBFder_0000001050
  • Collier, D., & Norden, D. L. (1992). Strategic choice models of political change in Latin America. Comparative Politics, 24(2), 229-243. doi:https://doi.org/10.2307/422280
  • Colomer, J. (2004). The handbook of electoral system choice. Palgrave Macmillan.
  • Cop, B. (2018). Türkiye’de seçim sistemleri. (Ü. Dertli, Trans.). Tekin Yayınevi.
  • Cumhuriyet. (1949, 23 Eylül 1949). Seçimlerde ekseriyet usulü. Cumhuriyet Gazetesi, pp. 1-3.
  • Cumhuriyet. (1950, 17 Mayıs 1950). C.H.P., ‘Karagöz’ gazetesini toplattı”. Cumhuriyet Gazetesi, p. 3.
  • Çufalı, M. (2012). Türk parlamento tarihi: TBMM VIII. dönem (1946-1950). Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
  • Demirel, A. (2014). Tek partinin iktidarı: Türkiye'de seçimler ve siyaset (1923-1946). İletişim Yayınları.
  • Díez, F. G. (2001). The emergence of electoral reforms in contemporary Latin America. Universidad de Burgos Institut de Ciències Polítiques i Socials.
  • Eroğul, C. (1990). Demokrat Parti: tarihi ve ideolojisi. (2. baskı). İmge Kitabevi.
  • Geddes, B. (1996). Initiation of new democratic institutions in Eastern Europe and Latin America. In A. Lijphart & C. H. Waisman (Eds.), Institutional design in new democracies. (pp. 15-41). Westview Press.
  • Güneş, T. (1996). Türk demokrasisinin analizi. Ümit Yayınları.
  • Heper, M. (1999). İsmet İnönü yeni bir yorum denemesi. (S. Yalçın, Trans.). Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
  • İncioğlu, N. K. (2000). Türkiye’de çok partili sisteme geçiş ve demokrasi sorunları. In E. Kalaycıoğlu & A. Y. Sarıbay (Eds.), Türkiye’de politik değişim ve modernleşme. (pp. 205-215). Alfa Basım Yayım Dağıtım.
  • Ishiyama, J. T. (1997). Transitional electoral systems in post-communist Eastern Europe. Political Science Quarterly, 112(1), 95-115. doi:https://doi.org/10.2307/2658164
  • Karpat, K. H. (2010). Türk demokrasi tarihi: Sosyal, ekonomik, kültürel temeller. (1. baskı). Timaş Yayınları.
  • Keskin, Y. (2012). Demokrat parti iktidarı ve günümüze yansımaları. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(2), 48-60.
  • Koçak, C. (2012). İktidar ve demokratlar: Turkiye’de iki partili siyasi sistemin kuruluş yılları (1945-1950) Cilt-2. İletisim Yayinlari.
  • Mainwaring, S. (1991). Politicians, parties, and electoral systems: Brazil in comparative perspective. Comparative Politics, 24(1), 21-43. doi:https://doi.org/10.2307/422200
  • Mardin, Ş. (2000). Türk siyasasını açıklayabilecek bir anahtar: Merkez-çevre İlişkileri. In E. Kalaycıoğlu & A. Y. Sarıbay (Eds.), Türkiye'de politik değişim ve modernleşme. (pp. 79-105). Alfa Basım Yayım Dağıtım.
  • Sayari, S. (1978). The Turkish party system in transition. Government and Opposition, 13(1), 39-57. doi:https://www.jstor.org/stable/44482186
  • Shvetsova, O. (2003). Endogenous selection of institutions and their exogenous effects. Constitutional Political Economy, 14(3), 191-212. doi:https://doi.org/10.1023/A:1024702528927
  • Sirer, R. Ş. (1946, 31.05.). Milletvekilleri seçimi hakkındaki kanun münasebetiyle sözler. Türkiye Büyük Millet Meclisi 7. Dönem Tutanak Dergisi, p. 250.
  • Taagepera, R., & Shugart, M. S. (1989). Seats and votes: The effects and determinants of electoral systems. Yale University Press.
  • Timur, T. (1991). Türkiye'de çok partili hayata geçiş. İletişim Yayınları.
  • Toker, M. (1991). Demokrasimizin İsmet paşalı yılları 1944-1973/DP'nin Altın Yılları 1950-1954. (2. baskı). Bilgi Yayınevi.
  • Us, A. (1950, 18 Mayıs 1950). İktidarın uğradığı mağlubiyet ve sebepleri. Vakit Gazetesi, p. 1.
  • Uyar, H. (2008, October 22-24). 1950 Seçimleri Üzerine Bir Analiz Denemesi. Paper presented at the Uluslararası Türkiye Cumhuriyeti Sempozyumu, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
  • Vatan. (1950, 17 Şubat 1950). Meclis yeni seçim kanununu kabul etti. Vatan Gazetesi.
  • Zürcher, E. J. (2000). Modernleşen Türkiye'nin tarihi. (Y. S. Gönen, Trans. 7. baskı). İletişim Yayınları.

EVALUATION OF THE 1950 TURKISH GENERAL ELECTIONS IN THE CONTEXT OF SEAT MAXIMIZATION APPROACH

Yıl 2023, , 417 - 428, 30.04.2023

Hüseyin Sevinç

https://doi.org/10.29029/busbed.1251596

Öz

The 1950 elections in Turkey are of significant importance as they represent the first election in which the government changed hands through a democratic process. This study examines the 1950 elections in the context of the seat maximization approach. The study analyzes the decision taken by the ruling party at the time, the Republican People's Party (CHP), regarding the current electoral system, and the situation that arose as a result of the expectations related to this decision. The central argument of this study is that the decisions made by ruling parties to change or maintain the electoral system are shaped by the expectation of increasing their own representation. The study highlights the main issue that decisions taken by ruling parties within the framework of seat maximization may not always correspond with the resulting outcomes. In this study, the seat maximization approach is first introduced, followed by an analysis of the political and social structure of the period. Finally, the demands of political parties regarding the electoral system and the resulting outcomes are evaluated.

Anahtar Kelimeler

Seat Maximization Elections Republican People’s Party Democrat Party

Kaynakça

  • Ahmad, F. (1977). The Turkish experiment in democracy, 1950-1975. Royal Institute of International Affairs.
  • Ahmad, F. (2012). Modern Türkiye’nin oluşumu. (Y. Alagon, Trans. 10. baskı). Kaynak Yayınları.
  • Andrews, J. T., & Jackman, R. W. (2005). Strategic fools: electoral rule choice under extreme uncertainty. Electoral Studies, 24(1), 65-84. doi:https://doi.org/10.1016/j.electstud.2004.03.002
  • Barutçu, F. A. (2001). Siyasi hatıralar: Milli mücadeleden demokrasiye C:II. 21. Yüzyıl Yayınları.
  • Bawn, K. (1993). The logic of institutional preferences: German electoral law as a social choice outcome. American Journal of Political Science, 37 (4), 965-989. doi:https://doi.org/10.2307/2111539
  • Benoit, K. (2004). Models of electoral system change. Electoral studies, 23(3), 363-389. doi:https://doi.org/10.1016/S0261-3794(03)00020-9
  • Benoit, K., & Schiemann, J. W. (2001). Institutional choice in new democracies: Bargaining over Hungary's 1989 electoral law. Journal of Theoretical Politics, 13(2), 153-182. doi:https://doi.org/10.1177/0951692801013002002
  • Brady, D., & Mo, J. (1992). Electoral systems and institutional choice: a case study of the 1988 Korean elections. Comparative Political Studies, 24(4), 405-429. doi:https://doi.org/10.1177%2F0010414092024004001
  • Bulutay, T., & Yıldırım, N. (1968). Türk seçmenlerinin oy verme eğilimlerinde iktisadi sebeplerin önemi üzerinde bir deneme. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 23(4), 7-39. doi:https://doi.org/10.1501/SBFder_0000001050
  • Collier, D., & Norden, D. L. (1992). Strategic choice models of political change in Latin America. Comparative Politics, 24(2), 229-243. doi:https://doi.org/10.2307/422280
  • Colomer, J. (2004). The handbook of electoral system choice. Palgrave Macmillan.
  • Cop, B. (2018). Türkiye’de seçim sistemleri. (Ü. Dertli, Trans.). Tekin Yayınevi.
  • Cumhuriyet. (1949, 23 Eylül 1949). Seçimlerde ekseriyet usulü. Cumhuriyet Gazetesi, pp. 1-3.
  • Cumhuriyet. (1950, 17 Mayıs 1950). C.H.P., ‘Karagöz’ gazetesini toplattı”. Cumhuriyet Gazetesi, p. 3.
  • Çufalı, M. (2012). Türk parlamento tarihi: TBMM VIII. dönem (1946-1950). Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
  • Demirel, A. (2014). Tek partinin iktidarı: Türkiye'de seçimler ve siyaset (1923-1946). İletişim Yayınları.
  • Díez, F. G. (2001). The emergence of electoral reforms in contemporary Latin America. Universidad de Burgos Institut de Ciències Polítiques i Socials.
  • Eroğul, C. (1990). Demokrat Parti: tarihi ve ideolojisi. (2. baskı). İmge Kitabevi.
  • Geddes, B. (1996). Initiation of new democratic institutions in Eastern Europe and Latin America. In A. Lijphart & C. H. Waisman (Eds.), Institutional design in new democracies. (pp. 15-41). Westview Press.
  • Güneş, T. (1996). Türk demokrasisinin analizi. Ümit Yayınları.
  • Heper, M. (1999). İsmet İnönü yeni bir yorum denemesi. (S. Yalçın, Trans.). Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
  • İncioğlu, N. K. (2000). Türkiye’de çok partili sisteme geçiş ve demokrasi sorunları. In E. Kalaycıoğlu & A. Y. Sarıbay (Eds.), Türkiye’de politik değişim ve modernleşme. (pp. 205-215). Alfa Basım Yayım Dağıtım.
  • Ishiyama, J. T. (1997). Transitional electoral systems in post-communist Eastern Europe. Political Science Quarterly, 112(1), 95-115. doi:https://doi.org/10.2307/2658164
  • Karpat, K. H. (2010). Türk demokrasi tarihi: Sosyal, ekonomik, kültürel temeller. (1. baskı). Timaş Yayınları.
  • Keskin, Y. (2012). Demokrat parti iktidarı ve günümüze yansımaları. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(2), 48-60.
  • Koçak, C. (2012). İktidar ve demokratlar: Turkiye’de iki partili siyasi sistemin kuruluş yılları (1945-1950) Cilt-2. İletisim Yayinlari.
  • Mainwaring, S. (1991). Politicians, parties, and electoral systems: Brazil in comparative perspective. Comparative Politics, 24(1), 21-43. doi:https://doi.org/10.2307/422200
  • Mardin, Ş. (2000). Türk siyasasını açıklayabilecek bir anahtar: Merkez-çevre İlişkileri. In E. Kalaycıoğlu & A. Y. Sarıbay (Eds.), Türkiye'de politik değişim ve modernleşme. (pp. 79-105). Alfa Basım Yayım Dağıtım.
  • Sayari, S. (1978). The Turkish party system in transition. Government and Opposition, 13(1), 39-57. doi:https://www.jstor.org/stable/44482186
  • Shvetsova, O. (2003). Endogenous selection of institutions and their exogenous effects. Constitutional Political Economy, 14(3), 191-212. doi:https://doi.org/10.1023/A:1024702528927
  • Sirer, R. Ş. (1946, 31.05.). Milletvekilleri seçimi hakkındaki kanun münasebetiyle sözler. Türkiye Büyük Millet Meclisi 7. Dönem Tutanak Dergisi, p. 250.
  • Taagepera, R., & Shugart, M. S. (1989). Seats and votes: The effects and determinants of electoral systems. Yale University Press.
  • Timur, T. (1991). Türkiye'de çok partili hayata geçiş. İletişim Yayınları.
  • Toker, M. (1991). Demokrasimizin İsmet paşalı yılları 1944-1973/DP'nin Altın Yılları 1950-1954. (2. baskı). Bilgi Yayınevi.
  • Us, A. (1950, 18 Mayıs 1950). İktidarın uğradığı mağlubiyet ve sebepleri. Vakit Gazetesi, p. 1.
  • Uyar, H. (2008, October 22-24). 1950 Seçimleri Üzerine Bir Analiz Denemesi. Paper presented at the Uluslararası Türkiye Cumhuriyeti Sempozyumu, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
  • Vatan. (1950, 17 Şubat 1950). Meclis yeni seçim kanununu kabul etti. Vatan Gazetesi.
  • Zürcher, E. J. (2000). Modernleşen Türkiye'nin tarihi. (Y. S. Gönen, Trans. 7. baskı). İletişim Yayınları.

1950 TÜRKİYE GENEL SEÇİMLERİNİN TEMSİLİYET MAKSİMİZASYONU YAKLAŞIMI BAĞLAMINDA DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2023, , 417 - 428, 30.04.2023

Hüseyin Sevinç

https://doi.org/10.29029/busbed.1251596

Öz

Türkiye’de 1950 seçimleri, yönetimin demokratik süreç sonunda el değiştirdiği ilk seçim olması açısından önem arz etmektedir. Bu çalışma 1950 seçimlerini temsiliyet maksimizasyonu yaklaşımı bağlamında incelemektedir. Çalışmada dönemin iktidar partisi olan CHP’nin mevcut seçim sistemine ilişkin almış olduğu karar ve bu karara ilişkin beklentilerinin seçim sonucunda ortaya çıkarmış olduğu durum analiz edilmiştir. Çalışmanın temel argümanı, iktidarların seçim sistemi tercihine yönelik sistemi değiştirme veya muhafaza etme yönünde almış oldukları kararların kendi temsiliyetlerini arttırma beklentisi çerçevesinde şekillendiği olgusudur. Üzerinde durulan temel husus ise iktidarların temsiliyet maksimizasyonu çerçevesinde almış oldukları kararların her zaman ortaya çıkan sonuçla örtüşmeyeceğidir. Bu çalışmada ilk olarak temsiliyet maksimizasyonu yaklaşımı sonraki bölümlerde ise dönemin siyasal ve toplumsal yapısı ele alınmıştır. Son bölümde ise siyasi partilerin seçim sistemine yönelik talepleri ve ortaya çıkan sonuçlar değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Temsiliyet Maksimizasyonu Seçimler Cumhuriyet Halk Partisi Demokrat Parti

Kaynakça

  • Ahmad, F. (1977). The Turkish experiment in democracy, 1950-1975. Royal Institute of International Affairs.
  • Ahmad, F. (2012). Modern Türkiye’nin oluşumu. (Y. Alagon, Trans. 10. baskı). Kaynak Yayınları.
  • Andrews, J. T., & Jackman, R. W. (2005). Strategic fools: electoral rule choice under extreme uncertainty. Electoral Studies, 24(1), 65-84. doi:https://doi.org/10.1016/j.electstud.2004.03.002
  • Barutçu, F. A. (2001). Siyasi hatıralar: Milli mücadeleden demokrasiye C:II. 21. Yüzyıl Yayınları.
  • Bawn, K. (1993). The logic of institutional preferences: German electoral law as a social choice outcome. American Journal of Political Science, 37 (4), 965-989. doi:https://doi.org/10.2307/2111539
  • Benoit, K. (2004). Models of electoral system change. Electoral studies, 23(3), 363-389. doi:https://doi.org/10.1016/S0261-3794(03)00020-9
  • Benoit, K., & Schiemann, J. W. (2001). Institutional choice in new democracies: Bargaining over Hungary's 1989 electoral law. Journal of Theoretical Politics, 13(2), 153-182. doi:https://doi.org/10.1177/0951692801013002002
  • Brady, D., & Mo, J. (1992). Electoral systems and institutional choice: a case study of the 1988 Korean elections. Comparative Political Studies, 24(4), 405-429. doi:https://doi.org/10.1177%2F0010414092024004001
  • Bulutay, T., & Yıldırım, N. (1968). Türk seçmenlerinin oy verme eğilimlerinde iktisadi sebeplerin önemi üzerinde bir deneme. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 23(4), 7-39. doi:https://doi.org/10.1501/SBFder_0000001050
  • Collier, D., & Norden, D. L. (1992). Strategic choice models of political change in Latin America. Comparative Politics, 24(2), 229-243. doi:https://doi.org/10.2307/422280
  • Colomer, J. (2004). The handbook of electoral system choice. Palgrave Macmillan.
  • Cop, B. (2018). Türkiye’de seçim sistemleri. (Ü. Dertli, Trans.). Tekin Yayınevi.
  • Cumhuriyet. (1949, 23 Eylül 1949). Seçimlerde ekseriyet usulü. Cumhuriyet Gazetesi, pp. 1-3.
  • Cumhuriyet. (1950, 17 Mayıs 1950). C.H.P., ‘Karagöz’ gazetesini toplattı”. Cumhuriyet Gazetesi, p. 3.
  • Çufalı, M. (2012). Türk parlamento tarihi: TBMM VIII. dönem (1946-1950). Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
  • Demirel, A. (2014). Tek partinin iktidarı: Türkiye'de seçimler ve siyaset (1923-1946). İletişim Yayınları.
  • Díez, F. G. (2001). The emergence of electoral reforms in contemporary Latin America. Universidad de Burgos Institut de Ciències Polítiques i Socials.
  • Eroğul, C. (1990). Demokrat Parti: tarihi ve ideolojisi. (2. baskı). İmge Kitabevi.
  • Geddes, B. (1996). Initiation of new democratic institutions in Eastern Europe and Latin America. In A. Lijphart & C. H. Waisman (Eds.), Institutional design in new democracies. (pp. 15-41). Westview Press.
  • Güneş, T. (1996). Türk demokrasisinin analizi. Ümit Yayınları.
  • Heper, M. (1999). İsmet İnönü yeni bir yorum denemesi. (S. Yalçın, Trans.). Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
  • İncioğlu, N. K. (2000). Türkiye’de çok partili sisteme geçiş ve demokrasi sorunları. In E. Kalaycıoğlu & A. Y. Sarıbay (Eds.), Türkiye’de politik değişim ve modernleşme. (pp. 205-215). Alfa Basım Yayım Dağıtım.
  • Ishiyama, J. T. (1997). Transitional electoral systems in post-communist Eastern Europe. Political Science Quarterly, 112(1), 95-115. doi:https://doi.org/10.2307/2658164
  • Karpat, K. H. (2010). Türk demokrasi tarihi: Sosyal, ekonomik, kültürel temeller. (1. baskı). Timaş Yayınları.
  • Keskin, Y. (2012). Demokrat parti iktidarı ve günümüze yansımaları. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(2), 48-60.
  • Koçak, C. (2012). İktidar ve demokratlar: Turkiye’de iki partili siyasi sistemin kuruluş yılları (1945-1950) Cilt-2. İletisim Yayinlari.
  • Mainwaring, S. (1991). Politicians, parties, and electoral systems: Brazil in comparative perspective. Comparative Politics, 24(1), 21-43. doi:https://doi.org/10.2307/422200
  • Mardin, Ş. (2000). Türk siyasasını açıklayabilecek bir anahtar: Merkez-çevre İlişkileri. In E. Kalaycıoğlu & A. Y. Sarıbay (Eds.), Türkiye'de politik değişim ve modernleşme. (pp. 79-105). Alfa Basım Yayım Dağıtım.
  • Sayari, S. (1978). The Turkish party system in transition. Government and Opposition, 13(1), 39-57. doi:https://www.jstor.org/stable/44482186
  • Shvetsova, O. (2003). Endogenous selection of institutions and their exogenous effects. Constitutional Political Economy, 14(3), 191-212. doi:https://doi.org/10.1023/A:1024702528927
  • Sirer, R. Ş. (1946, 31.05.). Milletvekilleri seçimi hakkındaki kanun münasebetiyle sözler. Türkiye Büyük Millet Meclisi 7. Dönem Tutanak Dergisi, p. 250.
  • Taagepera, R., & Shugart, M. S. (1989). Seats and votes: The effects and determinants of electoral systems. Yale University Press.
  • Timur, T. (1991). Türkiye'de çok partili hayata geçiş. İletişim Yayınları.
  • Toker, M. (1991). Demokrasimizin İsmet paşalı yılları 1944-1973/DP'nin Altın Yılları 1950-1954. (2. baskı). Bilgi Yayınevi.
  • Us, A. (1950, 18 Mayıs 1950). İktidarın uğradığı mağlubiyet ve sebepleri. Vakit Gazetesi, p. 1.
  • Uyar, H. (2008, October 22-24). 1950 Seçimleri Üzerine Bir Analiz Denemesi. Paper presented at the Uluslararası Türkiye Cumhuriyeti Sempozyumu, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
  • Vatan. (1950, 17 Şubat 1950). Meclis yeni seçim kanununu kabul etti. Vatan Gazetesi.
  • Zürcher, E. J. (2000). Modernleşen Türkiye'nin tarihi. (Y. S. Gönen, Trans. 7. baskı). İletişim Yayınları.
Toplam 38 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Konular Siyaset Bilimi
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Hüseyin Sevinç 0000-0003-2037-6665

Erken Görünüm Tarihi 29 Nisan 2023
Yayımlanma Tarihi 30 Nisan 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023

Kaynak Göster

APA Sevinç, H. (2023). EVALUATION OF THE 1950 TURKISH GENERAL ELECTIONS IN THE CONTEXT OF SEAT MAXIMIZATION APPROACH. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(25), 417-428. https://doi.org/10.29029/busbed.1251596
Creative Commons Lisansı