Öz
Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de, kurumlarda uygulanan manevi destek hizmetlerini
incelemektir. Bu kapsamda dört alan belirlenmiştir. Bunlar, aile ve sosyal
politikalar, adalet, sağlık ve din hizmetlerinin yürütüldüğü alanlar şeklinde
ele alınmıştır. Bu alanlarda, manevi destek hizmetlerinin kurumsallaşma süreci
ve kurumlarda uygulanan manevi destek hizmetleri ele alınmıştır Ayrıca bu
alanlarda, manevi destek hizmetlerinin tarihsel süreci de incelenmiştir. Yine, bu
dört alanda manevi destek hizmetlerine yönelik neler yapıldığına dair cevaplar
aranmıştır. Elde edilen veriler sonucunda, bu alanlarda hizmet veren kurumlarda
manevi destek hizmetlerinin Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından yürütüldüğü belirlenmiştir.
Ayrıca, bu kurumlarda, 2000’li yılların başına kadar manevi destek
hizmetlerinin din temelli yürütüldüğünü ancak bu tarihten sonra bu uygulamaların
kısmen dinden arındırılıp manevi destek hizmet merkezli anlayış ile sürdürüldüğü
tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Sosyal Hizmet Sosyal Hizmet Kurumları Maneviyat Manevi Destek Kurumları Kurumsallaşma
Kaynakça
- Adalet Bakanlığı (1983), Din ve Ahlâk Bilgisi Müfredat Programı; Adalet Bakanlığı, 46/1 Nolu Genç ve Yetişkin Hükümlü ve Tutukluların Eğitim ve İyileştirilme İşlemleri ve Diğer Hükümlere Dair GenelgeAKGÜL, A.; (2009), Yaşlılarda Sosyal ve Manevi Bakım( Darülacaze Örneği) Yüksek Lisans Tezi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensititüsü.AKTUĞ, F.; A. Çiftçi, N. Yücel, S. C. Beritan, Elmas, A. (2007), “Hasta ve yaşlı Bakım Elemanı Yetiştirme Projesinde “Din Hizmetleri Eğitimi” Örneği”, I.Din Hizmetleri Sempozyumu, Ankara.ALTAŞ, N. (1999), “Hastanelerde Dini Danışmanlık Hizmetleri (Türkiye Uygulaması Üzerine Deneysel Bir Araştırma)”, Ankara Üniversitesi ilahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt: 39, Sayı: 1, AnkaraBALDACCHİNO, D. ve DRAPER, P. (2001), “Spiritual Coping Strategies: A Review of the Nursing Research Literature, Journal of Advanced Nursing,”, Vol: 34, No: 6, pp. 833-841.BAŞAR, S. (2008), “Diyanet İşleri Başkanlığının Yürüttüğü Cami Dışı Din Hizmetleri Kapsamında Hastanelerde Din Hizmetleri İhtiyacı”, I. Din Hizmetleri Sempozyumu, AnkaraBAYRAKTAR, F.; (2007), Yaşlılık Dönemi ve Problemleri. İstanbul, İslami İlimler Araştırma Vakfı.BULUT, A. (2011), Din Eğitiminde Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık, DİB Yayınları, Ankara.BULUT, M. (1999), “Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Yaygın Din Eğitimi Görevi”, Diyanet İlmi Dergi, Yıl: 35, Sayı 4, Ankara.Din Hizmetleri Raporu (2013). Yıllık Rapor. http://www2.diyanet.gov.tr, (01.02.2018).Din Hizmetleri Raporu (2014). Yıllık Rapor. http://www2.diyanet.gov.tr, (01.02.2018).Din Hizmetleri Raporu (2015). Yıllık Rapor. http://www2.diyanet.gov.tr, (01.02.2018). Din Hizmetleri Raporu (2016). Yıllık Rapor. http://www2.diyanet.gov.tr, (01.02.2018).Diyanet İşleri Başkanlığı, (2009), IV. Din Şurası Tebliğ ve Müzakereleri 12-16 Ekim 2009 Ankara, Ankara, Diyanet Yayınları.ERGÜL, Ş. ve Bayık, A. (2004), “Hemşirelik ve Manevi Bakım, Cumhuriyet Üniversitesi, Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi”, Cilt: 8, Sayı: 1, s. 37-45.HAN, A; (2016), “Diyanet işleri Başkanlığının Hastanelerde Yürüttüğü Manevi Destek Hizmetleri”, Editörler: AYTEN, A., M. Koç, N. Tınaz, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik, Cilt-II (91-107), Dem Yayınları, İstanbul.HUTCHİNSON M. (1997) Healing The Whole Person: The Spiritual Dimension Of Holistic CareIŞIK, H. ve DEMİR, A. (2012). Ceza İnfaz Kurumları Din Hizmetleri Rehberi, Ankara: DİB Yayınları.IŞIK, H. (2010), “Cezaevlerinde İnfaz Kurumlarında Din Hizmetleri”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 12, s. 250-263.KARADEMİR, K. (1997), Suçluların Topluma Kazandırılmasında Din Eğitimin Rolü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.KAVAS, E ve KAVAS, N.(2014), “Manevi Destek Algısı (Mda) Ölçeği: Geliştirilmesi, Geçerliliği Ve Güvenilirliği”, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Yıl: 2, Sayı: 9, s. 905-915.KOÇ, M. (2016), “Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Hastanelerdeki Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri (1995-2015): Sınırlılıklar ve Bir Eğitim Program Önerisi”, Editörler: AYTEN, A., M. Koç ve N. Tınaz, İstanbul, Dem Yayınları, s. 321-371.KODAMAN, N. B.; (2012). Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl: 25, s. 194-211. LYNCH, G. (2002), Pastoral Care & Counselling, Sage Publications, London.MILLER, W. ve C. Thoresen (2003), “Spirituality, Religion, and Health: An Emerging Research Field”, American Psychologist, Vol: 58 No:1, pp. 24-35. MOLLAOĞLU, H. (2013), Hastane Hizmetleri Bağlamında Manevi Bakım ve New York Healthcare Chaplaincy Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.ÖZDEMİR, S. (2004), Sosyal Hizmetlerde Çocuk ve Gençlerin Eğitim Hakları, Birinci Sosyal Hizmetler Şurası, 308-317ÖZDEMİR, S. (2008), “Cezaevlerinde Verilen Din Eğitiminin Yeterliliği Üzerine Bir Araştırma: Isparta-Burdur Örneği”, Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Yıl: 2008/2, Sayı: 21, s. 23-49.ÖZDEMİR, Ş. (2002), “Türkiye’de Cezaevlerinde Din Eğitimi Uygulamasının Geçirdiği Aşamalar”, Din bilimleri Akademik Araştırma Dergisi II, Sayı: 2, s. 65-78.PEKER, H. (1990). Suçlularda dinî davranışlar. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4(4), 93-124.ROWE, M. M. ve Allen, R. G. (2004), "Spirituality as a Means of Coping With Chronic Illness", American Journal of Health Studies, Vol: 19.SCHLAUCH, C. R. (1985). “Defining Pastoral Psychotherapy”, Journal of Pastoral Care, Vol: 39, No: 3, pp. 219–228.SEYYAR, A. (2015), “AB Sürecinde Türkiye’de Manevi Sosyal Hizmetlerin Önemi”, Editör: SEYYAR, Ali, Manevi Sosyal Hizmetler, İstanbul, Rağbet Yayınları, İstanbul. s. 53-81ŞİRİN, T. (2014), Dini Danışmanlık ve Rehberlik, İhsan Modeli, Mim Akademik Yayıncılık, İstanbul.TUNCAY, T. (2007), “Kronik Hastalıklarla Baş etmede Tinsellik”, Sağlık ve Toplum Dergisi, Yıl:17, Sayı:2, s. 13-20.USTABAŞI, Nimet K. (2015), Cezaevlerinde Yürütülen Din Hizmetlerinin Mahkûmlar Üzerindeki Psikososyal Etkisi: Çanakkale Cezaevleri Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.WISE, Carroll A. (1951), Pastoral Counseling: It’s Theory and Practice, Harper & Brothers Puhlishers, New York
Öz
The aim of this study is to investigate spiritual support services implemented
in institutions that are related to social work. In this context, four institutions
were determined to be investigated. These institutions are affiliated with family
and social policy, justice services, health service and religion service. Institutionalisation
of spiritual support services and what kind of spiritual support services
are implemented in these institutions are examined. Historical process of spiritual
support services in these institutions are handled. Moreover, what are being
implemented relating spiritual support services are investigated. According to the
results spiritual support services are performed by Religious Affairs Directorate.
Furthermore, it was seen that until 2000’s spiritual support services were conducted
on religion basis, after that date these services have partly been split from
religion and implemented as spiritual support services.
Anahtar Kelimeler
Social Work Social Work İnstitutions Spirituality Spiritual Support Institutionalization
Kaynakça
- Adalet Bakanlığı (1983), Din ve Ahlâk Bilgisi Müfredat Programı; Adalet Bakanlığı, 46/1 Nolu Genç ve Yetişkin Hükümlü ve Tutukluların Eğitim ve İyileştirilme İşlemleri ve Diğer Hükümlere Dair GenelgeAKGÜL, A.; (2009), Yaşlılarda Sosyal ve Manevi Bakım( Darülacaze Örneği) Yüksek Lisans Tezi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensititüsü.AKTUĞ, F.; A. Çiftçi, N. Yücel, S. C. Beritan, Elmas, A. (2007), “Hasta ve yaşlı Bakım Elemanı Yetiştirme Projesinde “Din Hizmetleri Eğitimi” Örneği”, I.Din Hizmetleri Sempozyumu, Ankara.ALTAŞ, N. (1999), “Hastanelerde Dini Danışmanlık Hizmetleri (Türkiye Uygulaması Üzerine Deneysel Bir Araştırma)”, Ankara Üniversitesi ilahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt: 39, Sayı: 1, AnkaraBALDACCHİNO, D. ve DRAPER, P. (2001), “Spiritual Coping Strategies: A Review of the Nursing Research Literature, Journal of Advanced Nursing,”, Vol: 34, No: 6, pp. 833-841.BAŞAR, S. (2008), “Diyanet İşleri Başkanlığının Yürüttüğü Cami Dışı Din Hizmetleri Kapsamında Hastanelerde Din Hizmetleri İhtiyacı”, I. Din Hizmetleri Sempozyumu, AnkaraBAYRAKTAR, F.; (2007), Yaşlılık Dönemi ve Problemleri. İstanbul, İslami İlimler Araştırma Vakfı.BULUT, A. (2011), Din Eğitiminde Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık, DİB Yayınları, Ankara.BULUT, M. (1999), “Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Yaygın Din Eğitimi Görevi”, Diyanet İlmi Dergi, Yıl: 35, Sayı 4, Ankara.Din Hizmetleri Raporu (2013). Yıllık Rapor. http://www2.diyanet.gov.tr, (01.02.2018).Din Hizmetleri Raporu (2014). Yıllık Rapor. http://www2.diyanet.gov.tr, (01.02.2018).Din Hizmetleri Raporu (2015). Yıllık Rapor. http://www2.diyanet.gov.tr, (01.02.2018). Din Hizmetleri Raporu (2016). Yıllık Rapor. http://www2.diyanet.gov.tr, (01.02.2018).Diyanet İşleri Başkanlığı, (2009), IV. Din Şurası Tebliğ ve Müzakereleri 12-16 Ekim 2009 Ankara, Ankara, Diyanet Yayınları.ERGÜL, Ş. ve Bayık, A. (2004), “Hemşirelik ve Manevi Bakım, Cumhuriyet Üniversitesi, Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi”, Cilt: 8, Sayı: 1, s. 37-45.HAN, A; (2016), “Diyanet işleri Başkanlığının Hastanelerde Yürüttüğü Manevi Destek Hizmetleri”, Editörler: AYTEN, A., M. Koç, N. Tınaz, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik, Cilt-II (91-107), Dem Yayınları, İstanbul.HUTCHİNSON M. (1997) Healing The Whole Person: The Spiritual Dimension Of Holistic CareIŞIK, H. ve DEMİR, A. (2012). Ceza İnfaz Kurumları Din Hizmetleri Rehberi, Ankara: DİB Yayınları.IŞIK, H. (2010), “Cezaevlerinde İnfaz Kurumlarında Din Hizmetleri”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 12, s. 250-263.KARADEMİR, K. (1997), Suçluların Topluma Kazandırılmasında Din Eğitimin Rolü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.KAVAS, E ve KAVAS, N.(2014), “Manevi Destek Algısı (Mda) Ölçeği: Geliştirilmesi, Geçerliliği Ve Güvenilirliği”, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Yıl: 2, Sayı: 9, s. 905-915.KOÇ, M. (2016), “Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Hastanelerdeki Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri (1995-2015): Sınırlılıklar ve Bir Eğitim Program Önerisi”, Editörler: AYTEN, A., M. Koç ve N. Tınaz, İstanbul, Dem Yayınları, s. 321-371.KODAMAN, N. B.; (2012). Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl: 25, s. 194-211. LYNCH, G. (2002), Pastoral Care & Counselling, Sage Publications, London.MILLER, W. ve C. Thoresen (2003), “Spirituality, Religion, and Health: An Emerging Research Field”, American Psychologist, Vol: 58 No:1, pp. 24-35. MOLLAOĞLU, H. (2013), Hastane Hizmetleri Bağlamında Manevi Bakım ve New York Healthcare Chaplaincy Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.ÖZDEMİR, S. (2004), Sosyal Hizmetlerde Çocuk ve Gençlerin Eğitim Hakları, Birinci Sosyal Hizmetler Şurası, 308-317ÖZDEMİR, S. (2008), “Cezaevlerinde Verilen Din Eğitiminin Yeterliliği Üzerine Bir Araştırma: Isparta-Burdur Örneği”, Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Yıl: 2008/2, Sayı: 21, s. 23-49.ÖZDEMİR, Ş. (2002), “Türkiye’de Cezaevlerinde Din Eğitimi Uygulamasının Geçirdiği Aşamalar”, Din bilimleri Akademik Araştırma Dergisi II, Sayı: 2, s. 65-78.PEKER, H. (1990). Suçlularda dinî davranışlar. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4(4), 93-124.ROWE, M. M. ve Allen, R. G. (2004), "Spirituality as a Means of Coping With Chronic Illness", American Journal of Health Studies, Vol: 19.SCHLAUCH, C. R. (1985). “Defining Pastoral Psychotherapy”, Journal of Pastoral Care, Vol: 39, No: 3, pp. 219–228.SEYYAR, A. (2015), “AB Sürecinde Türkiye’de Manevi Sosyal Hizmetlerin Önemi”, Editör: SEYYAR, Ali, Manevi Sosyal Hizmetler, İstanbul, Rağbet Yayınları, İstanbul. s. 53-81ŞİRİN, T. (2014), Dini Danışmanlık ve Rehberlik, İhsan Modeli, Mim Akademik Yayıncılık, İstanbul.TUNCAY, T. (2007), “Kronik Hastalıklarla Baş etmede Tinsellik”, Sağlık ve Toplum Dergisi, Yıl:17, Sayı:2, s. 13-20.USTABAŞI, Nimet K. (2015), Cezaevlerinde Yürütülen Din Hizmetlerinin Mahkûmlar Üzerindeki Psikososyal Etkisi: Çanakkale Cezaevleri Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.WISE, Carroll A. (1951), Pastoral Counseling: It’s Theory and Practice, Harper & Brothers Puhlishers, New York
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ekim 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 |
Cited By
Manevi Danışmanlık ile Hümanist Psikoloji Arasındaki İlişki
Türk Manevi Danışmanlık ve Rehberlik Dergisi
https://doi.org/10.56432/tmdrd.1133875
İSLÂM HUKUKUNDA ŞEHİTLİK BAĞLAMINDA ŞEHİT AİLELERİNİN MANEVÎ TEMELLİ SOSYAL KORUMASI
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi
https://doi.org/10.17755/esosder.588133
MANEVİ/DİNİ DANIŞMANLIKTA DEĞER ALGISI
Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
Yılmaz CEYLAN
https://doi.org/10.34085/buifd.807825
Madde Bağımlığı Tedavisinde Manevi Desteğin Ekip Çalışması İle Yürütülmesi
The Journal of Social Science
Murat Altuntaş
https://doi.org/10.30520/tjsosci.509793
