Ahmet
Arif, Diyarbakır’ın yetiştirdiği en önemli şairlerden biridir. Toplumcu
gerçekçi bir çizgide eserler verir ve bir sanatçı duyarlılığıyla duygularını
eserlerine yansıtır. Çoğunlukla altyapıyı, ezilen ve sömürülen halkları, doğunun
yaşama zorluklarını konu alır. Ülkemizdeki Marksist şairlerin başında
gelmektedir. Ahmet Arif’i diğer Marksistlerden ayıran en önemli yön ise şehir
yaşamı yerine köy ve dağ yaşamını konu edinmesidir. Bir memur çocuğu olan Ahmet
Arif, şiirlerinde halkı ve gördüklerini dillendirir. Fakat bu gerçekliği
alışılmamış bağdaştırmalarla, Doğu’ya ait yerel ifadelerle ve melodik mısra
yapısıyla özgün ve estetik bir şekilde yansıtır. Şairi makalemize konu yapan da
onun bu Marksist ve estetik yönüdür.
Marksist
estetik, metne temelde ideolojik olarak yaklaşan, toplumsallığı ve yararlılığı
mihenk noktası olarak gören bir akımdır. Fakat bununla birlikte estetik güzelliği
de hiçe saymaz ve metni bu bakımdan da incelemeye tabi tutar. Ahmet Arif’in
“Anadolu” şiiri, hem estetik yönden hem de ideolojik yönden Marksist felsefeye
uygun bir şiirdir. Şiirde bir yandan sömürülen kesimin sıkıntıları ve gördüğü
zulümler işlenirken öbür yandan umutsuzluk ve direniş ruhu diri tutulur. Şair,
ideolojisine hizmet ederken estetik kaygılarından vazgeçmez; kısa, ritmik ve
yerel ifadelerle şiirini lirik ve canlı kılar. Bu çalışmada “Anadolu” şiiri
Marksist açıdan tahlil edilecek ve şiirdeki Marksist öğeler açığa
çıkarılacaktır.
Ahmet Arif Marksizm Marksist Estetik Anadolu Şiir Çözümlemesi
Ahmet Arif is one of the most important poets of Diyarbakır. He has given works in a socialist realistic line and has reflected his emotions into his works with an artistic sensation. He mostly concerns with infrastructural, oppressed and exploited peoples and the difficulties of living in the Eastern part of Turkey. He is one of the most important Marxist poets in Turkey. The most important aspect that distinguishes Ahmet Arif from the other Marxists is his focus on village life and mountain life instead of tending to city life. Ahmet Arif, son of a civil servant, describes the people and his sights in his poems, but reflects this reality in a unique and aesthetic way with unusual interlocks, local expressions and melodic lines of the East. This Marxist and aesthetic aspect makes the poet my subject matter.
Marxist aesthetics is a flow that ideologically approaches the text and accepts sociality and usefulness as the focal point. However, it does not ignore aesthetics and beauty, and the text is also subject to review in this respect. Ahmet Arif's “Anadolu” is a poem that fits both aesthetic and ideological Marxist philosophy. In poetry, while the troubles of the exploited societies and the persecutions they see are being processed, the soul of despair and resistance is kept alive on the other hand. The poet does not give up his aesthetic concerns while serving his ideology; with short, rhythmic and local expressions turns his poetry into lyric and vivid. In this study, “Anadolu” will be analysed from the Marxist point of view and the fundamental Marxist items will be revealed.
Ahmet Arif Marxism Marxist Aesthetics Anadolu Poetry Analysis
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sanat ve Edebiyat |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Nisan 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |