Osmanlı’da XVI. yüzyılın ikinci yarısında; “Celali İsyanları” özellikle köylerde yoğunluk kazanmıştı. Kanunî’nin son döneminde ortaya çıkan eşkıyalar, keşif hareketlerini II. Selim döneminde hızlandırmışlar, III. Murat döneminde kanûn-ı kadimin bozulmasıyla yoğunluklarını artırmışlardı. III. Mehmet döneminde ise kanunsuzlukları ile yağmalarını buhrana dönüştürmüşlerdi. Bu sorunun ortadan kaldırılıp güvenliğin sağlanabilmesi için askerî, idarî, adlî tedbirler alınmıştı. Kolluğun takip ettiği eşkıyalar, sıkıştıklarında serbest timarlara sığınarak her defasında kurtulabilmişlerdi; böylece timar sahipleri, onların güçlenmesine imkân vermişlerdi. Ayrıca paralı askerlerin de eşkıya olmaları; askerî strateji ve taktikleri bilmeleri isyan ateşini körüklemişti. Kolluğun, eşkıyalarla baş etmesinde; “savaş sanatında” mahir olanlar ile işsizler (suhteler) güruhunun, eşkıyaların insan kaynağını oluşturması, zorluklara neden olmuştu. Celâliler hakkında pek çok çalışmalar yapılmış olsa da “serbest timarların” eşkiyalık olaylarının gelişip alevlenmesinde ki yerine dair müstakil çalışmanın olmayışı, bu konunun araştırılmasını gerektirmiştir. Divân-ı hümâyûn da serbest timarlara sığınan eşkıyalar hakkında ki kararlar araştırıldığı için ana kaynak olarak mühimme defterleri kullanılmıştır.
In the Ottoman, in the second half of the sixteenth century; The "Jelali Revolts" had gained intensity especially in villages. Bandit gangs, who emerged towards the later period of Suleiman the Magnificent, expedited the exploratory missions during the reign of Selim II, and their intensity increased as the Ottoman law code deteriorated during the period of Murat III, they increased their intensity with the deterioration of the supreme legal system, and in the period of Mehmet III, they turned their looting and plunder into depression with their lawlessness. The bandits, followed by the law enforcement, were able to escape each time by taking shelter in free timars when they got stuck; thus, the timar owners allowed them to become stronger. In addition, the fact that the mercenaries were bandits and knew military strategy and tactics fueled the fire of rebellion. In coping with bandits; The fact that the people skilled in the "art of war" and the unemployed (suhte) formed the human resource of bandits caused difficulties. Although there have been many studies on the Jelalis, the lack of an independent study on the place of "free timars" in the development and exacerbation of banditry has necessitated the investigation of this subject. Since the decisions about the bandits taking shelter in free timars in the imperial court were investigated, mühimme records were used as the main source.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 28, 2022 |
Published in Issue | Year 2022Issue: 23 |