Mu‘tezilî bir âlim olan Rüknüddin Ebu Tahir et-Tureysisî’ye ilişkin Tabâkât kitaplarında herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Müellif, günümüze ulaşan Müteşâbihü’l-Kur’ân adlı eserinde inanç konularına dair âyetleri konulu bir şekilde kelâmî bir perspektifle değerlendirir. Haşviyye, Rafıza ve Batıniyye mezheplerinin Kur’ân te’viline yaklaşım yöntemlerini tenkit eden Tureysisî, aklī ve dilsel tahlil yöntemine dayalı Mu‘tezilî yaklaşım yöntemini savunur. Tureysisî’ye göre lafızdaki iştirak, iştikak ve icmal te’vilde ihtilafa neden olur. Bir karine bulunmadıkça lafzın hakikî manası bırakılıp mecazî manaya gidilmez. Hz. Peygamber’in söz ve fiilleri, beyana muhtaç olan namaz ve zekât gibi şer’î mücmellerin izah kaynağıdır. Atıf, mücaveret ve istisna gibi hususlar nazım cihetiyle, ziyadelik, hazif ve ifadenin yerinde kullanılmaması da mecaz açısından ihtilafın ortaya çıkmasına yol açar. Nassların bağlamından koparılması, birbiriyle ilgisi olmayan âyetlerin telfik edilmesi ve âyetlerin bütüncül olarak değerlendirilmemesi gibi hususlar da te’vilde ihtilafa sebep olur. Tureysisî’ye göre te’vilde anlamın doğruluğunu sağlayan temel ilkeler akıl, Kur’ân, Sünnet, İcma ve Arap dilidir. Doğru te’vili elde etmek için te’villerin bunlara arz edilmesi gerekir. Tureysisî, Allah Teâlâ‘nın müteşâbih âyetlere iman edenleri övmesi ve âyetlerin te’vilinin ardına düşenleri yermesi nedeniyle ilimde derin bilgi sahibi olanların da müteşâbihin anlamını bilmediği kanaatini taşımaktadır.
There is no information about Rukn al-Dīn Abu Tahir al-Turaysī, a Mutazilite scholar, in the books of tabāqāt. The author evaluates the verses related to the issues of belief from a theological perspective in his work titled Mutashābih al-Qur'ān, which has survived to the present day. Criticising the methods of the Hashwiyya, Rafiza and Batiniyya sects in their approach to the ta’wil of the Qur'an, al-Turaysisī defends the Muʿtazilite approach based on reason and linguistic analysis. According to al-Ṭuraysisī, the association, istikaq (etymology), and ijmal (brief) in the wording cause disagreement in the ta’wil. Unless there is a presumption, the literal meaning of the word is not left, and the metaphoric meaning is not used. The Prophet's words and deeds are the source of explanation for the Shariah concepts, such as prayer and zakat, which need clarification. Issues such as attribution, mujawarah, and exception lead to disputes in terms of verse (poetry), while excess, hazif, and the misuse of the expression in its place lead to the emergence of disputes in terms of metaphor. Issues such as detaching the verses from their contexts, compiling unrelated verses, and not evaluating the verses holistically also cause disagreement in the ta’wil. According to al-Turaysī, the basic principles that ensure the correctness of the meaning in the ta’wil are reason, the Qur'an, the Sunnah, Ijma (consensus), and the Arabic language. In order to obtain the correct ta’wil, the ta’wils must be presented to them. Since Allah praises those who believe in the mutashabih verses and condemns those who pursue the interpretation of the verses, al-Turaysisī is of the opinion that even those who have deep knowledge of science do not know the meaning of the mutashabih.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Philosophy of Religion |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Early Pub Date | April 29, 2024 |
Publication Date | April 30, 2024 |
Submission Date | November 16, 2023 |
Acceptance Date | April 17, 2024 |
Published in Issue | Year 2024Issue: 27 |