Research Article
BibTex RIS Cite

16. YÜZYILIN İLK YARISINDA GÖCEK NAHİYESİ

Year 2024, Issue: 28, 65 - 85, 30.10.2024

Zülfiye Koçak

https://doi.org/10.29029/busbed.1483079

Abstract

Kiğı ve çevresinin Osmanlı İmparatorluğuna katılması, 1514 yılında Sultan I. Selim’in kuvvetlerinin Şah İsmail’e karşı zafer kazandığı Çaldıran Savaşı sonrasındaki askeri seferlerin doğrudan bir sonucudur. Başlangıçta idari olarak Diyarbekir eyâletine bağlı klasik bir sancak olan Kiğı, daha sonra 1535 yılında aynı idari yapı altında Erzurum eyâletine bağlanmıştır. Bölge 1518, 1523 ve 1553 yıllarında sistematik tahrirlere tabi tutulmuş ve bulgular ilgili defterlerde titizlikle belgelenmiştir. Her üç defterde de Kiğı’ya bağlı bir nahiye statüsünde yazılan Göcek’in, Kiğı merkez kazasından sonra en kalabalık nahiye olarak ortaya çıkması dikkat çekicidir. Göcek, aynı zamanda, hayvancılıkla geçinen konar-göçer aşiretler için bir merkez olma rolüyle öne çıkmıştır. Coğrafi olarak Göcek nahiyesi, günümüzde Bingöl ilinin kuzeybatısındaki Yayladere ilçesi ve Tunceli ilinin Nazımiye ilçesi olarak bilinen bölgeleri kapsamakta ve Kiğı sancağındaki aşiret ve cemaatler için birincil yerleşim alanı olarak hizmet vermekteydi. 1518 ve 1553 yılları arasında Göcek nahiyesi yaklaşık %110’luk kayda değer bir nüfus artışına tanık olurken, başta gelir kaynakları olmak üzere ekonomik tabanı da tahminen %20 oranında genişlemiştir. Bu demografik ve ekonomik büyüme, nahiyenin yüzyılın başlarında Osmanlı-İran çatışmalarından zarar görmesine rağmen, Osmanlı yönetiminin sağlamlaşmasının ardından bu olumsuzlukların üstesinden yavaş yavaş geldiğini göstermektedir. Bu ilerlemeye rağmen, Göcek nahiyesi tam teşekküllü bir idari merkez olmaktan ziyade bir kasaba niteliğini korumuş, idari işlevlere sahip önemli kurumsal yapılardan yoksun kalmıştır.

Keywords

Göcek Kiğı Tapu Tahrir Nahiye Aşiret

References

  • TSMA, E. 1019.
  • TSMA, E. 8333-1.
  • TSMA. d. 9772.
  • TSMA. d. 10057.
  • TSMA d. 5246.
  • Bâb-ı Âsafî Ruûs Kalemi Defterleri (A. RSK d.) nr.1452.
  • Maliyeden Müdevver Defterler (MAD.d.) nr.563.
  • Kamil Kepeci Divan-ı Hümayun Ruus Kalemi(KK. d.) nr.262.
  • Tapu Tahrir Defterleri(TT. d.) nr. 64.
  • Tapu Tahrir Defterleri(TT. d.) nr.998.
  • Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü(TK. GM. d.) nr. 117.
  • Beyazıt Devlet Kütüphanesi.Kanunnâme Mecmuası. Veliyüddin Efendi Kitaplığı, No: 1969.
  • Haydar Çelebi Ruznâmesi. (1274). Ferîdun Bey, Münşeâtü’s-Selâtîn(içinde). c. I.
  • Hoca Sadettin Efendi. (1979). Tacü’t-Tevarih IV(İ. Parmaksızoğlu, Sad.). Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • İdrîs-i Bidlîsî.(2001). Selim Sah-nâme (H. Kırlangıç, Haz.). Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Şerefhan Bitlisi. (2014). Şerefname I (A. Yeğin, Çev.). Nûbihar.
  • T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü. (1998). Defteri Hâkânî Dizisi: IV. 998 Numaralı Muhâsebe-i Vilâyet-i Diyâr-ı Bekr ve ‘Ârab ve Zü’l-kâdiriyye Defteri (937-1530) I. Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Yayınları.
  • Tarikh-e Qizilbashan. (th). Ketabkhane-ye Melli-ye Malek. nr. 6284.
  • Afyoncu, E. (1999). Osmanlı Devleti’nde Tahrir Sistemi. Osmanlı, 6, 311-314.
  • Afyoncu, E. (2014). Osmanlı Devlet Teşkilatında Defterhâne-i Âmire (XVI.-XVIII Yüzyıllar). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Akdağ, M. (1964).Celâli isyanlarından büyük kaç günlük (1603-1606).Tarih Araştırmaları Dergisi, II(2-3), 1-49.
  • Alanoğlu, M. (2017). Osmanlı idârî sistemi içerisinde Palu Hükûmeti [Doktora Tezi]. İstanbul Üniversitesi.
  • Aydın, B. ve Günalan, R. (2011). Ruus defterlerine göre XVI. Yüzyılda Osmanlı eyalet teşkilatı ve gelişimi. Osmanlı Araştırmaları,(38), 27-160.
  • Aydın, D. (1998). Erzurum Beylerbeyliği ve teşkilatı, kuruluş ve genişleme devri (1535-1566). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Barkan, Ö. L. (1943). XV. ve XVI. Asırlarda Osmanlı İmparatorluğu’nda zirâî ekonominin hukukî ve malî esasları I: Kanunlar. Burhaneddin Matbaası.
  • Barkan, Ö. L. (1953). Tarihi demografi araştırmaları ve Osmanlı Tarihi. Türkiyat Mecmuası, X, 1-26.
  • Barkan, Ö. L. (1955). H. 933-934 (M. 1527-1528) malî yılına ait bir bütçe örneği. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 15(14), 251-329.
  • Barkan, Ö. L. (1997). Çiftlik. İslâm Ansiklopedisi, III, 392‐397.
  • Barkan, Ö. L. (1998). Hüdavendigar Livası Tahrir Defterleri I (Ö.L.Barkan ve Meriçli, E.Haz.). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Çağatay, N. (1947).Osmanlı İmparatorluğu’nda reayadan alınan vergi ve resimler. Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, V(5), 483-511.
  • Dıvrak, U. (2019). Çarsancak Voyvodası Karaçorlu Oğlu Mustafa ve muhallefâtı. Yedek, Ş. (Ed.), Tunceli (Dersim) Tarihinden Kesitler.(ss. 97-126). Hiperyayın.
  • Emecen, F. M. ve Şahin, İ. (1999). Osmanlı Taşra Teşkilâtının kaynaklarından 957-958 (1550-1551) Sancak Tevcîh Defteri. Belgeler, XIX(23), 53-121.
  • Emecen, F. M. (1991). Sosyal tarih kaynağı olarak Osmanlı Tahrir Defterleri. Tarih ve Sosyoloji Semineri (28-29 Mayıs 1990) Bildiriler, 145-146.
  • Emecen, F. M. (2011). Yavuz Sultan Selim, Yitik Hazine Yayınları.
  • Feyiz, F. (2021). Osmanlı şehir mekânlarına bir örnek: Bozahaneler. International Journal of Economics, Politics, Humanities & Social Sciences, 4(1), 1-9.
  • Genç, V. (2016). İdris-i Bidlîsî’nin II. Bayezid ve I. Selim’e Mektupları. Osmanlı Araştırmaları, (47), 147-208.
  • Genç, V. (2020). Kim bu mülke kondu bundan ezeli Arabgir yerleşim, nüfus, toplumsal hayat ve ekonomi (1518-1847). Kerem Aydınlar Vakfı.
  • Gökbilgin, T. (1965). Nahiye.İslâm Ansiklopedisi, IX, 37-39.
  • Göyünç, N. (1969). Diyarbekir Beylerbeyliğinin ilk idari taksimatı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi, (23), 23-34.
  • Göyünç, N. (1979). Hâne deyimi hakkında. Tarih Dergisi, (32), 331-348.
  • Gündüz, T. (2010).Anadolu’da Türkmen Aşiretleri.Yeditepe Yayınları.
  • Halaçoğlu, Y. (1991). Aşiret. Diyanet İslâm Ansiklopedisi, IV,9.
  • Hınz, W. (1990). İslâm’da Ölçü Sistemleri. (A.Sevim, Çev.). Edebiyat Fakültesi Basımevi.
  • İlhan, M. M. (1990). On altıncı yüzyıl başlarında Amid Sancağı yer ve şahıs adları hakkında bazı notlar. Belleten, LIV(209), 213-232.
  • İnalcık, H. (1959). Osmanlılarda Raiyyet Rüsumu. Belleten, XXIII(92), 575-610.
  • İnalcık, H. (1993). Çiftlik. Diyanet İslam Ansiklopedisi, VIII, 313-314.
  • İnalcık, H. (2000). Osmanlı İmparatorluğu’nun ekonomik ve sosyal tarihi I (1300-1600)(H.Berktay, Çev.). Eren Yayıncılık.
  • İnalcık, H. (2004). Osmanlı İmparatorluğu klâsik çağ (1300-1600)(R. Sezer, Çev.). Yapı Kredi Yayınları.
  • İnalcık, H. (2017). Devlet-i ‘Aliyye: Osmanlı İmparatorluğu üzerine araştırmalar-I. Türkiye İş Bankası Yayınları.
  • İslamoğlu H. (2010). Osmanlı İmparatorluğu’nda devlet ve köylü. İletişim Yayınları.
  • Kılıç, O. (1999). XVI. Yüzyılda Adilcevaz ve Ahlat (1534-1605). Tamga Yayınları.
  • Kılıç, O. (2014). Kürdistan tabirinin Osmanlı uygulamasındaki muhtevası üzerine bazı tespitler (16-18. Yüzyıllar). Tarihte Türkler ve Kürtler Sempozyumu Bildirileri (09-10 Ocak 2014) I, 167-208.
  • Kılıç, O. (2018). Yavuz Sultan Selim, İdris-i Bitlisî ve Kürtler. Alkan Günay, N. (Ed.), Yavuz Sultan Selim Dönemi Bursa. (ss. 195-222).Osmangazi Belediyesi Yayınları.
  • Koç, Y. (2004). XVI. Yüzyılın ilk yarısında Kiğı Sancağı’nda iskân ve toplumsal yapı. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, (16), 129-156.
  • Koçak, Z. (2016). Osmanlı Pülümür’ünde (Kız-Uçan) nüfus ve yerleşme (1518-1927). Aslan, Ş.(Der.), Pülümür.(ss. 17-50).Ütopya Yayınevi.
  • Koçak, Z. (2021). 16. Yüzyılda Mazgird: İdari yapı, yerleşim, nüfus ve ekonomi.Aslan, Ş. ve Çelik, F. (Der.), Mazgirt. (ss. 51-97).Ütopya Yayınevi.
  • Koçak, Z. ve Taşkıran, H. (2014). 2793 numaralı Ahlat Kazası Müslim nüfus defteri (30 Rebiyülevvel 1252/15 Temmuz 1836)’nin tanıtım ve değerlendirmesi. Tarih Okulu Dergisi, (XVII), 421-442.
  • Koçak, Z. ve Taşkıran, H. (2014). Adilcevaz Kazasının ilk nüfus sayımı (30 Rebiyülevvel 1252/15 Temmuz 1836). İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3(4), 718-737.
  • Kunt, M. (1978). Sancaktan eyâlete 1550-1650 arasında Osmanlı ümerâsı ve il idaresi. Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
  • Linder, R. P. (2000). Ortaçağ Anadolu’sunda göçebeler ve Osmanlılar (M.Günay, Çev.). İmge Kitapevi.
  • Miroğlu, İ. (1990). Kemah Sancağı ve Erzincan Kazası (1520-1566). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Orhonlu, C. (1963). Osmanlı İmparatorluğunda aşiretleri iskân teşebbüsü (1691-1696). İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
  • Orhonlu, C. (1987). Osmanlı İmparatorluğu’nda aşiretlerin iskânı. Eren Yayınları.
  • Ortaylı, İ. (2007). Türkiye teşkilat ve idare tarihi. Cedit Neşriyat.
  • Özcan, A. (1995). Eşkinci. Diyanet İslâm Ansiklopedisi, XI, 469-470.
  • Sahillioğlu, H. (1991). Bâd-ı Hevâ. Diyanet İslam Ansiklopedisi, IV, 416-418.
  • Sarıkaya, Ali. (2014). Yavuz Sultan Selim‟in Sefer Menzilnâmeleri (Çaldıran, Kemah, Dulkadiroğlu ve Mısır Seferi Menzilnâmeleri) ve Haydar Çelebi Ruznâmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Gaziosmanpaşa Üniversitesi.
  • Sümer, F. (1999). Safevî Devleti’nin kuruluşu ve gelişmesinde Anadolu Türklerinin rolü. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Şahin, İ. (1999). Göçebeler. Osmanlı, IV, 132-141.
  • Şahin, İ. (2006). Nahiye.Diyanet İslam Ansiklopedisi, XXXII, 306-308.
  • Şahin, İ. (2018). Göçebe Uygarlığında “Çoban” ve “Çobanlık”. Uluslararası Çoban Mustafa Paşa ve Kocaeli Tarihi- Kültürü Sempozyumu- IV Bildirileri, I, 107-115.
  • Ünal, M. A. (1989). XVI. Yüzyılda Harput Sancağı (1518-1566). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Ünal, M. A. (1999). XVI. Yüzyılda Çemişgezek Sancağı. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Yıldırım, M. (2012).Desimlü Aşireti’nden Dersim Sancağına. Tunceli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1),23-37.
  • Yınanç, M. H. (1993).Aşiret. İslâm Ansiklopedisi, I, 709-710.
  • Yinanç, M. H. (1996). Diyarbekir. İslâm Ansiklopedisi, III, 605-625.

GÖCEK DISTRICT IN THE FIRST HALF OF THE 16th CENTURY

Year 2024, Issue: 28, 65 - 85, 30.10.2024

Zülfiye Koçak

https://doi.org/10.29029/busbed.1483079

Abstract

The annexation of Kiğı and its environs to the Ottoman Empire was a direct result of the military campaigns following the Battle of Chaldiran in 1514, when Sultan Selim I’s forces triumphed over Shah Ismail. Initially as a classical sanjak under the province of Diyarbekir, Kiğı was later annexed to the province of Erzurum under the same administrative structure in 1535. The region was subjected to systematic surveys in 1518, 1523 and 1553, and the findings were meticulously documented in the relevant books. It is noteworthy that Göcek, which appears as a sub-district of Kiğı in all three registers, is the most populous sub-district after the central kaza of Kiğı. Göcek also stood out as a center for nomadic tribes living on livestock. Geographically, the Göcek district encompassed what is now known as the Yayladere district of northwestern Bingöl province and the Nazımiye district of Tunceli province, and served as the primary settlement area for tribes and communities in the sanjak of Kiğı. Between 1518 and 1553, the subdistrict of Göcek witnessed a remarkable population growth of approximately 110%, while its economic base, particularly its sources of income, expanded by an estimated 20%. This demographic and economic growth suggests that, although the subdistrict suffered from the Ottoman-Iranian conflicts at the turn of the century, it gradually overcame these adversities after the consolidation of Ottoman rule. Despite this progress, Göcek remained as a town rather than a full-fledged administrative center, lacking important institutional structures with administrative functions.

Keywords

Göcek Kiğı Survey Register District Tribe

References

  • TSMA, E. 1019.
  • TSMA, E. 8333-1.
  • TSMA. d. 9772.
  • TSMA. d. 10057.
  • TSMA d. 5246.
  • Bâb-ı Âsafî Ruûs Kalemi Defterleri (A. RSK d.) nr.1452.
  • Maliyeden Müdevver Defterler (MAD.d.) nr.563.
  • Kamil Kepeci Divan-ı Hümayun Ruus Kalemi(KK. d.) nr.262.
  • Tapu Tahrir Defterleri(TT. d.) nr. 64.
  • Tapu Tahrir Defterleri(TT. d.) nr.998.
  • Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü(TK. GM. d.) nr. 117.
  • Beyazıt Devlet Kütüphanesi.Kanunnâme Mecmuası. Veliyüddin Efendi Kitaplığı, No: 1969.
  • Haydar Çelebi Ruznâmesi. (1274). Ferîdun Bey, Münşeâtü’s-Selâtîn(içinde). c. I.
  • Hoca Sadettin Efendi. (1979). Tacü’t-Tevarih IV(İ. Parmaksızoğlu, Sad.). Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • İdrîs-i Bidlîsî.(2001). Selim Sah-nâme (H. Kırlangıç, Haz.). Kültür Bakanlığı Yayınları.
  • Şerefhan Bitlisi. (2014). Şerefname I (A. Yeğin, Çev.). Nûbihar.
  • T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü. (1998). Defteri Hâkânî Dizisi: IV. 998 Numaralı Muhâsebe-i Vilâyet-i Diyâr-ı Bekr ve ‘Ârab ve Zü’l-kâdiriyye Defteri (937-1530) I. Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Yayınları.
  • Tarikh-e Qizilbashan. (th). Ketabkhane-ye Melli-ye Malek. nr. 6284.
  • Afyoncu, E. (1999). Osmanlı Devleti’nde Tahrir Sistemi. Osmanlı, 6, 311-314.
  • Afyoncu, E. (2014). Osmanlı Devlet Teşkilatında Defterhâne-i Âmire (XVI.-XVIII Yüzyıllar). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Akdağ, M. (1964).Celâli isyanlarından büyük kaç günlük (1603-1606).Tarih Araştırmaları Dergisi, II(2-3), 1-49.
  • Alanoğlu, M. (2017). Osmanlı idârî sistemi içerisinde Palu Hükûmeti [Doktora Tezi]. İstanbul Üniversitesi.
  • Aydın, B. ve Günalan, R. (2011). Ruus defterlerine göre XVI. Yüzyılda Osmanlı eyalet teşkilatı ve gelişimi. Osmanlı Araştırmaları,(38), 27-160.
  • Aydın, D. (1998). Erzurum Beylerbeyliği ve teşkilatı, kuruluş ve genişleme devri (1535-1566). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Barkan, Ö. L. (1943). XV. ve XVI. Asırlarda Osmanlı İmparatorluğu’nda zirâî ekonominin hukukî ve malî esasları I: Kanunlar. Burhaneddin Matbaası.
  • Barkan, Ö. L. (1953). Tarihi demografi araştırmaları ve Osmanlı Tarihi. Türkiyat Mecmuası, X, 1-26.
  • Barkan, Ö. L. (1955). H. 933-934 (M. 1527-1528) malî yılına ait bir bütçe örneği. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 15(14), 251-329.
  • Barkan, Ö. L. (1997). Çiftlik. İslâm Ansiklopedisi, III, 392‐397.
  • Barkan, Ö. L. (1998). Hüdavendigar Livası Tahrir Defterleri I (Ö.L.Barkan ve Meriçli, E.Haz.). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Çağatay, N. (1947).Osmanlı İmparatorluğu’nda reayadan alınan vergi ve resimler. Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, V(5), 483-511.
  • Dıvrak, U. (2019). Çarsancak Voyvodası Karaçorlu Oğlu Mustafa ve muhallefâtı. Yedek, Ş. (Ed.), Tunceli (Dersim) Tarihinden Kesitler.(ss. 97-126). Hiperyayın.
  • Emecen, F. M. ve Şahin, İ. (1999). Osmanlı Taşra Teşkilâtının kaynaklarından 957-958 (1550-1551) Sancak Tevcîh Defteri. Belgeler, XIX(23), 53-121.
  • Emecen, F. M. (1991). Sosyal tarih kaynağı olarak Osmanlı Tahrir Defterleri. Tarih ve Sosyoloji Semineri (28-29 Mayıs 1990) Bildiriler, 145-146.
  • Emecen, F. M. (2011). Yavuz Sultan Selim, Yitik Hazine Yayınları.
  • Feyiz, F. (2021). Osmanlı şehir mekânlarına bir örnek: Bozahaneler. International Journal of Economics, Politics, Humanities & Social Sciences, 4(1), 1-9.
  • Genç, V. (2016). İdris-i Bidlîsî’nin II. Bayezid ve I. Selim’e Mektupları. Osmanlı Araştırmaları, (47), 147-208.
  • Genç, V. (2020). Kim bu mülke kondu bundan ezeli Arabgir yerleşim, nüfus, toplumsal hayat ve ekonomi (1518-1847). Kerem Aydınlar Vakfı.
  • Gökbilgin, T. (1965). Nahiye.İslâm Ansiklopedisi, IX, 37-39.
  • Göyünç, N. (1969). Diyarbekir Beylerbeyliğinin ilk idari taksimatı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Dergisi, (23), 23-34.
  • Göyünç, N. (1979). Hâne deyimi hakkında. Tarih Dergisi, (32), 331-348.
  • Gündüz, T. (2010).Anadolu’da Türkmen Aşiretleri.Yeditepe Yayınları.
  • Halaçoğlu, Y. (1991). Aşiret. Diyanet İslâm Ansiklopedisi, IV,9.
  • Hınz, W. (1990). İslâm’da Ölçü Sistemleri. (A.Sevim, Çev.). Edebiyat Fakültesi Basımevi.
  • İlhan, M. M. (1990). On altıncı yüzyıl başlarında Amid Sancağı yer ve şahıs adları hakkında bazı notlar. Belleten, LIV(209), 213-232.
  • İnalcık, H. (1959). Osmanlılarda Raiyyet Rüsumu. Belleten, XXIII(92), 575-610.
  • İnalcık, H. (1993). Çiftlik. Diyanet İslam Ansiklopedisi, VIII, 313-314.
  • İnalcık, H. (2000). Osmanlı İmparatorluğu’nun ekonomik ve sosyal tarihi I (1300-1600)(H.Berktay, Çev.). Eren Yayıncılık.
  • İnalcık, H. (2004). Osmanlı İmparatorluğu klâsik çağ (1300-1600)(R. Sezer, Çev.). Yapı Kredi Yayınları.
  • İnalcık, H. (2017). Devlet-i ‘Aliyye: Osmanlı İmparatorluğu üzerine araştırmalar-I. Türkiye İş Bankası Yayınları.
  • İslamoğlu H. (2010). Osmanlı İmparatorluğu’nda devlet ve köylü. İletişim Yayınları.
  • Kılıç, O. (1999). XVI. Yüzyılda Adilcevaz ve Ahlat (1534-1605). Tamga Yayınları.
  • Kılıç, O. (2014). Kürdistan tabirinin Osmanlı uygulamasındaki muhtevası üzerine bazı tespitler (16-18. Yüzyıllar). Tarihte Türkler ve Kürtler Sempozyumu Bildirileri (09-10 Ocak 2014) I, 167-208.
  • Kılıç, O. (2018). Yavuz Sultan Selim, İdris-i Bitlisî ve Kürtler. Alkan Günay, N. (Ed.), Yavuz Sultan Selim Dönemi Bursa. (ss. 195-222).Osmangazi Belediyesi Yayınları.
  • Koç, Y. (2004). XVI. Yüzyılın ilk yarısında Kiğı Sancağı’nda iskân ve toplumsal yapı. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, (16), 129-156.
  • Koçak, Z. (2016). Osmanlı Pülümür’ünde (Kız-Uçan) nüfus ve yerleşme (1518-1927). Aslan, Ş.(Der.), Pülümür.(ss. 17-50).Ütopya Yayınevi.
  • Koçak, Z. (2021). 16. Yüzyılda Mazgird: İdari yapı, yerleşim, nüfus ve ekonomi.Aslan, Ş. ve Çelik, F. (Der.), Mazgirt. (ss. 51-97).Ütopya Yayınevi.
  • Koçak, Z. ve Taşkıran, H. (2014). 2793 numaralı Ahlat Kazası Müslim nüfus defteri (30 Rebiyülevvel 1252/15 Temmuz 1836)’nin tanıtım ve değerlendirmesi. Tarih Okulu Dergisi, (XVII), 421-442.
  • Koçak, Z. ve Taşkıran, H. (2014). Adilcevaz Kazasının ilk nüfus sayımı (30 Rebiyülevvel 1252/15 Temmuz 1836). İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3(4), 718-737.
  • Kunt, M. (1978). Sancaktan eyâlete 1550-1650 arasında Osmanlı ümerâsı ve il idaresi. Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
  • Linder, R. P. (2000). Ortaçağ Anadolu’sunda göçebeler ve Osmanlılar (M.Günay, Çev.). İmge Kitapevi.
  • Miroğlu, İ. (1990). Kemah Sancağı ve Erzincan Kazası (1520-1566). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Orhonlu, C. (1963). Osmanlı İmparatorluğunda aşiretleri iskân teşebbüsü (1691-1696). İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
  • Orhonlu, C. (1987). Osmanlı İmparatorluğu’nda aşiretlerin iskânı. Eren Yayınları.
  • Ortaylı, İ. (2007). Türkiye teşkilat ve idare tarihi. Cedit Neşriyat.
  • Özcan, A. (1995). Eşkinci. Diyanet İslâm Ansiklopedisi, XI, 469-470.
  • Sahillioğlu, H. (1991). Bâd-ı Hevâ. Diyanet İslam Ansiklopedisi, IV, 416-418.
  • Sarıkaya, Ali. (2014). Yavuz Sultan Selim‟in Sefer Menzilnâmeleri (Çaldıran, Kemah, Dulkadiroğlu ve Mısır Seferi Menzilnâmeleri) ve Haydar Çelebi Ruznâmesi [Yüksek Lisans Tezi]. Gaziosmanpaşa Üniversitesi.
  • Sümer, F. (1999). Safevî Devleti’nin kuruluşu ve gelişmesinde Anadolu Türklerinin rolü. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Şahin, İ. (1999). Göçebeler. Osmanlı, IV, 132-141.
  • Şahin, İ. (2006). Nahiye.Diyanet İslam Ansiklopedisi, XXXII, 306-308.
  • Şahin, İ. (2018). Göçebe Uygarlığında “Çoban” ve “Çobanlık”. Uluslararası Çoban Mustafa Paşa ve Kocaeli Tarihi- Kültürü Sempozyumu- IV Bildirileri, I, 107-115.
  • Ünal, M. A. (1989). XVI. Yüzyılda Harput Sancağı (1518-1566). Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Ünal, M. A. (1999). XVI. Yüzyılda Çemişgezek Sancağı. Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  • Yıldırım, M. (2012).Desimlü Aşireti’nden Dersim Sancağına. Tunceli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1),23-37.
  • Yınanç, M. H. (1993).Aşiret. İslâm Ansiklopedisi, I, 709-710.
  • Yinanç, M. H. (1996). Diyarbekir. İslâm Ansiklopedisi, III, 605-625.
There are 76 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Early Modern Ottoman History
Journal Section Articles
Authors

Zülfiye Koçak 0000-0002-1352-9849

Early Pub Date October 27, 2024
Publication Date October 30, 2024
Submission Date May 13, 2024
Acceptance Date September 23, 2024
Published in Issue Year 2024Issue: 28

Cite

APA Koçak, Z. (2024). 16. YÜZYILIN İLK YARISINDA GÖCEK NAHİYESİ. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(28), 65-85. https://doi.org/10.29029/busbed.1483079
 Download Cover Image
Creative Commons Lisansı