Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Çevre Eylem Programları Üzerine Bir İnceleme

Ahmet Hamdi Aydın; Ömer Çamur

doi:10.29029/busbed.310635

Araştırma Makalesi

An Investigation on European Union Environmental Policy and Environmental Action Programs

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 13, 21 - 44, 30.04.2017

Ahmet Hamdi Aydın , Ömer Çamur

https://doi.org/10.29029/busbed.310635

Cited By: 13

Öz

Environmental problems have globalized over time and led to more serious consideration of the environment by influencing European Union (EU) policies. Environmental consciousness of European countries provided the Union a leading role in issues related to environment. Determined by European Union, implementation of environmental policies by member countries and their setting an example to other countries have increased the importance of the policies carried out. In this context, firstly will be mentioned the basic concepts related to environmental problems and will try to explain the rule of the EU in environmental problem issues and principles that the Union has identified the field of environmental problems. Again in this work, the EU’s environmental action programs which are the designed to prevent and protect the environmental problems will be examined.

Anahtar Kelimeler

Environment, Policy, Environmental Policy, Environmental Action Program, the European Union

Kaynakça

Akdur, Recep. (2005). Avrupa Birliği ve Türkiye Çevre Koruma Politikaları: Türkiye’nin Avrupa Birliğine Uyumu. Ankara Üniversitesi Avrupa Topluluğu Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayını: Ankara. s. 233.
Aksoy, Metin ve Şentürk, Suat Hayri. (2013). Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri Çerçevesinde Çevre Faslı Ve Mevzuatı. Uluslararası Katılımlı Çevre Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Gümüşhane. ss. 253-261.
Alım, Mete. (2006). Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre ve İlköğretimde Çevre Eğitimi. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 2. ss. 599-616.
Anstoetter, Mark D. ve Mcdonough, M.(2012). Environment Action Program To Address Nanomaterials and Endocrine Disruptors. Shook Hardy and Bacon LLP. ss. 1-10.
Arat, Güzin ve Türkeş, Murat. (2002). Uluslararası Sözleşmeler Ön Rapor. Vizyon 2023: Bilim ve Teknoloji Stratejileri Teknoloji Öngörü Projesi Çevre ve Sürdürülebilir Kalkınma Paneli. Ankara.
Aytuğ, Hüseyin Kutay. (2014). Sürdürülebilir Su Kullanımı Açısından Avrupa Birliği Çevre Politikalarına Türkiye’nin Uyumu. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 10, Sayı: 2. ss. 1-18.
Bayazıt Hayta, Ateş. (2006). Çevre Kirliliğinin Önlenmesinde Ailenin Yeri ve Önemi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 7, Sayı: 2. ss. 359-376.
Baykal, Hülya & Baykal, Tan. (2008). Küreselleşen Dünya’da Çevre Sorunları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Cilt: 5, Sayı: 9. ss. 1-17.
Bayram, Tuba, Altıkat, Aysun ve Torun, Fatma. (2011). Avrupa Birliği ve Türkiye’de Çevre Politikaları. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1. ss. 33-38.
Budak, Sevim. (2000). Avrupa Birliği ve Türk Çevre Politikası. Büke Yayınları: İstanbul: s. 488.
Budak, Sevim. (2004). Uluslararası Çevre Düzenlemeleri Bağlamında Politika Adalet ve Kalkınma. (Ed., Yıldırım, Uğur ve Marin, Mehmet Cevher). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar. Beta Yayınları: İstanbul. ss. 385-430.
Bulut, Süleyman. (2008). Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Çevre Politikası Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Can, Fatih. (2016). Çevre Politikasının Ekonomik Araçları. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 9 Sayı: 3. ss. 58-73.
Çerçi, Ezgi. (2011). Çevre Hukukunun Temel İlkeleri. Anahtar Dergisi, Haziran 2011. ss. 20- 23.
Çokgezen, Jale. (2007). Avrupa Birliği Çevre Politikası ve Türkiye. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 23 Sayı: 2. ss. 91-115.
Demiral, Berkan. (2000). Türkiye Belediyelerinin Çevre Politikaları. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1. ss. 19-27.
Dikmen, A. Çağatay. (2005). AB’de Enerji ve Çevre. TMMOB Türkiye V. Enerji Sempozyumu Bildirileri Kitabı. TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası Yayını: Ankara.
Durmaz, Burcu. (2004). Avrupa Birliğinde Çevre Politikası Alanında Muhtemel Müzakere Sürecine Yönelik Gerekli Hazırlıkların Örneklerle Çalışılması. Uzmanlık Tezi. Avrupa Birliği Genel Sekreterliğ: Ankara.
Duru, Bülent. (2007). Avrupa Birliği Çevre Politikası. (Ed., Erhan, Çağrı ve Senemoğlu, Deniz). Avrupa Birliği Politikaları, İmaj Yayınevi: Ankara. s. 280.
Erol, Hamdullah Ve Uzun, Naim. (2016). 5. Sınıf Öğrencilerinin Çevre Sorunlarına İlişkin Görüşleri: Bir Köy Okulu Örneği. Social Sciences Studies, Cilt: 4, Sayı: 1. ss. 16-30.
Gençalp, Ebru Ve Gürsoy, Barış. (2016). Uluslararası Çevre Rejimleri. Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 7. ss. 215-235.
Grossman, Margaret Rosso. (2007). Agriculture And The Polluter Pays Principle. Electronic Journal Of Comparative Law, Vol: 11, No: 3. pp. 1-66.
Güneş, Ahmet M.. (2011). Yeni Anayasa Tartışmaları Bağlamında Çevre. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 15, Sayı: 3. ss. 259-283.
Hey, Christian. (2005). A Short History Of The Policy Strategies. Eu Environmental Policies Handbook. European Environmental Bureau. Brussels, pp. 17-30.
http://ec.europa.eu/environment/newprg/index.htm. 15.03.2016.
http://kamuyonetimi.ksu.edu.tr/kategori_resimler/upload/KSU_UPLOAD39_138849.pdf. 01.04.2016.
http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK. GTS.54c601e2c6a9e3.08785651. 10.02.2016.
İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Raporu (2014). AB’de 7’inci Çevre Eylem Programı Başladı. İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları. 7s.
İktisadi Kalkınma Vakfı. (2014). İşletme ve Sanayi Politikası. İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları. İstanbul. 64s.
Karabıçak, Mevlüt &Armağan, Ramazan. (2004). Çevre Sorunlarının Ortaya Çıkış Süreci, Çevre Yönetiminin Temelleri ve Ekonomik Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 2. ss. 203-228.
Karabulut, Elif. (2004). Avrupa Birliği Çevre Politikaları. (Ed., Uzun, Turgay ve Özeni Serap). Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye. Seçkin Yayıncılık: Ankara: 332s.
Karacan, Ali Rıza. (2002). İşletmelerde Çevre Koruma Bilinci ve Yükümlülükleri, Türkiye ve Avrupa Birliğinde İşletmeler Yönünden Çevre Koruma Politikaları. Ege Akademik Bakış Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1. 1-11.
Kaygısız, Ümmühan. (2012). Avrupa Birliği’nde Son Dönem Demokratikleşme Çabaları: Lizbon Antlaşmasının Demokratikleşmeye Katkısı. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, Cilt: 3 Sayı: 6. 93-108.
Kaypak, Şafak. (2013). Çevre Sorunlarının Çözümünde Küresel Çevre Politikalarının Önemi. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 31. ss. 17-34.
Keser, Ivana. (2011). The Common Maritime Transport Policy Of The European Union-The Protection And Preservation Of The Marine Environment. Poredbeno Pomorsko Pravo, No: 50. pp. 269-304.
Kılıç, Selim. (2001). Uluslararası Çevre Hukukunun Gelişimi Üzerine Bir İnceleme. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2. ss. 131-149.
Küçükkaya, Alper. (2008). Avrupa Birliği Ortak Çevre Politikası Çerçevesinde Çevre Vergileri ve Türkiye İçin Bir Değerlendirme. Yüksek Lisans Tezi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Manisa.
Lavrysen, Luc. (2002). Environmental Law Syllabus, Ghent University. Belçika, 49s.
Mathews, Tuchman Jessica. (1991). Preserving The Global Environment. Norton Company: New York.
Memiş, Emin. (2014). Çevreyi Korumayı Amaçlayan Pozitif Hükümler Ve Çevre İdare Hukukunu Oluşturan İlkeler. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 3. ss. 27-56.
Mutlu, Ayşegül. (2006). Küresel Kamusal Mallar Bağlamında Sağlık Hizmetleri Ve Çevre Kirlenmesi: Üretim, Finansman ve Yönetim Sorunları. Maliye Dergisi, Sayı: 150. ss. 53-78.
Orkunoğlu, Işıl Fulya, Bilgin, Sibel. (2010). Fiskal Ve Ekstrafiskal Amaçlar Bağlamında 1970’lerden Günümüze Çevre Vergileri. Gazi Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 1. ss. 77-108.
Özler, Zeynep. (2009). Lizbon Antlaşması, İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Notu. http:// www.ikv.org.tr/images/upload/data/files/lizbon_antlasmasi.pdf. 07.03.2016.
Özsoy, Şafak. (2003). Türk Çevre Mevzuatı Ve Çevre Politikaları İle Beton Sektörünün Etkileşimi. http://www.tulipconsultants.com/admin/yuklenendosyalar/hbb-bildiri.pdf.22.02.2016.
Öztunç, Özgür. (2006). Uluslararası Çevre Politikalarında Birleşmiş Milletlerin Rolü. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Ankara.
Öztürk, Talip Ve Zeyimoğlu Öztürk, Filiz. (2015). Öğretmen Adaylarının Çevre ve Çevre Eğitimi İle İlgili Görüşmeleri: Ordu Üniversitesi Örneği. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 18, Sayı: 33. ss. 115-132.
Palabıyık, Hamit. (2004). Uluslararası Ticaret ve Çevre: Dünya Ticaret Örgütü Üzerine Açıklamalar. (Ed.,Yıldırım, Uğur ve Marin, Mehmet Cevher). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar. Beta Yayınları: İstanbul. ss. 249-272.
Papadakı, O. Gioti. (2012). European Envıronmental Polıcy And The Strategy: Europe 2020. Regional Science Inquiry Journal, Vol: 4, No: 1. pp. 151-158.
Popeanga, Vasile. (2013). Envıronmental Actıon Programmes In The European Union-Evolution And Specific. University Of Targu Jiu Letter And Social Science Series, No: 3. ss. 24-33.
Sarıkaya, Hasan Zuhuri. (2004). Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Çevre Politikaları ve Uygulamaları. Su Kirlenmesi Kontrolü Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 1. ss. 1-10.
Sönmezoğlu, Faruk Ve Erler Bayır, Özgür. (2012). Çevre Sorunlarına İlişkin Uluslararası Rejimler. İnönü Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, No:47. ss. 247-289.
Şeren, Gamze & Dedebek, Emin. (2013). Ab Uyum Sürecinde Türkiye’de Çevre Politikaları. Ey İnternational Congress On Economik I, ss. 1-21.
Taytak, Meçik & Meçik, Oytun. (2009). Küresel Çevre Sorunlarına Karşı Uluslararası Yeşil Diyalog. Uluslararası Davraz Kongresi Bildiriler El Kitabı. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayını. ss. 250-264.
Toprak, Düriye. (2006). Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Çevre Politikaları Ve Mali Araçlar. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 4. ss. 146-169.
Toprak, Zerrin. (1989). Çevre Hakkı ve Yerel Yönetimler. İnsan Hakları Yıllığı, Cilt: 10, Sayı: 11. ss. 91-106.
Tsebelıs, George And Kalandrakıs, Anastassios. (1999). The European Parliament And Environmental Legislation: The Case Of Chemicals. European Journal Of Political Research, No: 36. pp. 119-154.
Ulucak, Recep. (2013). İktisat Politikası Olarak Çevre Politikaları ve Araç Seçimi. Akademik Bakış Dergisi, Sayı: 34. ss. 1-16.
Ulukent, Ali Nihat. (2010). Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Türkiye. Yüksek Lisans Tezi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Edirne.
Ulutaş, Ferda, Alkaya, Emrah & Böğürcü, Merve. (2011). A Comparative Analysis Of Turkish And European Union Environmental Legislation Regarding Cleaner. (Sustainable) Production Concept. International Journal Of Environment And Sustainable Development, Vol: 10, No: 3. pp. 246-266.
Uslu, Yeter Demir Ve Erkan, Ufuk. (2016). Çevre Yönetim Sistemlerinde Yenilenebilir Enerji Uygulamaları: Yeşil Ofis. Alternatif Politika Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 1. ss. 211-233.
Yalçın, Arman Zafer. (2009). Küresel Çevre Politikalarının Küresel Kamusal Mallar Perspektifinden Değerlendirilmesi. Balıkesir Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 21. ss. 288-309.
Yılmaz, Abdullah, Bozkurt, Yavuz & Taşkın, Ercan. (2005). Doğal Kaynakların Korunmasında Çevre Yönetiminin Etkinliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 13. ss. 15-30.

Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Çevre Eylem Programları Üzerine Bir İnceleme

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 13, 21 - 44, 30.04.2017

Ahmet Hamdi Aydın , Ömer Çamur

https://doi.org/10.29029/busbed.310635

Cited By: 13

Öz

Çevre sorunları zaman içinde küreselleşmiş ve Avrupa Birliği (AB) politikalarını etkileyerek çevrenin daha ciddi bir şekilde ele alınmasını sağlamıştır. Avrupa ülkeleri içerisinde çevre bilincinin yerleşmiş olması Birliğin çevre ile ilgili konularda öncü rol almasını sağlamıştır. Avrupa Birliği’nin oluşturmuş olduğu çevre politikalarının üye ülkelerce uygulanması ve diğer ülkelere örnek olması yapılan politikaların da önemini artırmıştır. Bu bağlamda yapılan çalışmada öncelikle çevre sorunları ile ilgili temel kavramlara değinilecek ve çalışmanın devamında AB’nin çevre sorunları konusunda üstlendiği rolün ne olduğu ile Birliğin çevre sorunları alanında belirlemiş olduğu ilkeler açıklanmaya çalışılacaktır. Yine bu çalışmada AB’nin, çevre sorunlarının ortaya çıkmasını önlemek ve çevre sorunlarını gidermek amacıyla hazırlamış olduğu çevre eylem programları incelenecektir.

Anahtar Kelimeler

Çevre, Politika, Çevre Politikası, Çevre Eylem Programı, Avrupa Birliği

Kaynakça

Akdur, Recep. (2005). Avrupa Birliği ve Türkiye Çevre Koruma Politikaları: Türkiye’nin Avrupa Birliğine Uyumu. Ankara Üniversitesi Avrupa Topluluğu Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayını: Ankara. s. 233.
Aksoy, Metin ve Şentürk, Suat Hayri. (2013). Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri Çerçevesinde Çevre Faslı Ve Mevzuatı. Uluslararası Katılımlı Çevre Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Gümüşhane. ss. 253-261.
Alım, Mete. (2006). Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre ve İlköğretimde Çevre Eğitimi. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 2. ss. 599-616.
Anstoetter, Mark D. ve Mcdonough, M.(2012). Environment Action Program To Address Nanomaterials and Endocrine Disruptors. Shook Hardy and Bacon LLP. ss. 1-10.
Arat, Güzin ve Türkeş, Murat. (2002). Uluslararası Sözleşmeler Ön Rapor. Vizyon 2023: Bilim ve Teknoloji Stratejileri Teknoloji Öngörü Projesi Çevre ve Sürdürülebilir Kalkınma Paneli. Ankara.
Aytuğ, Hüseyin Kutay. (2014). Sürdürülebilir Su Kullanımı Açısından Avrupa Birliği Çevre Politikalarına Türkiye’nin Uyumu. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 10, Sayı: 2. ss. 1-18.
Bayazıt Hayta, Ateş. (2006). Çevre Kirliliğinin Önlenmesinde Ailenin Yeri ve Önemi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 7, Sayı: 2. ss. 359-376.
Baykal, Hülya & Baykal, Tan. (2008). Küreselleşen Dünya’da Çevre Sorunları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Cilt: 5, Sayı: 9. ss. 1-17.
Bayram, Tuba, Altıkat, Aysun ve Torun, Fatma. (2011). Avrupa Birliği ve Türkiye’de Çevre Politikaları. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1. ss. 33-38.
Budak, Sevim. (2000). Avrupa Birliği ve Türk Çevre Politikası. Büke Yayınları: İstanbul: s. 488.
Budak, Sevim. (2004). Uluslararası Çevre Düzenlemeleri Bağlamında Politika Adalet ve Kalkınma. (Ed., Yıldırım, Uğur ve Marin, Mehmet Cevher). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar. Beta Yayınları: İstanbul. ss. 385-430.
Bulut, Süleyman. (2008). Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Çevre Politikası Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Can, Fatih. (2016). Çevre Politikasının Ekonomik Araçları. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 9 Sayı: 3. ss. 58-73.
Çerçi, Ezgi. (2011). Çevre Hukukunun Temel İlkeleri. Anahtar Dergisi, Haziran 2011. ss. 20- 23.
Çokgezen, Jale. (2007). Avrupa Birliği Çevre Politikası ve Türkiye. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 23 Sayı: 2. ss. 91-115.
Demiral, Berkan. (2000). Türkiye Belediyelerinin Çevre Politikaları. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1. ss. 19-27.
Dikmen, A. Çağatay. (2005). AB’de Enerji ve Çevre. TMMOB Türkiye V. Enerji Sempozyumu Bildirileri Kitabı. TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası Yayını: Ankara.
Durmaz, Burcu. (2004). Avrupa Birliğinde Çevre Politikası Alanında Muhtemel Müzakere Sürecine Yönelik Gerekli Hazırlıkların Örneklerle Çalışılması. Uzmanlık Tezi. Avrupa Birliği Genel Sekreterliğ: Ankara.
Duru, Bülent. (2007). Avrupa Birliği Çevre Politikası. (Ed., Erhan, Çağrı ve Senemoğlu, Deniz). Avrupa Birliği Politikaları, İmaj Yayınevi: Ankara. s. 280.
Erol, Hamdullah Ve Uzun, Naim. (2016). 5. Sınıf Öğrencilerinin Çevre Sorunlarına İlişkin Görüşleri: Bir Köy Okulu Örneği. Social Sciences Studies, Cilt: 4, Sayı: 1. ss. 16-30.
Gençalp, Ebru Ve Gürsoy, Barış. (2016). Uluslararası Çevre Rejimleri. Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 7. ss. 215-235.
Grossman, Margaret Rosso. (2007). Agriculture And The Polluter Pays Principle. Electronic Journal Of Comparative Law, Vol: 11, No: 3. pp. 1-66.
Güneş, Ahmet M.. (2011). Yeni Anayasa Tartışmaları Bağlamında Çevre. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 15, Sayı: 3. ss. 259-283.
Hey, Christian. (2005). A Short History Of The Policy Strategies. Eu Environmental Policies Handbook. European Environmental Bureau. Brussels, pp. 17-30.
http://ec.europa.eu/environment/newprg/index.htm. 15.03.2016.
http://kamuyonetimi.ksu.edu.tr/kategori_resimler/upload/KSU_UPLOAD39_138849.pdf. 01.04.2016.
http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK. GTS.54c601e2c6a9e3.08785651. 10.02.2016.
İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Raporu (2014). AB’de 7’inci Çevre Eylem Programı Başladı. İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları. 7s.
İktisadi Kalkınma Vakfı. (2014). İşletme ve Sanayi Politikası. İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları. İstanbul. 64s.
Karabıçak, Mevlüt &Armağan, Ramazan. (2004). Çevre Sorunlarının Ortaya Çıkış Süreci, Çevre Yönetiminin Temelleri ve Ekonomik Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 2. ss. 203-228.
Karabulut, Elif. (2004). Avrupa Birliği Çevre Politikaları. (Ed., Uzun, Turgay ve Özeni Serap). Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye. Seçkin Yayıncılık: Ankara: 332s.
Karacan, Ali Rıza. (2002). İşletmelerde Çevre Koruma Bilinci ve Yükümlülükleri, Türkiye ve Avrupa Birliğinde İşletmeler Yönünden Çevre Koruma Politikaları. Ege Akademik Bakış Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1. 1-11.
Kaygısız, Ümmühan. (2012). Avrupa Birliği’nde Son Dönem Demokratikleşme Çabaları: Lizbon Antlaşmasının Demokratikleşmeye Katkısı. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, Cilt: 3 Sayı: 6. 93-108.
Kaypak, Şafak. (2013). Çevre Sorunlarının Çözümünde Küresel Çevre Politikalarının Önemi. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 31. ss. 17-34.
Keser, Ivana. (2011). The Common Maritime Transport Policy Of The European Union-The Protection And Preservation Of The Marine Environment. Poredbeno Pomorsko Pravo, No: 50. pp. 269-304.
Kılıç, Selim. (2001). Uluslararası Çevre Hukukunun Gelişimi Üzerine Bir İnceleme. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2. ss. 131-149.
Küçükkaya, Alper. (2008). Avrupa Birliği Ortak Çevre Politikası Çerçevesinde Çevre Vergileri ve Türkiye İçin Bir Değerlendirme. Yüksek Lisans Tezi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Manisa.
Lavrysen, Luc. (2002). Environmental Law Syllabus, Ghent University. Belçika, 49s.
Mathews, Tuchman Jessica. (1991). Preserving The Global Environment. Norton Company: New York.
Memiş, Emin. (2014). Çevreyi Korumayı Amaçlayan Pozitif Hükümler Ve Çevre İdare Hukukunu Oluşturan İlkeler. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 3. ss. 27-56.
Mutlu, Ayşegül. (2006). Küresel Kamusal Mallar Bağlamında Sağlık Hizmetleri Ve Çevre Kirlenmesi: Üretim, Finansman ve Yönetim Sorunları. Maliye Dergisi, Sayı: 150. ss. 53-78.
Orkunoğlu, Işıl Fulya, Bilgin, Sibel. (2010). Fiskal Ve Ekstrafiskal Amaçlar Bağlamında 1970’lerden Günümüze Çevre Vergileri. Gazi Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 1. ss. 77-108.
Özler, Zeynep. (2009). Lizbon Antlaşması, İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Notu. http:// www.ikv.org.tr/images/upload/data/files/lizbon_antlasmasi.pdf. 07.03.2016.
Özsoy, Şafak. (2003). Türk Çevre Mevzuatı Ve Çevre Politikaları İle Beton Sektörünün Etkileşimi. http://www.tulipconsultants.com/admin/yuklenendosyalar/hbb-bildiri.pdf.22.02.2016.
Öztunç, Özgür. (2006). Uluslararası Çevre Politikalarında Birleşmiş Milletlerin Rolü. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Ankara.
Öztürk, Talip Ve Zeyimoğlu Öztürk, Filiz. (2015). Öğretmen Adaylarının Çevre ve Çevre Eğitimi İle İlgili Görüşmeleri: Ordu Üniversitesi Örneği. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 18, Sayı: 33. ss. 115-132.
Palabıyık, Hamit. (2004). Uluslararası Ticaret ve Çevre: Dünya Ticaret Örgütü Üzerine Açıklamalar. (Ed.,Yıldırım, Uğur ve Marin, Mehmet Cevher). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar. Beta Yayınları: İstanbul. ss. 249-272.
Papadakı, O. Gioti. (2012). European Envıronmental Polıcy And The Strategy: Europe 2020. Regional Science Inquiry Journal, Vol: 4, No: 1. pp. 151-158.
Popeanga, Vasile. (2013). Envıronmental Actıon Programmes In The European Union-Evolution And Specific. University Of Targu Jiu Letter And Social Science Series, No: 3. ss. 24-33.
Sarıkaya, Hasan Zuhuri. (2004). Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Çevre Politikaları ve Uygulamaları. Su Kirlenmesi Kontrolü Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 1. ss. 1-10.
Sönmezoğlu, Faruk Ve Erler Bayır, Özgür. (2012). Çevre Sorunlarına İlişkin Uluslararası Rejimler. İnönü Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, No:47. ss. 247-289.
Şeren, Gamze & Dedebek, Emin. (2013). Ab Uyum Sürecinde Türkiye’de Çevre Politikaları. Ey İnternational Congress On Economik I, ss. 1-21.
Taytak, Meçik & Meçik, Oytun. (2009). Küresel Çevre Sorunlarına Karşı Uluslararası Yeşil Diyalog. Uluslararası Davraz Kongresi Bildiriler El Kitabı. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayını. ss. 250-264.
Toprak, Düriye. (2006). Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Çevre Politikaları Ve Mali Araçlar. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 4. ss. 146-169.
Toprak, Zerrin. (1989). Çevre Hakkı ve Yerel Yönetimler. İnsan Hakları Yıllığı, Cilt: 10, Sayı: 11. ss. 91-106.
Tsebelıs, George And Kalandrakıs, Anastassios. (1999). The European Parliament And Environmental Legislation: The Case Of Chemicals. European Journal Of Political Research, No: 36. pp. 119-154.
Ulucak, Recep. (2013). İktisat Politikası Olarak Çevre Politikaları ve Araç Seçimi. Akademik Bakış Dergisi, Sayı: 34. ss. 1-16.
Ulukent, Ali Nihat. (2010). Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Türkiye. Yüksek Lisans Tezi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Edirne.
Ulutaş, Ferda, Alkaya, Emrah & Böğürcü, Merve. (2011). A Comparative Analysis Of Turkish And European Union Environmental Legislation Regarding Cleaner. (Sustainable) Production Concept. International Journal Of Environment And Sustainable Development, Vol: 10, No: 3. pp. 246-266.
Uslu, Yeter Demir Ve Erkan, Ufuk. (2016). Çevre Yönetim Sistemlerinde Yenilenebilir Enerji Uygulamaları: Yeşil Ofis. Alternatif Politika Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 1. ss. 211-233.
Yalçın, Arman Zafer. (2009). Küresel Çevre Politikalarının Küresel Kamusal Mallar Perspektifinden Değerlendirilmesi. Balıkesir Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 21. ss. 288-309.
Yılmaz, Abdullah, Bozkurt, Yavuz & Taşkın, Ercan. (2005). Doğal Kaynakların Korunmasında Çevre Yönetiminin Etkinliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 13. ss. 15-30.

Toplam 62 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Konular	Beşeri Coğrafya, Siyaset Bilimi
Bölüm	Araştırma Makaleleri
Yazarlar	Ahmet Hamdi Aydın Ömer Çamur
Yayımlanma Tarihi	30 Nisan 2017
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2017Cilt: 7 Sayı: 13

Kaynak Göster

APA	Aydın, A. H., & Çamur, Ö. (2017). Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Çevre Eylem Programları Üzerine Bir İnceleme. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(13), 21-44. https://doi.org/10.29029/busbed.310635