Avrupa ile 18. yy ortalarında kurulan yakın ilişkilerin yansımaları sadece askerî alanla sınırlı kalmaz. Geleneksel resim sanatımızı derinden etkileyecek yenilikleri de peşin sıra ülkeye taşır. Saray başressamlığı görevine getirilen Avrupalı sanatçıların beğeni toplayan yağlı boya kompozisyonları, Saray’ın minyatür merkezli resim sanat anlayışında değişime neden olur. Tuvallerine, yağlı boyanın gerçeklik yaratma algısını güçlü bir şekilde taşıyan ressamların beğenilirliği/popülaritesi Saray’da hızla artar. Artık Levnî (?-1732) ve Abdullah Buharî (18. yy) gibi ünlü minyatürcülerin yerini, yağlı boya ustası Stanisław Chlebowski (1835-1884) ve Pierre Désiré Guillemet (1827-1878) gibi yabancı ressamlar almaya başlar.

Osmanlı Sarayı’nın batılı anlamda resme karşı beğeni ve ilginin artması, Avrupa’ya resim eğitimine öğrencilerin gönderilmesine kaynaklık eder. Osmanlı Devleti padişahları 1830 yılı başından itibaren sanat, topçuluk, kimya ve hukuk gibi değişik alanlarda öğrencileri Avrupa’ya eğitime gönderir. Bu dönemde öne çıkan padişah Sultan Abdülaziz’dir (1864-1876). Hem saray hem de saray dışı resim sanatının güçlü ve yaygın etkinlik alanı bulduğu yıllardır.  1871 yılında resim eğitimini tamamlayıp yurda dönen (Şeker) Ahmet Ali Paşa’nın (1841-1907), İstanbul’da 1873 yılı Nisan’ında gerçekleştirdiği ilk resim sergisi bu oluşumun ilk meyvesi olarak düşünülebilir. Batılı anlamda ilk resim sergimizin bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar olan sanatçı sayısı, 1875 yılında gerçekleştirilen ikinci sergide 20’ye ulaşır. (Şeker) Ahmet Ali Paşa’nın gerçekleştirmiş olduğu ve umuma açık olan bu resim sergisi, Saray dışında bir sanat ortamı yaratılmasına öncülük eder.

Aynı zaman diliminde ülkemize yerleşerek, kendi sanatını maddî kazanca dönüştürmek isteyen yabancı sanatkârlar da eksik değildir. Sultan Abdülaziz’in başressamı Pierre Désiré Guillemet’nin İstanbul’da bir resim akademisi açması bu dönemdedir. Toplumun beğeni ve ilgisini kazanan bu ilk özel atölyeyi Türk sanatçıların açtığı resim atölyeleri takip edecektir. Yerli ve yabancı sanatçılar tarafından işletilen bu ilk resim atölyeleri, 1883 Mart’ında açılacak olan Sanayi-i Nefise Mektebi’ne kadar İstanbullu sanatseverlerin uyanan resim yapma arzusuna cevap vermeye çalışır. Bu bağlamda Osmanlı Devleti’ndeki ilk özel resim atölyelerinin eğitim şekli, eğitim programları, güzel sanatlar eğitimine katkısı, bilimsel ve yeni veriler ışığında irdelenmesi son derece önemlidir.