An Investigation on European Union Environmental Policy and Environmental Action Programs
Year 2017,
Volume: 7 Issue: 13, 21 - 44, 30.04.2017
Ahmet Hamdi Aydın
,
Ömer Çamur
Abstract
Environmental problems have globalized over time and led to more serious consideration of the environment by influencing European Union (EU) policies. Environmental consciousness of European countries provided the Union a leading role in issues related to environment. Determined by European Union, implementation of environmental policies by member countries and their setting an example to other countries have increased the importance of the policies carried out. In this context, firstly will be mentioned the basic concepts related to environmental problems and will try to explain the rule of the EU in environmental problem issues and principles that the Union has identified the field of environmental problems. Again in this work, the EU’s environmental action programs which are the designed to prevent and protect the environmental problems will be examined.
References
- Akdur, Recep. (2005). Avrupa Birliği ve Türkiye Çevre Koruma Politikaları: Türkiye’nin Avrupa
Birliğine Uyumu. Ankara Üniversitesi Avrupa Topluluğu Araştırma ve Uygulama Merkezi
Yayını: Ankara. s. 233.
- Aksoy, Metin ve Şentürk, Suat Hayri. (2013). Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri Çerçevesinde
Çevre Faslı Ve Mevzuatı. Uluslararası Katılımlı Çevre Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Gümüşhane.
ss. 253-261.
- Alım, Mete. (2006). Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre ve İlköğretimde Çevre
Eğitimi. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 2. ss. 599-616.
- Anstoetter, Mark D. ve Mcdonough, M.(2012). Environment Action Program To Address Nanomaterials
and Endocrine Disruptors. Shook Hardy and Bacon LLP. ss. 1-10.
- Arat, Güzin ve Türkeş, Murat. (2002). Uluslararası Sözleşmeler Ön Rapor. Vizyon 2023: Bilim
ve Teknoloji Stratejileri Teknoloji Öngörü Projesi Çevre ve Sürdürülebilir Kalkınma Paneli.
Ankara.
- Aytuğ, Hüseyin Kutay. (2014). Sürdürülebilir Su Kullanımı Açısından Avrupa Birliği Çevre
Politikalarına Türkiye’nin Uyumu. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 10,
Sayı: 2. ss. 1-18.
- Bayazıt Hayta, Ateş. (2006). Çevre Kirliliğinin Önlenmesinde Ailenin Yeri ve Önemi. Ahi Evran
Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 7, Sayı: 2. ss. 359-376.
- Baykal, Hülya & Baykal, Tan. (2008). Küreselleşen Dünya’da Çevre Sorunları. Mustafa Kemal
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Cilt: 5, Sayı: 9. ss. 1-17.
- Bayram, Tuba, Altıkat, Aysun ve Torun, Fatma. (2011). Avrupa Birliği ve Türkiye’de Çevre
Politikaları. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1. ss. 33-38.
- Budak, Sevim. (2000). Avrupa Birliği ve Türk Çevre Politikası. Büke Yayınları: İstanbul: s.
488.
- Budak, Sevim. (2004). Uluslararası Çevre Düzenlemeleri Bağlamında Politika Adalet ve Kalkınma.
(Ed., Yıldırım, Uğur ve Marin, Mehmet Cevher). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar.
Beta Yayınları: İstanbul. ss. 385-430.
- Bulut, Süleyman. (2008). Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Çevre Politikası Uygulamalarının Değerlendirilmesi.
Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
- Can, Fatih. (2016). Çevre Politikasının Ekonomik Araçları. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 9 Sayı: 3. ss. 58-73.
- Çerçi, Ezgi. (2011). Çevre Hukukunun Temel İlkeleri. Anahtar Dergisi, Haziran 2011. ss. 20-
23.
- Çokgezen, Jale. (2007). Avrupa Birliği Çevre Politikası ve Türkiye. Marmara Üniversitesi İktisadi
ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 23 Sayı: 2. ss. 91-115.
- Demiral, Berkan. (2000). Türkiye Belediyelerinin Çevre Politikaları. Trakya Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1. ss. 19-27.
- Dikmen, A. Çağatay. (2005). AB’de Enerji ve Çevre. TMMOB Türkiye V. Enerji Sempozyumu
Bildirileri Kitabı. TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası Yayını: Ankara.
- Durmaz, Burcu. (2004). Avrupa Birliğinde Çevre Politikası Alanında Muhtemel Müzakere Sürecine
Yönelik Gerekli Hazırlıkların Örneklerle Çalışılması. Uzmanlık Tezi. Avrupa Birliği
Genel Sekreterliğ: Ankara.
- Duru, Bülent. (2007). Avrupa Birliği Çevre Politikası. (Ed., Erhan, Çağrı ve Senemoğlu, Deniz).
Avrupa Birliği Politikaları, İmaj Yayınevi: Ankara. s. 280.
- Erol, Hamdullah Ve Uzun, Naim. (2016). 5. Sınıf Öğrencilerinin Çevre Sorunlarına İlişkin Görüşleri:
Bir Köy Okulu Örneği. Social Sciences Studies, Cilt: 4, Sayı: 1. ss. 16-30.
- Gençalp, Ebru Ve Gürsoy, Barış. (2016). Uluslararası Çevre Rejimleri. Sosyal Bilimler Dergisi,
Sayı: 7. ss. 215-235.
- Grossman, Margaret Rosso. (2007). Agriculture And The Polluter Pays Principle. Electronic
Journal Of Comparative Law, Vol: 11, No: 3. pp. 1-66.
- Güneş, Ahmet M.. (2011). Yeni Anayasa Tartışmaları Bağlamında Çevre. Gazi Üniversitesi
Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 15, Sayı: 3. ss. 259-283.
- Hey, Christian. (2005). A Short History Of The Policy Strategies. Eu Environmental
Policies Handbook. European Environmental Bureau. Brussels, pp. 17-30.
- http://ec.europa.eu/environment/newprg/index.htm. 15.03.2016.
- http://kamuyonetimi.ksu.edu.tr/kategori_resimler/upload/KSU_UPLOAD39_138849.pdf.
01.04.2016.
- http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.
GTS.54c601e2c6a9e3.08785651. 10.02.2016.
- İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Raporu (2014). AB’de 7’inci Çevre Eylem Programı
Başladı. İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları. 7s.
- İktisadi Kalkınma Vakfı. (2014). İşletme ve Sanayi Politikası. İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları.
İstanbul. 64s.
- Karabıçak, Mevlüt &Armağan, Ramazan. (2004). Çevre Sorunlarının Ortaya Çıkış Süreci, Çevre
Yönetiminin Temelleri ve Ekonomik Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve
İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 2. ss. 203-228.
- Karabulut, Elif. (2004). Avrupa Birliği Çevre Politikaları. (Ed., Uzun, Turgay ve Özeni Serap).
Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye. Seçkin Yayıncılık: Ankara: 332s.
- Karacan, Ali Rıza. (2002). İşletmelerde Çevre Koruma Bilinci ve Yükümlülükleri, Türkiye ve
Avrupa Birliğinde İşletmeler Yönünden Çevre Koruma Politikaları. Ege Akademik Bakış
Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1. 1-11.
- Kaygısız, Ümmühan. (2012). Avrupa Birliği’nde Son Dönem Demokratikleşme Çabaları: Lizbon
Antlaşmasının Demokratikleşmeye Katkısı. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi,
Cilt: 3 Sayı: 6. 93-108.
- Kaypak, Şafak. (2013). Çevre Sorunlarının Çözümünde Küresel Çevre Politikalarının Önemi.
Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 31. ss. 17-34.
- Keser, Ivana. (2011). The Common Maritime Transport Policy Of The European Union-The
Protection And Preservation Of The Marine Environment. Poredbeno Pomorsko Pravo,
No: 50. pp. 269-304.
- Kılıç, Selim. (2001). Uluslararası Çevre Hukukunun Gelişimi Üzerine Bir İnceleme. Cumhuriyet
Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2. ss. 131-149.
- Küçükkaya, Alper. (2008). Avrupa Birliği Ortak Çevre Politikası Çerçevesinde Çevre Vergileri
ve Türkiye İçin Bir Değerlendirme. Yüksek Lisans Tezi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü: Manisa.
- Lavrysen, Luc. (2002). Environmental Law Syllabus, Ghent University. Belçika, 49s.
- Mathews, Tuchman Jessica. (1991). Preserving The Global Environment. Norton Company: New
York.
- Memiş, Emin. (2014). Çevreyi Korumayı Amaçlayan Pozitif Hükümler Ve Çevre İdare Hukukunu
Oluşturan İlkeler. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 3. ss.
27-56.
- Mutlu, Ayşegül. (2006). Küresel Kamusal Mallar Bağlamında Sağlık Hizmetleri Ve Çevre Kirlenmesi:
Üretim, Finansman ve Yönetim Sorunları. Maliye Dergisi, Sayı: 150. ss. 53-78.
- Orkunoğlu, Işıl Fulya, Bilgin, Sibel. (2010). Fiskal Ve Ekstrafiskal Amaçlar Bağlamında
1970’lerden Günümüze Çevre Vergileri. Gazi Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 1. ss. 77-108.
- Özler, Zeynep. (2009). Lizbon Antlaşması, İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Notu. http://
www.ikv.org.tr/images/upload/data/files/lizbon_antlasmasi.pdf. 07.03.2016.
- Özsoy, Şafak. (2003). Türk Çevre Mevzuatı Ve Çevre Politikaları İle Beton Sektörünün Etkileşimi.
http://www.tulipconsultants.com/admin/yuklenendosyalar/hbb-bildiri.pdf.22.02.2016.
- Öztunç, Özgür. (2006). Uluslararası Çevre Politikalarında Birleşmiş Milletlerin Rolü. Yüksek
Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Ankara.
- Öztürk, Talip Ve Zeyimoğlu Öztürk, Filiz. (2015). Öğretmen Adaylarının Çevre ve Çevre Eğitimi
İle İlgili Görüşmeleri: Ordu Üniversitesi Örneği. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi, Cilt: 18, Sayı: 33. ss. 115-132.
- Palabıyık, Hamit. (2004). Uluslararası Ticaret ve Çevre: Dünya Ticaret Örgütü Üzerine Açıklamalar.
(Ed.,Yıldırım, Uğur ve Marin, Mehmet Cevher). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar.
Beta Yayınları: İstanbul. ss. 249-272.
- Papadakı, O. Gioti. (2012). European Envıronmental Polıcy And The Strategy: Europe 2020.
Regional Science Inquiry Journal, Vol: 4, No: 1. pp. 151-158.
- Popeanga, Vasile. (2013). Envıronmental Actıon Programmes In The European Union-Evolution
And Specific. University Of Targu Jiu Letter And Social Science Series, No: 3. ss. 24-33.
- Sarıkaya, Hasan Zuhuri. (2004). Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Çevre Politikaları ve Uygulamaları.
Su Kirlenmesi Kontrolü Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 1. ss. 1-10.
- Sönmezoğlu, Faruk Ve Erler Bayır, Özgür. (2012). Çevre Sorunlarına İlişkin Uluslararası Rejimler.
İnönü Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, No:47. ss. 247-289.
- Şeren, Gamze & Dedebek, Emin. (2013). Ab Uyum Sürecinde Türkiye’de Çevre Politikaları.
Ey İnternational Congress On Economik I, ss. 1-21.
- Taytak, Meçik & Meçik, Oytun. (2009). Küresel Çevre Sorunlarına Karşı Uluslararası Yeşil
Diyalog. Uluslararası Davraz Kongresi Bildiriler El Kitabı. Süleyman Demirel Üniversitesi
İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayını. ss. 250-264.
- Toprak, Düriye. (2006). Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Çevre Politikaları Ve Mali Araçlar.
Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 4. ss.
146-169.
- Toprak, Zerrin. (1989). Çevre Hakkı ve Yerel Yönetimler. İnsan Hakları Yıllığı, Cilt: 10, Sayı:
11. ss. 91-106.
- Tsebelıs, George And Kalandrakıs, Anastassios. (1999). The European Parliament And Environmental
Legislation: The Case Of Chemicals. European Journal Of Political Research,
No: 36. pp. 119-154.
- Ulucak, Recep. (2013). İktisat Politikası Olarak Çevre Politikaları ve Araç Seçimi. Akademik
Bakış Dergisi, Sayı: 34. ss. 1-16.
- Ulukent, Ali Nihat. (2010). Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Türkiye. Yüksek Lisans Tezi.
Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Edirne.
- Ulutaş, Ferda, Alkaya, Emrah & Böğürcü, Merve. (2011). A Comparative Analysis Of Turkish
And European Union Environmental Legislation Regarding Cleaner. (Sustainable) Production
Concept. International Journal Of Environment And Sustainable Development, Vol:
10, No: 3. pp. 246-266.
- Uslu, Yeter Demir Ve Erkan, Ufuk. (2016). Çevre Yönetim Sistemlerinde Yenilenebilir Enerji
Uygulamaları: Yeşil Ofis. Alternatif Politika Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 1. ss. 211-233.
- Yalçın, Arman Zafer. (2009). Küresel Çevre Politikalarının Küresel Kamusal Mallar Perspektifinden
Değerlendirilmesi. Balıkesir Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 21.
ss. 288-309.
- Yılmaz, Abdullah, Bozkurt, Yavuz & Taşkın, Ercan. (2005). Doğal Kaynakların Korunmasında
Çevre Yönetiminin Etkinliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 13.
ss. 15-30.
Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Çevre Eylem Programları Üzerine Bir İnceleme
Year 2017,
Volume: 7 Issue: 13, 21 - 44, 30.04.2017
Ahmet Hamdi Aydın
,
Ömer Çamur
Abstract
Çevre sorunları zaman içinde küreselleşmiş ve Avrupa Birliği (AB) politikalarını etkileyerek çevrenin daha ciddi bir şekilde ele alınmasını sağlamıştır. Avrupa ülkeleri içerisinde çevre bilincinin yerleşmiş olması Birliğin çevre ile ilgili konularda öncü rol almasını sağlamıştır. Avrupa Birliği’nin oluşturmuş olduğu çevre politikalarının üye ülkelerce uygulanması ve diğer ülkelere örnek olması yapılan politikaların da önemini artırmıştır. Bu bağlamda yapılan çalışmada öncelikle çevre sorunları ile ilgili temel kavramlara değinilecek ve çalışmanın devamında AB’nin çevre sorunları konusunda üstlendiği rolün ne olduğu ile Birliğin çevre sorunları alanında belirlemiş olduğu ilkeler açıklanmaya çalışılacaktır. Yine bu çalışmada AB’nin, çevre sorunlarının ortaya çıkmasını önlemek ve çevre sorunlarını gidermek amacıyla hazırlamış olduğu çevre eylem programları incelenecektir.
References
- Akdur, Recep. (2005). Avrupa Birliği ve Türkiye Çevre Koruma Politikaları: Türkiye’nin Avrupa
Birliğine Uyumu. Ankara Üniversitesi Avrupa Topluluğu Araştırma ve Uygulama Merkezi
Yayını: Ankara. s. 233.
- Aksoy, Metin ve Şentürk, Suat Hayri. (2013). Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri Çerçevesinde
Çevre Faslı Ve Mevzuatı. Uluslararası Katılımlı Çevre Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Gümüşhane.
ss. 253-261.
- Alım, Mete. (2006). Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre ve İlköğretimde Çevre
Eğitimi. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 2. ss. 599-616.
- Anstoetter, Mark D. ve Mcdonough, M.(2012). Environment Action Program To Address Nanomaterials
and Endocrine Disruptors. Shook Hardy and Bacon LLP. ss. 1-10.
- Arat, Güzin ve Türkeş, Murat. (2002). Uluslararası Sözleşmeler Ön Rapor. Vizyon 2023: Bilim
ve Teknoloji Stratejileri Teknoloji Öngörü Projesi Çevre ve Sürdürülebilir Kalkınma Paneli.
Ankara.
- Aytuğ, Hüseyin Kutay. (2014). Sürdürülebilir Su Kullanımı Açısından Avrupa Birliği Çevre
Politikalarına Türkiye’nin Uyumu. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 10,
Sayı: 2. ss. 1-18.
- Bayazıt Hayta, Ateş. (2006). Çevre Kirliliğinin Önlenmesinde Ailenin Yeri ve Önemi. Ahi Evran
Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 7, Sayı: 2. ss. 359-376.
- Baykal, Hülya & Baykal, Tan. (2008). Küreselleşen Dünya’da Çevre Sorunları. Mustafa Kemal
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Cilt: 5, Sayı: 9. ss. 1-17.
- Bayram, Tuba, Altıkat, Aysun ve Torun, Fatma. (2011). Avrupa Birliği ve Türkiye’de Çevre
Politikaları. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1. ss. 33-38.
- Budak, Sevim. (2000). Avrupa Birliği ve Türk Çevre Politikası. Büke Yayınları: İstanbul: s.
488.
- Budak, Sevim. (2004). Uluslararası Çevre Düzenlemeleri Bağlamında Politika Adalet ve Kalkınma.
(Ed., Yıldırım, Uğur ve Marin, Mehmet Cevher). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar.
Beta Yayınları: İstanbul. ss. 385-430.
- Bulut, Süleyman. (2008). Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Çevre Politikası Uygulamalarının Değerlendirilmesi.
Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
- Can, Fatih. (2016). Çevre Politikasının Ekonomik Araçları. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 9 Sayı: 3. ss. 58-73.
- Çerçi, Ezgi. (2011). Çevre Hukukunun Temel İlkeleri. Anahtar Dergisi, Haziran 2011. ss. 20-
23.
- Çokgezen, Jale. (2007). Avrupa Birliği Çevre Politikası ve Türkiye. Marmara Üniversitesi İktisadi
ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 23 Sayı: 2. ss. 91-115.
- Demiral, Berkan. (2000). Türkiye Belediyelerinin Çevre Politikaları. Trakya Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, Cilt: 1 Sayı: 1. ss. 19-27.
- Dikmen, A. Çağatay. (2005). AB’de Enerji ve Çevre. TMMOB Türkiye V. Enerji Sempozyumu
Bildirileri Kitabı. TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası Yayını: Ankara.
- Durmaz, Burcu. (2004). Avrupa Birliğinde Çevre Politikası Alanında Muhtemel Müzakere Sürecine
Yönelik Gerekli Hazırlıkların Örneklerle Çalışılması. Uzmanlık Tezi. Avrupa Birliği
Genel Sekreterliğ: Ankara.
- Duru, Bülent. (2007). Avrupa Birliği Çevre Politikası. (Ed., Erhan, Çağrı ve Senemoğlu, Deniz).
Avrupa Birliği Politikaları, İmaj Yayınevi: Ankara. s. 280.
- Erol, Hamdullah Ve Uzun, Naim. (2016). 5. Sınıf Öğrencilerinin Çevre Sorunlarına İlişkin Görüşleri:
Bir Köy Okulu Örneği. Social Sciences Studies, Cilt: 4, Sayı: 1. ss. 16-30.
- Gençalp, Ebru Ve Gürsoy, Barış. (2016). Uluslararası Çevre Rejimleri. Sosyal Bilimler Dergisi,
Sayı: 7. ss. 215-235.
- Grossman, Margaret Rosso. (2007). Agriculture And The Polluter Pays Principle. Electronic
Journal Of Comparative Law, Vol: 11, No: 3. pp. 1-66.
- Güneş, Ahmet M.. (2011). Yeni Anayasa Tartışmaları Bağlamında Çevre. Gazi Üniversitesi
Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 15, Sayı: 3. ss. 259-283.
- Hey, Christian. (2005). A Short History Of The Policy Strategies. Eu Environmental
Policies Handbook. European Environmental Bureau. Brussels, pp. 17-30.
- http://ec.europa.eu/environment/newprg/index.htm. 15.03.2016.
- http://kamuyonetimi.ksu.edu.tr/kategori_resimler/upload/KSU_UPLOAD39_138849.pdf.
01.04.2016.
- http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.
GTS.54c601e2c6a9e3.08785651. 10.02.2016.
- İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Raporu (2014). AB’de 7’inci Çevre Eylem Programı
Başladı. İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları. 7s.
- İktisadi Kalkınma Vakfı. (2014). İşletme ve Sanayi Politikası. İktisadi Kalkınma Vakfı Yayınları.
İstanbul. 64s.
- Karabıçak, Mevlüt &Armağan, Ramazan. (2004). Çevre Sorunlarının Ortaya Çıkış Süreci, Çevre
Yönetiminin Temelleri ve Ekonomik Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve
İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 2. ss. 203-228.
- Karabulut, Elif. (2004). Avrupa Birliği Çevre Politikaları. (Ed., Uzun, Turgay ve Özeni Serap).
Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye. Seçkin Yayıncılık: Ankara: 332s.
- Karacan, Ali Rıza. (2002). İşletmelerde Çevre Koruma Bilinci ve Yükümlülükleri, Türkiye ve
Avrupa Birliğinde İşletmeler Yönünden Çevre Koruma Politikaları. Ege Akademik Bakış
Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1. 1-11.
- Kaygısız, Ümmühan. (2012). Avrupa Birliği’nde Son Dönem Demokratikleşme Çabaları: Lizbon
Antlaşmasının Demokratikleşmeye Katkısı. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi,
Cilt: 3 Sayı: 6. 93-108.
- Kaypak, Şafak. (2013). Çevre Sorunlarının Çözümünde Küresel Çevre Politikalarının Önemi.
Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 31. ss. 17-34.
- Keser, Ivana. (2011). The Common Maritime Transport Policy Of The European Union-The
Protection And Preservation Of The Marine Environment. Poredbeno Pomorsko Pravo,
No: 50. pp. 269-304.
- Kılıç, Selim. (2001). Uluslararası Çevre Hukukunun Gelişimi Üzerine Bir İnceleme. Cumhuriyet
Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2. ss. 131-149.
- Küçükkaya, Alper. (2008). Avrupa Birliği Ortak Çevre Politikası Çerçevesinde Çevre Vergileri
ve Türkiye İçin Bir Değerlendirme. Yüksek Lisans Tezi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü: Manisa.
- Lavrysen, Luc. (2002). Environmental Law Syllabus, Ghent University. Belçika, 49s.
- Mathews, Tuchman Jessica. (1991). Preserving The Global Environment. Norton Company: New
York.
- Memiş, Emin. (2014). Çevreyi Korumayı Amaçlayan Pozitif Hükümler Ve Çevre İdare Hukukunu
Oluşturan İlkeler. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 3. ss.
27-56.
- Mutlu, Ayşegül. (2006). Küresel Kamusal Mallar Bağlamında Sağlık Hizmetleri Ve Çevre Kirlenmesi:
Üretim, Finansman ve Yönetim Sorunları. Maliye Dergisi, Sayı: 150. ss. 53-78.
- Orkunoğlu, Işıl Fulya, Bilgin, Sibel. (2010). Fiskal Ve Ekstrafiskal Amaçlar Bağlamında
1970’lerden Günümüze Çevre Vergileri. Gazi Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi
Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 1. ss. 77-108.
- Özler, Zeynep. (2009). Lizbon Antlaşması, İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Notu. http://
www.ikv.org.tr/images/upload/data/files/lizbon_antlasmasi.pdf. 07.03.2016.
- Özsoy, Şafak. (2003). Türk Çevre Mevzuatı Ve Çevre Politikaları İle Beton Sektörünün Etkileşimi.
http://www.tulipconsultants.com/admin/yuklenendosyalar/hbb-bildiri.pdf.22.02.2016.
- Öztunç, Özgür. (2006). Uluslararası Çevre Politikalarında Birleşmiş Milletlerin Rolü. Yüksek
Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Ankara.
- Öztürk, Talip Ve Zeyimoğlu Öztürk, Filiz. (2015). Öğretmen Adaylarının Çevre ve Çevre Eğitimi
İle İlgili Görüşmeleri: Ordu Üniversitesi Örneği. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi, Cilt: 18, Sayı: 33. ss. 115-132.
- Palabıyık, Hamit. (2004). Uluslararası Ticaret ve Çevre: Dünya Ticaret Örgütü Üzerine Açıklamalar.
(Ed.,Yıldırım, Uğur ve Marin, Mehmet Cevher). Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar.
Beta Yayınları: İstanbul. ss. 249-272.
- Papadakı, O. Gioti. (2012). European Envıronmental Polıcy And The Strategy: Europe 2020.
Regional Science Inquiry Journal, Vol: 4, No: 1. pp. 151-158.
- Popeanga, Vasile. (2013). Envıronmental Actıon Programmes In The European Union-Evolution
And Specific. University Of Targu Jiu Letter And Social Science Series, No: 3. ss. 24-33.
- Sarıkaya, Hasan Zuhuri. (2004). Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Çevre Politikaları ve Uygulamaları.
Su Kirlenmesi Kontrolü Dergisi, Cilt: 14, Sayı: 1. ss. 1-10.
- Sönmezoğlu, Faruk Ve Erler Bayır, Özgür. (2012). Çevre Sorunlarına İlişkin Uluslararası Rejimler.
İnönü Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, No:47. ss. 247-289.
- Şeren, Gamze & Dedebek, Emin. (2013). Ab Uyum Sürecinde Türkiye’de Çevre Politikaları.
Ey İnternational Congress On Economik I, ss. 1-21.
- Taytak, Meçik & Meçik, Oytun. (2009). Küresel Çevre Sorunlarına Karşı Uluslararası Yeşil
Diyalog. Uluslararası Davraz Kongresi Bildiriler El Kitabı. Süleyman Demirel Üniversitesi
İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayını. ss. 250-264.
- Toprak, Düriye. (2006). Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Çevre Politikaları Ve Mali Araçlar.
Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 4. ss.
146-169.
- Toprak, Zerrin. (1989). Çevre Hakkı ve Yerel Yönetimler. İnsan Hakları Yıllığı, Cilt: 10, Sayı:
11. ss. 91-106.
- Tsebelıs, George And Kalandrakıs, Anastassios. (1999). The European Parliament And Environmental
Legislation: The Case Of Chemicals. European Journal Of Political Research,
No: 36. pp. 119-154.
- Ulucak, Recep. (2013). İktisat Politikası Olarak Çevre Politikaları ve Araç Seçimi. Akademik
Bakış Dergisi, Sayı: 34. ss. 1-16.
- Ulukent, Ali Nihat. (2010). Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Türkiye. Yüksek Lisans Tezi.
Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü: Edirne.
- Ulutaş, Ferda, Alkaya, Emrah & Böğürcü, Merve. (2011). A Comparative Analysis Of Turkish
And European Union Environmental Legislation Regarding Cleaner. (Sustainable) Production
Concept. International Journal Of Environment And Sustainable Development, Vol:
10, No: 3. pp. 246-266.
- Uslu, Yeter Demir Ve Erkan, Ufuk. (2016). Çevre Yönetim Sistemlerinde Yenilenebilir Enerji
Uygulamaları: Yeşil Ofis. Alternatif Politika Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 1. ss. 211-233.
- Yalçın, Arman Zafer. (2009). Küresel Çevre Politikalarının Küresel Kamusal Mallar Perspektifinden
Değerlendirilmesi. Balıkesir Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 21.
ss. 288-309.
- Yılmaz, Abdullah, Bozkurt, Yavuz & Taşkın, Ercan. (2005). Doğal Kaynakların Korunmasında
Çevre Yönetiminin Etkinliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 13.
ss. 15-30.