Öz
The relationship between Deleuze and Hegel and Deleuze’s obvious anti-Hegelianism manifests itself mainly in the Difference-in-Itself section of Difference and Repetition. The issue in this first part of Difference and Repetition consists of the critique of traditional metaphysics as a system of representation. Traditional metaphysics tries to represent existing things, instead of problemtising their genesis. It presents them by making them organized and suitable for the human eye. Traditional philosophy does this by subordinating difference to identity. Ultimately, for philosophy, difference is merely a means to guarantee the structure of the representational system based on identity and on harmony. However, Deleuze’s philosophy is a system of thought about the origin of the existence of things. Here, difference becomes the constitutive element. At this point, our aim will be to reveal the general structure of various representational systems. Our first subject will be Aristotle’s Organic Representational system, in which the limit of beings is well determined. After this system, we will move on to the infinite representational system, where the purpose of the limit is not the restriction but to enable the finite to pass beyond itself. According to Deleuze, the Philosophical systems that are similar to the latter are exemplified by Hegel and Leibniz. Essentially, in this section, Deleuze shows himself to be on the side of Leibniz and criticizes Hegelian dialectics. This criticism here shows that individual and unconscious creation is the basic question at the core of Deleuze’s system, which is based on the problem of origin. Deleuze’s aim is to build a system of philosophy based on Leibnizian philosophy, purified from old metaphysics defects and a reinterpretation of Kantian experience.
Anahtar Kelimeler
Deleuze Hegel Leibniz Aristotle Representation Concept Sufficient Reason
Kaynakça
- Beistegui, M.D. (2004). Truth and Genesis, Philosophy as Differential Ontology. Indianapolis: Indiana University Press.
- Boer, K.D. (2010). The Sway of the Negative. USA: Palgrave Macmillan.
- Deleuze, G. (1993). Différence et répétition. Paris: P.U.F.
- Deleuze, G. (1969). Logique du sens. Paris: Les Editions de Minuit.
- Deleuze, G. (2007). Leibniz (Tran. U. Baker). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
- Deleuze, G. (1988). Le pli. Paris: Les Editions de Minuit.
- Guzman, L. (2015). Relating Hegel’s Science of Logic to Contemporary Philosophy. New York: Plagrave Macmillan.
- Hegel, G.W.F. (1996). Anahatlarda felsefi bilimler ansiklopedisi I: Mantık bilimi (Trans. A. Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınları.
- Hegel, G.W.F. (2010). The Science of Logic (G.D. Giovanni, Trans.). UK: Cambridge University Press.
- Lear, J. (2007). The Desire to Understand, Aristotle, UK: Cambrideg University Press. Longuenesse, Beatrice. (2007). Hegel’s Critique of Metaphysics, UK: Cambridge University Press.
- Reale, G. (1990). A History of Ancient Philosophy Vol II, Plato and Aristotle (J.R. Catan, Trans.). USA: State University of New York Press.
- Tissandier, A. (2018). Affirming divergence. Deleuze’s reading of Leibniz. Edinburgh: Edinburgh University Press.
- Türken, A. (2016). Hegel’s concept of true infinite and the idea of a post-critical Metaphysics. In Laurantiis (Ed.), Hegel and Metaphysics: On Logic and Ontology in System (pp. 9-26). Berlin: De Gruyter.
- Voss, D. (2013). Conditions of thought. Deleuze and transcendental ideas. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Öz
Deleuze ile Hegel arasındaki ilişki ve Deleuze’ün çok açık olan anti-Hegelciliği kendisini esas olarak Fark ve Tekrar’ın Kendinde Fark bölümünde gösterir. Fark ve Tekrar’ın bu ilk bölümünün tartışma konusu temsil sistemi olarak geleneksel metafiziğin eleştirisidir. Geleneksel metafizik, var olanların kökenini sorun edinmek yerine, onları temsil etmeye çalışır. Onları, düzenli ve insan gözü için uygun hale getirerek sunar. Geleneksel felsefe bunu farkı özdeşliğe tabi kılarak yapar. En nihayetinde felsefe için fark sadece temsil sisteminin özdeşliğe ve uyuma dayanan yapısını garanti etmek için bir araçtır. Oysa Deleuze felsefesi, şeylerin varlığının kökenine dair bir düşünce sistemidir. Fark burada kurucu unsurdur. İşte bu noktada amacımız çeşitli temsil sistemlerinin genel yapısını ortaya koymak olacaktır. Bu sistemler içinde ilk inceleme konumuz Aristoteles’in organik Temsil sistemi olacaktır. Sınırın iyice belirlendiği bu sistemden sonra sınırın amacının sınırlandırmak değil ama sonlunun kendi ötesine geçişini sağlamak olduğu sonsuz temsil sistemine geçeceğiz. Buradaki iki örnek sistem Hegel ve Leibniz’in Felsefe sistemleridir. Esasen bu bölümde Deleuze kendisini Leibniz’den yana taraf olarak gösteririr ve Hegelci diyalektiği eleştirir. Buradaki eleştiri de Deleuze’ün kökene yönelik kurulmuş sisteminin özünde bireysel ve bilinçdışı yaratımın önemli olduğunu gösterir. Deleuze’ün amacı da eski metafizikten arınmış bir Leibniz felsefesi ile Kantçı deneyimin yeniden yorumlanmasına dayanan bir felsefe sistemi inşa etmektir.
Anahtar Kelimeler
Etik Beyan
Yapılan bu çalışmada “Yükseköğretim Kurumları Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Yönergesi” kapsamında uyulması belirtilen tüm kurallara uyulmuştur. Yönergenin ikinci bölümü olan “Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiğine Aykırı Eylemler” başlığı altında belirtilen eylemlerden hiçbiri gerçekleştirilmemiştir.
Destekleyen Kurum
ÇATIŞMA BEYANI Araştırmada herhangi bir kişi ya da kurum ile finansal ya da kişisel yönden bağlantı bulunmamaktadır. Araştırmada herhangi bir çıkar çatışması bulunmamaktadır.
Kaynakça
- Beistegui, M.D. (2004). Truth and Genesis, Philosophy as Differential Ontology. Indianapolis: Indiana University Press.
- Boer, K.D. (2010). The Sway of the Negative. USA: Palgrave Macmillan.
- Deleuze, G. (1993). Différence et répétition. Paris: P.U.F.
- Deleuze, G. (1969). Logique du sens. Paris: Les Editions de Minuit.
- Deleuze, G. (2007). Leibniz (Tran. U. Baker). İstanbul: Kabalcı Yayınları.
- Deleuze, G. (1988). Le pli. Paris: Les Editions de Minuit.
- Guzman, L. (2015). Relating Hegel’s Science of Logic to Contemporary Philosophy. New York: Plagrave Macmillan.
- Hegel, G.W.F. (1996). Anahatlarda felsefi bilimler ansiklopedisi I: Mantık bilimi (Trans. A. Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınları.
- Hegel, G.W.F. (2010). The Science of Logic (G.D. Giovanni, Trans.). UK: Cambridge University Press.
- Lear, J. (2007). The Desire to Understand, Aristotle, UK: Cambrideg University Press. Longuenesse, Beatrice. (2007). Hegel’s Critique of Metaphysics, UK: Cambridge University Press.
- Reale, G. (1990). A History of Ancient Philosophy Vol II, Plato and Aristotle (J.R. Catan, Trans.). USA: State University of New York Press.
- Tissandier, A. (2018). Affirming divergence. Deleuze’s reading of Leibniz. Edinburgh: Edinburgh University Press.
- Türken, A. (2016). Hegel’s concept of true infinite and the idea of a post-critical Metaphysics. In Laurantiis (Ed.), Hegel and Metaphysics: On Logic and Ontology in System (pp. 9-26). Berlin: De Gruyter.
- Voss, D. (2013). Conditions of thought. Deleuze and transcendental ideas. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | 17. Yüzyıl Felsefesi, 19. Yüzyıl Felsefesi, Çağdaş Felsefe |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 29 Nisan 2024 |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2024 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Kasım 2023 |
| Kabul Tarihi | 13 Mart 2024 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024Sayı: 27 |
